Morgunblaðið - 11.03.2006, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 11. MARS 2006 53
MINNINGAR
✝ Bára Signý Sig-urvinsdóttir
fæddist á Suðureyri
9. júní 1968. Hún lést
á heimili sínu í
Fjarðarstræti 55 á
Ísafirði föstudaginn
3. mars síðastliðinn.
Foreldrar hennar
eru Sigurvin Magn-
ússon og Guðný Guð-
mundsdóttir. Systk-
ini Báru eru: 1)
Kristbjörg Unnur,
gift Paul A. Fawcett,
börn þeirra eru Sara
Heiðrún, Kristrún Joyce og
Sandra Steinunn. 2) Margrét Alda,
gift Ragnari Sigurðssyni, börn
þeirra eru Ágúst
Atli og Daníel Arn-
ar. 3) Þórður Emil, í
sambúð með Þór-
eyju Maríu Ólafs-
dóttur, börn þeirra
eru Telma Lísa, Pat-
rekur Guðni, Óliver
Eyþór og Viktoría
Rós. 4)Þorleifur
Kristján, í sambúð
með Arnheiði Svan-
bergsdóttir, börn
þeirra eru Álfdís
Hrefna og Svanfríð-
ur Guðný.
Bára Signý verður jarðsungin
frá Suðureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Elsku Bára Signý. Mér finnst svo
sárt að þú sért farin frá okkur. Mig
langar að skrifa hér nokkrar línur
til minningar um þig.
Ég man svo vel annan daginn
sem ég kynntist þér. Þá var ég
mætt í nýju vinnuna mína aðeins 18
ára gömul, ég var mætt klukkan 8
um morguninn. Það gekk bara vel
en svo í hádeginu var minn versti
dagur sem ég hef upplifað, þegar þú
fékkst flogakast. Það var hræðilegt,
þú þurftir að fara á sjúkrahús og
varst þar í tvo eða þrjá daga. Ég
var nú ekki viss um að ég ætti að
mæta meira í vinnuna en hugsaði
með mér að þetta gæti ekki orðið
verra. Þegar ég mætti svo í vinnu
eftir að þú komst heim fórum við í
göngutúr, en viti menn, Bára var
sko ekki hætt að hrella mig, nei
hei … ég held nú síður, hún dró mig
einhverja fjallabaksleið eftir ein-
hverju túni þarna áleiðis inn í skóg.
Ég var farin að halda að hún ætlaði
að fara með mig upp á heiði og bara
til Suðureyrar, ég vissi þá að for-
eldrar hennar bjuggu þar.
En svo sneri hún loksins við og
við fórum heim í Bræðratungu aft-
ur, konurnar sem ég vann með
sögðu að þetta væri einhver hringur
sem þær löbbuðu stundum. „Já,
já … bara einhver hringur.“ Hún
Bára vissi sko um alla hringi sem til
voru og hafði víst gaman af að
hrella nýtt starfsfólk með einhverju
glensi, en hún náði mér þónokkuð
vel á mínum fyrstu dögum sem
meðferðarfulltrúi í Bræðratungu.
Svo kom bróðir hennar einu sinni í
heimsókn, hann heitir víst Þórður
og mér fannst svo fallegt að sjá
kærleikann á milli þeirra, hvað þau
gerðu með fingurgómunum. Síðan
kynntist ég bróður hennar og þá fór
Bára að hitta mig heima, það varð
nú svolítið skrítinn svipur á henni
þá, en svo brosti hún með sínu
stríðnisglotti.
Ef ég hefði getað lesið hugsanir
hennar hefði hún hugsað eitthvað í
þessa áttina: „He he … nú ræður
þú engu, ég er hjá mömmu núna.“
Hún Bára Signý var allt öðruvísi
hjá mömmu sinni en hjá okkur í
Bræðratungu, því hún kunni á okk-
ur og var fljót að reikna út hvernig
við vorum og nýtti sér það vel.
Það er svo margt sem ég get sagt
frá þér, þú varst frábær og allt
grínið hjá þér.
Ég man þegar þú hljópst með
alla kökudiskana í hringi og Gulla
matráðskona hló svo mikið, ég var
svo hrædd um að þú myndir brjóta
þá, ég gargaði: „Bára, komdu með
diskana.“ Gulla og þú hlóguð svo
mikið, en ég var í sjokki.
Svo þegar ég flutti aftur á Ísa-
fjörð var svo gaman að bjóða þér í
kaffi til okkar og krökkunum þótti
svo vænt um þig þegar þú komst til
okkar, en þetta hefði mátt vera oft-
ar, eins og margt fleira. Síðan þeg-
ar ég byrjaði aftur að vinna, þá í
Hvestu, var ég svo stolt af þér, þú
varst svo dugleg að vinna og
föndra, langflottust, enda mágkona
mín. Þú varst snillingur, kona góð,
og útgeislun þín heillaði alla sem
kynntust þér. Einu sinni var mér
sagt að manneskja eins og þú væri
engill sem guð sendir til jarðar svo
við myndum læra af ykkur. Alla-
vega lærði ég margt af þér. Takk
fyrir góðar samverustundir. Elsku
Bára mín, það er stórt skarð í
hjarta mínu. Megi minning um góða
stúlku lifa lengi. Hvíldu í friði, Bára
Signý.
Þín mágkona,
Þórey María.
Komið er að kveðjustund þó svo
að við séum ekki öll tilbúin til að
kveðja hana Báru Signýju, kæra
vinkonu og samstarfskonu til
margra ára, en hún vann með okkur
í Hæfingarstöðinni Hvestu á Ísa-
firði.
Bára var mjög verklagin og þau
verkefni sem hún tók sér fyrir
hendur leysti hún með miklum
sóma og svo var komið, að núna í
vetur var erfitt að finna verkefni
sem ögruðu henni. Hún „rúllaði
þeim upp“ og brosti oft stórum þeg-
ar henni var hrósað. Bára var mjög
ákveðin kona og sökum ákveðni
Báru voru sum verkefni sem hún
fékkst ekki til að gera og þar við sat
og vakti ákveðni hennar oft mikla
kátínu meðal samstarfsmanna.
En þó gat ákveðnin stundum orð-
ið henni fjötur um fót og oftar en
ekki valdi hún erfiðari leiðina við að
framkvæma hlutina. En ánægjan
sem hún hlaut af í lokin og brosið
sem lýsti upp allt andlitið, sagði
meira en mörg orð. Kannski ætti
það að vera okkur hinum til eft-
irbreytni, það er ekki alltaf best að
velja auðveldustu leiðina.
Eitt af því skemmtilegasta sem
Bára gerði í Hvestu var að fara í
sund og þær stundir sem leiðbein-
endur áttu með henni í slíkum ferð-
um gleymast aldrei.
Kæru Guðný, Sigurvin, Unnur,
Margrét, Þórður, Þorleifur, ætt-
ingjar, vinir og aðrir sem sakna, við
vottum ykkur okkar innilegustu
samúð og vonum að þessi orð muni
styrkja ykkur í sorginni:
Harmið mig ekki með tárum
þótt ég sé látinn.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár
ykkar snertir mig og kvelur,
en þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug, lyftist sál mín
upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt
sem lífið gefur
og ég tek þátt í gleði ykkar.
(Kahlil Gibran.)
Kveðja.
Samstarfsfólk og leiðbeinendur
á Hæfingarstöðinni Hvestu.
Elsku Bára Signý, nú er ævisólin
þín til viðar hnigin og er þín sárt
saknað.
Elsku Bára, aldrei fór mikið fyrir
þér í gegnum tíðina, þú sem varst
svo ljúf og góð. Þrátt fyrir fötlun
þína fann maður hvernig þér leið
einungis með því að fylgjast með
svipbrigðum þínum, þau sýndir þú
sterkt og oftast var þetta þín eina
tjáning. Ljúft var að finna þegar þú
hallaðir þér upp að okkur, brostir
og lést í ljós ánægju þína með létt-
um hlátri. Þú hafðir alveg einstakt
lag á að láta okkur þykja undur-
vænt um þig, oft langaði okkur að
vita hvað þú værir að hugsa þá
stundina er þú varst í þínum eigin
hugarheimi. Sérlega þótti okkur
gaman að þeim stundum er þú
sýndir okkur þína glettnu hlið og
gerðir at í okkur.
Við höfum átt margar ánægju-
legar stundir saman og ber þá sér-
staklega að nefna þær ferðir sem
farnar voru inn í Reykjanes við Ísa-
fjarðardjúp. Mikið fannst þér gam-
an þegar keyrt var af stað og dvalið
þar í nokkra daga. Þá var farið í
sundlaugina góðu og þar var svaml-
að daglangt, þar grilluðum við líka á
kvöldin og skemmtum okkur.
Við minnumst þín fyrir þá list-
rænu hæfileika sem þú sýndir og
það næmi sem þú hafðir fyrir litum
þannig að út komu hin fallegustu
málverk.
Ein af þínum ánægjustundum var
þegar þú fluttist af sambýli í sjálf-
stæða búsetu í Fjarðarstrætið
haustið 1999 ásamt þinni vinkonu,
Gunnu Lilju. Þar eignaðist þú þitt
eigið heimili og áttir þar margar
ánægjulegar stundir. Það gaf okkur
mikið að fá að upplifa þessi ham-
ingjuár með þér.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Guð blessi minningu þína.
Foreldrum og aðstandendum
sendum við okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Þínar
vinkonur og stuðningur
í Fjarðarstrætinu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um huga minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Þín vinkona
Guðrún Lilja.
BÁRA SIGNÝ
SIGURVINSDÓTTIR
bar af öðrum glímumönnum hvað
hann glímdi vel.
Um tíu ára skeið 1985–1995 sátum
við báðir í stjórn GLÍ. Frumkvæði
Hjálms á Íþróttaþingi 1988 við að
afla glímunni viðurkenningar og fjár-
magns frá Alþingi skipti sköpum og
hefur fest hana í sessi meir en nokk-
uð annað.
Oft átti ég erindi í Aðallandið til
Hjálms og Siggu og drakk þar marg-
an kaffisopann og ekki má gleyma
matnum. Hjálmur var góður kokkur
og oft var blandaður réttur á pönn-
unni eða þá silungur eða gæs sem
hann veiddi sjálfur og allt smakkað-
ist ljómandi vel.
Hjálmur var laus við allt tilhald í
framkomu og klæðaburði. Hann var
sveitamaður í anda og kunni best við
sig í stutterma bol og víðum buxum
innandyra en lopapeysu og gúmmí-
skóm úti á landi. Svo átti hann bláa
Lödu. En hann var líka heimsborgari
sem kom vel í ljós í utanferðum sem
hann fór fjölmargar sem fararstjóri
glímumanna. Þá bjó hann sig upp á ef
svo bar til og sinnti hlutverki sínu
með sóma.
Við fórum eftirminnilegar ferðir
saman bæði utanlands og innan. Á
Dalvík, Reyðarfjörð, í Mývatnssveit,
Dali og víðar þar sem við áttum vin-
um að mæta. Hann fylgdist vel með
og hlustaði á hvern fréttatíma út-
varps. Hjálmur var bókamaður með
fjölbreytt áhugamál. Allt þjóðlegt og
fróðlegt var honum að skapi.
Hann lagði sig allan fram í starfi
æskulýðsfulltrúa á Skagaströnd síð-
ustu árin og þegar hljómsveitin Spor
vann til verðlauna í samkeppni var
Hjálmur glaður.
Ég kveð Hjálm vin minn með
söknuði og sendi fjölskyldu hans
samúðarkveðjur.
Rögnvaldur Ólafsson.
Hurðin opnast á skrifstofunni og
spurt er: „Er ég að trufla?“ síðan er
gengið inn og derhúfan er tekin ofan.
„Nú þarf ég að segja þér hvað þú
þarft að gera, hlustaðu nú.“ Þetta var
dæmigerð innkoma hjá Hjálmi, vini
mínum og fyrrverandi samstarfs-
manni. Því miður kynntist ég Hjálmi
seint á lífsleiðinni en var þó þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að kynnast
honum og hans lífsskoðunum.
Hjálmur hafði marga góða kosti og
var hugmyndaríkur og jákvæður
maður. Hans besti kostur og jafn-
framt versti galli var að hann lá ekki
á skoðunum sínum og þeir sem ekki
þekktu Hjálm og hans framkomu
gátu oft orðið hvumsa við fyrstu
kynni. Við Hjálmur áttum það til að
deila hart um ýmis mál en aldrei
skyggði það á vináttu okkar á nokk-
urn hátt. Eftir sumar rökræðurnar
gátum við skilið við hvor annan dálít-
ið snúnir en oftar en ekki hringdi
Hjálmur samdægurs eftir slík samtöl
og sagði: „Þetta er alveg rétt hjá þér
á margan hátt“ og léttara hjal tekið
upp í staðinn. Ég harma það að hann
skyldi kveðja þennan heim langt fyr-
ir aldur fram og tel að við sem eftir
stöndum séum fátækari fyrir vikið.
Ég votta fjölskyldu og vinum
Hjálms mína dýpstu samúð. Megi
guð geyma hann.
Arnþór Sigurðsson.
Hjálmur Sigurðsson hafði trú á
okkur frá fyrstu stundu og leyfði
okkur ALDREI að gefast upp. Hann
var alltaf bjartsýnn og skemmtilegur
maður, við gátum líkt honum við
frænda okkar sem var alltaf til staðar
til að hjálpa og styðja okkur í einu og
öllu.
Við litum á hann sem umboðs-
mann okkar þótt honum fyndist það
ekki þrátt fyrir að hann hafi alltaf
verið til í að keyra okkur á tónleika
eða koma þessari hjómsveit á fram-
færi, enda tókst það vel hjá honum.
Hjálmur var alltaf í góðu skapi í
kringum okkur og tók þátt í aula-
húmornum, hann var ávallt hress og í
góðu formi enda sá maður hann oft
hjólandi þótt hjálmurinn hafi ekki
verið á sínum stað. Eins og nafnið
gefur til kynna þá tók hann alltaf af
okkur fallið þegar okkur gekk illa og
vorum á mörkum þess að gefast upp.
Okkur þótti afar vænt um þennan
mann þótt við hefðum ekki þekkt
hann lengi.
Hann skildi eftir sig stórt spor í
hjarta okkar allra. Megi hann hvíla í
friði.
Hjómsveitin S.P.O.R.
(Almar, Ómar, Sævar
og Kristján).
Með þessum orðum kveðjum við
Hjálm Sigurðsson, sem kom hingað
til Skagastrandar fyrir einu og hálfu
ári síðan, ráðinn sem tómstunda- og
æskulýðsfulltrúi. Við í stjórn fé-
lagsmiðstöðvarinnar Undirheima
störfuðum með honum þennan tíma.
Hjálmur stóð sig vel og gerði
margt gott fyrir okkur og með okkur.
Við eigum eftir að minnast hans sem
góðs vinar. Oft skiptust á skin og
skúrir í okkar samstarfi sem við gát-
um alltaf leyst og eftir stöndum við
sterkari einstaklingar með dýpri
skilning á lífinu og tilverunni, því það
er ekki sjálfsagt að allir hafi sömu
skoðanir en Hjálmur kenndi okkur
að við getum komist að samkomu-
lagi. Hjálmur var mjög opinn fyrir
nýjum hugmyndum, hann var bjart-
sýnn og hvetjandi fyrir okkur. Hann
barðist mikið fyrir bættu félagslífi á
Skagaströnd s.s. í sambandi við fé-
lagsmiðstöðina og aðrar tómstundir
og við teljum að erfitt verði að fylla
hans skarð.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson.)
Við viljum að lokum kveðja Hjálm
með miklu þakklæti og hlýju frá okk-
ur og biðjum guð að geyma hann fyr-
ir okkur.
Við sendum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúð.
Stjórn Undirheima,
Ástrós Villa, Jóhann Már
og Helena Mara.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Hjálms Sigurðssonar, vinar
og félaga úr frjálsíþróttunum.
Við í frjálsíþróttadeild Ármanns
kynntumst Hjálmi fyrir u.þ.b. 8 ár-
um þegar Ásdís dóttir hans, þá 12
ára, byrjaði að æfa hjá félaginu.
Hjálmur varð strax mjög virkur í
frjálsíþróttastarfinu, fylgdi Ásdísi á
öll mót og hvatti hana til dáða. Það
var augljóst strax frá byrjun að þau
feðgin voru mjög náin. Hann fór
fljótt að bjóða fram krafta sína sem
starfsmaður á mótum og vann marg-
ar klukkustundirnar í sjálfboðavinnu
við að mæla, raka eða hvað annað
sem gera þurfti. Alltaf með bros á
vör og jákvæðnina að leiðarljósi.
Hjálmur var iðinn við að hvetja
íþróttafólkið til dáða, gleðjast yfir
góðum árangri og ekki síður hug-
hreysta þegar verr gekk. Þá skipti
engu máli í hvaða félagi fólk var eða
hvort um var að ræða helstu keppi-
nauta dóttur hans.
Ég vil trúa því að hann haldi áfram
að fylgjast með íþróttafólkinu og
hvetja það til dáða því hann mun vera
áfram í hjörtum okkar allra. Minn-
ingin um frábæran félaga og sam-
starfsmann á vellinum mun lifa með
okkur um ókomna tíð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Ásdís og fjölskylda, við
sendum ykkur okkar dýpstu samúð-
arkveðjur.
F.h. Frjálsíþróttadeildar Ár-
manns,
Katrín Sveinsdóttir.
 Fleiri minningargreinar
um Hjálm Sigurjón Sigurðsson bíða
birtingar og munu birtast í blaðinu
næstu daga. Höfundar eru: Magnús
Jónasson, Stjórn Glímusambands
Íslands.
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.350 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR