Morgunblaðið - 11.03.2006, Blaðsíða 51

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. MARS 2006 51
MINNINGAR
fötum með hárið allt vatnsgreitt
aftur, reykjandi pípu. Það hefur
sjálfsagt þótt frekar furðulegt á
þeim tíma. Að lokum læt ég fylgja
með tvær stökur sem við Bobbi
frændi hnoðuðum saman fyrir
fimmtán árum eða svo og sendum
ömmu til að stríða henni og gleðja:
Amma þú ert indæl pæja
agalega mikið góð.
Ef ég mætti með þér hlæja
mynd’ ég ferðast langa slóð.
Amma þú ert nettur nagli,
naumast hef ég slíkan hitt.
Sem sólargeisli í hörðu hagli
hlýjar ávallt brosið þitt.
María Pálsdóttir.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Engið, fjöllin, áin þín
– yndislega sveitin mín! –
heilla mig og heim til sín
huga minn úr fjarlægð draga.
Blessuð sértu sveitin mín!
sumar, vetur, ár og daga.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína,
þakkarklökkva kveðjugjörð,
kveð ég líf þitt, móðir jörð.
Móðir bæði mild og hörð,
mig þú tak í arma þína.
Yndislega ættarjörð,
ástarkveðju heyr þú mína.
(Sigurður Jónsson frá Arnarvatni)
Sigga amma unni heitt æsku-
stöðvum sínum, Reykhúsum í
Eyjafjarðarsveit. Hún fullyrti
ósjaldan að þessi staður væri
himnaríki á jörð, dásamaði
gróskuna, veðurfarið og mannlífið í
kring. Í þessum átthögum kynntist
amma einnig mannsefni sínu, Ingv-
ari Guðna Brynjólfssyni. Þau hjón-
in bjuggu lengi í Reykjavík, afi
kenndi þýsku við Menntaskólann í
Reykjavík og síðar Menntaskólann
í Hamrahlíð. Tengsl ömmu við
Reykhús rofnuðu aldrei, enda
stundaði bróðir hennar Jón Hall-
grímsson búskap þar lengi. Nokkr-
um árum eftir að Sigga amma varð
ekkja flutti hún aftur norður og
var þar með komin nær barnabörn-
unum sínum en við ólumst öll upp í
Reykhúsum rétt eins og hún. Þrjú
af fjórum börnum Siggu ömmu
kusu nefnilega að flytja úr Reykja-
vík til Reykhúsa og setjast þar að.
Því má segja að Siggu ömmu hafi
tekist að smita börnin sín af hug-
myndinni um himnaríki á jörð.
Sigga amma hafði sérstakt yndi
af börnum. Hún átti það til að
bregða á leik við okkur krakkana
og ljómaði þá af óbeislaðri kátínu,
enda fórum við snemma að kalla
hana Siggu leikömmu. Þessi kátína
varð einn lífseigasti þráðurinn í
persónuleika Siggu ömmu. Þegar
hún var búin að tapa bæði heyrn
og máli lét hún það ekki aftra sér í
að bregða á leik við börnin með
grettum og dillandi hlátri.
Nú þegar Sigga amma er látin í
hárri elli, minnumst við hennar
með mikilli hlýju og þakklæti.
Valdís Eyja, Kristín Inga
Pálsdætur og fjölskyldur.
Það kom ekki á óvart að Sigga
amma skyldi stíga lokaskref lífsins.
En stakk samt.
Þegar ég var lítill bjó Sigga
amma á Miklubrautinni í Reykja-
vík. Með Ingvari afa. Með vegginn
sem allir máttu teikna á. Með bast-
körfur og lukkutröll. Með rödd sem
minnti á Skrám í sjónvarpinu. Með
sykraðar pönnukökur og kakó. Þá
var langt til Reykjavíkur, en mikil
tilhlökkun ef ákveðið var að fara,
og vitað að komið yrði við hjá Sig-
gömmu og Ingvari afa. Siggu leik-
ömmu.
Svo dó Ingvar afi, og Siggamma
kom norður með afa í krukku og
stakk honum niður á milli foreldra
hans í Akureyrarkirkjugarði. Þá
glitraði á hrukkóttan hvarm. Sigg-
amma flutti norður í Lönguhlíðina
á Akureyri. Og skammaði blað-
burðarbörn sem báru út kynn-
ingaráskrift að Morgunblaðinu.
Siggamma var framsóknarkona.
Siggamma kíkti oft í sveitina. Hún
barðist við njóla. Hún skellti sér á
bak honum Mána hennar Valdísar,
einn lítinn hring. Hún sat eins og
herforingi, lágvaxinn herforingi.
Heilt sumar gaf hún mér að
borða, og mynd af þverskorinni
ýsu, smjöri, kartöflum og rúg-
brauði situr. Það bragðaðist vel.
En heilsunni hrakaði og Sigg-
amma varð að flytja í þjónustu-
íbúðir við Kristnesspítala. Og
amma var komin heim. Þangað var
frumburðurinn í hópi barnabarna
borinn, og amma hafði á orði að
hún þyrfti að lifa lengi til að fylgj-
ast með þeirri hnátu, hún væri svo
kraftmikil. Það stendur, en amma
gat ekki fylgst með henni lengi.
Ég veit að fjörðurinn minn er
fallegur núna, eins og köld brot-
hætt kona, sem ekki vill láta snerta
sig, af ótta við að brotna niður. Það
hrímar líka í Riga í Lettlandi þar
sem ég er staddur.
Blessi þig Sigríður Hallgríms-
dóttir, ég er ánægður með að þú
skulir hafa verið amma mín.
Ingvar Brynjólfsson.
„Litla hjartað“ er hvíslað í
kveðjuskyni og hlýr faðmur í
bláum skokk umvefur mig augna-
blik. Ég vinka til baka til ömmu
sem stendur brosandi í dyragætt-
inni.
„Amma með stóra hjartað,“
hvísla ég nú á kveðjustund og
faðma þig þéttingsfast. Í huga mér
stendur amma brosandi í dyra-
gættinni og vinkar.
Sigríður Hrefna Pálsdóttir.
Dýrastöðum, varð það eins og svo oft,
að það kom manni í opna skjöldu.
Ég hafði þekkt Klemenz frá því við
vorum börn í Norðurárdalnum. Þá
kom fljótlega í ljós hvað þessi dreng-
ur var vel af guði gerður og góðum
gáfum gæddur.
Hann Klemmi hneigðist til búskap-
ar og tók svo við myndarbúi af for-
eldrum sínum á Dýrastöðum.
Á Dýrastöðum hefur hann ásamt
eiginkonu sinni og tveimur sonum bú-
ið af mikilli reisn og er búið lands-
þekkt fyrir snyrtimennsku, myndar-
skap og miklar afurðir.
Eftir að ég kom aftur í Borgar-
fjörðinn fyrir um 23 árum, endurnýj-
uðust okkar kynni.
Mér fannst það mikið happ að
Klemmi var aftur orðinn náinn vinur
eftir margra ára aðskilnað og við
sáumst nú orðið reglulega.
Það kom í ljós nú hin seinni ár að
Klemmi gekk ekki heill til skógar því
hann átti við sjúkdóm að stríða sem
stöðugt gekk honum nærri.
Hann fór sem betur fer ekki leynt
með þetta við okkur kunningja sína
og eins það, hvað hann óskaði þess, að
verða heill heilsu.
Klemmi var duglegur í því að leita
sér hjálpar á þessari píslargöngu
sinni, til að geta unnið bug á þeim
sjúkdómi sem æ meir virtist gera
vart við sig og voru margir góðir til
kallaðir og margt reynt til lækninga.
Því miður lét bati á sér standa.
Honum hefur vafalaust fundist
ganga sín vera orðin nógu löng og
tíminn til frekari lækninga liðinn og
lái honum hver sem vill.
Nú er hann horfinn á braut þessi
hæfileika- og kærleiksríki vinur. Það
er stórt skarð höggvið í vinahópinn
þegar hans nýtur ekki lengur við.
Þó verði að skilja vegir,
von mín er og trú,
að endurfundi eigi
aftur ég og þú.
Eiginkonu hans, sonum og systk-
inum, svo og öðrum sem eiga um sárt
að binda við fráfall hans, votta ég
mína dýpstu samúð.
Gunnar G. Gunnarsson.
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
HALLDÓRA BERNHARÐSDÓTTIR
hjúkrunarkona,
lést í Saltsjöbaden, Svíþjóð, föstudaginn 3. mars.
Einar Pálsson,
Páll og Christina,
Tómas og Lena,
Eggert og Zemfira,
Kristín og Renzo
og barnabörn.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma og langamma okkar,
HERTHA NEUMANN,
lést þriðjudaginn 28. febrúar.
Jarðarförin fór fram frá Leopoldskirkju, Klosterneuburg, föstudaginn
10. mars kl. 14.00.
Marin Gísladóttir Neumann, Helmut Neumann,
Hertha og Klaus, Claus og Iris,
Ruth og Stefan
og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RAGNHEIÐUR GÍSLADÓTTIR,
Helgamagrastræti 42,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri fimmtu-
daginn 9. mars.
Útför auglýst síðar.
Pálmi B. Aðalbergsson, Björk Lind Óskarsdóttir,
Andrés V. Aðalbergsson, Ólöf Konráðsdóttir,
Stefán Aðalbergsson,
Guðmundur Páll Pálmason,
Snorri Pálmason, Kristín Sesselja Kristinsdóttir
og langömmubörn.
Okkar elskulega frænka og mágkona,
JÓNA I. HANSEN
dönskukennari,
Hraunbæ 90,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 9. mars.
Jarðarförin auglýst síðar.
Magnús Nielsson Hansen,
Sigurbjörg Nielsdóttir Hansen,
Guðbjörg Nielsdóttir Hansen,
Guðlaug Kristófersdóttir,
Þórður G. Hansen.
Ástkær eiginkona mín, mamma, tengdamamma,
amma og langamma,
SIGRÚN GRÉTA GUÐRÁÐSDÓTTIR,
Dalbraut 16,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut aðfaranótt
fimmtudagsins 9. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigurjón Ágústsson,
María Hrund Sigurjónsdóttir, Jafet Óskarsson,
Guðráður Jóhann Sigurjónsson, Unnur Ólöf Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
Ástkær móðir mín, tengamóðir og amma,
GUÐBJÖRG FRIÐRIKSDÓTTIR,
andaðist á hjúkrunarheimilinu Kumbaravogi,
Stokkseyri, fimmtudaginn 9. mars.
Útför hennar fer fram frá Dómkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 17. mars kl. 15.00.
Friðrik Thomas Whalen, Hulda Ósk Whalen,
Michael Freyr Friðriksson Whalen.
Elskuleg móðir okkar,
GUÐLEIF MAGNÚSDÓTTIR
frá Hamarsseli í Álftafirði,
til heimilis
í Þangbakka 8,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum mánudaginn 6. mars.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu þriðjudaginn 14. mars kl. 15.00.
Eygló Bogadóttir,
Jónína Hjörleifsdóttir,
Dagbjört Hjörleifsdóttir,
Gústa Hjörleifsdóttir,
Magnhildur Hjörleifsdóttir
og fjölskyldur.
Elskuleg móðir okkar, systir, dóttir, barnabarn og
systurdóttir,
ÁSTA GUÐRÚN TÓMASDÓTTIR,
Laufengi 106,
Reykjavík,
lést laugardaginn 4. mars.
Tómas Freyr Arnarsson,
Lilja Gunnarsdóttir,
Brynjar Ægir Gunnarsson,
Laufey Diljá Gunnarsdóttir,
Elva Björk, Helena Sif
og aðrir aðstandendur.
Elskulegur faðir okkar,
SÓLON LÁRUSSON
fyrrv. járnsmiður og kennari,
lést á Hrafnistu í Reykjavík fimmtudaginn 9. mars.
Útförin verður auglýst síðar.
Ragnar, Gísli Grétar, Nella,
Einar og Theodór Sólonsbörn.