Morgunblaðið - 22.04.2006, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 22. APRÍL 2006 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Jónína Guð-björg Kristins-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 22. júlí 1950.
Hún lést á Fjórð-
ungssjúkrahúsinu á
Ísafirði aðfaranótt
föstudagsins 14.
apríl síðastliðins.
Foreldrar hennar
eru Margrét Elísa-
bet Guðbjartsdóttir,
f. 26. desember
1926, og Kristinn
Arnbjörnsson, f. 26.
júní 1924, d. 28. nóv-
ember 1976. Bróðir Jónínu er Arn-
ar Kristinsson, f. 24. desember
1953, maki Ingibjörg Margrét Jón-
asdóttir, f. 15. júní 1954. Börn
þeirra eru: a) Margrét Ósk Arnars-
dóttir, f. 4. september 1972, maki
Tryggvi Eiríksson, f. 9. október
1971. Margrét og Tryggvi eiga
2003. Dóttir Sigurlínu frá fyrra
sambandi er Elísabet Ósk Ólafs-
dóttir, f. 22. september 1990.
Jónína giftist seinni eiginmanni
sínum, Guðmundi Óla K. Lyngmo,
f. 13. maí 1954, hinn 17. ágúst
1983. Foreldrar hans eru Ólína
Ketilríður Jónasdóttir, f. 21. nóv-
ember 1930, og Kristján Hilmar
Lyngmo, f. 17. mars 1931. Þau eiga
átta börn saman. Jónína og Óli
eiga eina dóttur saman, Lindu G.
Lyngmo, f. 3. ágúst 1985, maki
Haukur Eiríksson, f. 27. ágúst
1982.
Jónína ólst upp á Ísafirði og
gekk þar í skóla. Hún fór snemma
að vinna í Íshúsfélagi Ísfirðinga
við fiskvinnslu, þaðan færði hún
sig um set til Pósts og síma og
starfaði þar sem bréfberi. Árið
1997 hóf hún störf á skrifstofu
Básafells og starfaði þar í nokkur
ár þar til hún lét af störfum vegna
veikinda. Áhugamál hennar voru,
auk fjölskyldunnar, ferðalög og
útivist.
Jónína verður jarðsungin frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
þrjú börn saman; Ei-
rík Arnar, f. 17. júní
1997, Ingimar Birni,
f. 18. júní 2000, og
Thelmu Ósk, f. 15.
mai 2002. Fyrir átti
Margrét dótturina
Mörthu Sif Jónsdótt-
ur, f. 27. maí 1991. b)
Kristinn Elvar Arn-
arsson, f. 26. desem-
ber 1975, maki María
Ögn Guðmundsdótt-
ir, f. 21. maí 1980.
Jónína giftist árið
1969 Jónasi Friðgeiri
Elíassyni, f. 4. september 1950, d.
21. janúar 1992. Þau slitu samvist-
um. Dóttir þeirra er Sigurlína Jón-
asdóttir, f. 8. desember 1969, maki
Magnús Gautur Gíslason, f. 11.
desember 1968. Dætur þeirra eru:
Melkorka Ýr, f. 25. maí 1996, og
Hrafnhildur Una, f. 20. janúar
Elsku mamma. Nú er komin
hinsta kveðjustund og það er erf-
iðara en orð fá lýst. Ég sakna þín
svo mikið. Þú ert hetjan mín og fyr-
irmynd og verður alltaf. Alltaf gat
ég leitað til þín og þú gafst mér
bestu ráðleggingarnar, alltaf var
fyrsta hugsunin að tala við mömmu
og athuga hvað henni fyndist. Og
hvort sem um smáatriði eða stærri
mál var að ræða komst þú alltaf
með bestu hugmyndirnar og ráð-
leggingarnar. Nú verð ég að læra
að taka allar ákvarðanir án þess að
geta ráðfært mig við þig og það er
erfitt. En ég veit að þér líður vel
núna, og veit að Kiddi afi hefur tek-
ið vel á móti þér og að það hefur
verið gleðistund þegar þið hittust
aftur.
Elsku mamma, minning þín mun
alltaf fylgja mér og lýsa mér leið.
Þú varst besta mamma í heimi og
minn besti vinur, þú varst einstök
kona í alla staði sem umvafðir alla
með umhyggju þinni. Takk fyrir
allt.
Ég finn hve sárt ég sakna,
hve sorgin hjartað sker.
Af sætum svefni að vakna,
en sjá þig ekki hér;
því svipur þinn á sveimi
í svefni birtist mér.
Í drauma dularheimi
ég dvaldi í nótt hjá þér.
(Káinn.)
Ástarkveðja.
Þín dóttir
Sigurlína.
Elsku hjartað mitt, ég sakna þín
óendanlega sárt. Þú varst mér allt
og þú varst einnig mín besta vin-
kona og fyrir það verð ég ævinlega
þakklát.
Við gerðum allt saman sem við
gátum gert, þú hjálpaðir mér að
taka ákvarðanir, stórar sem smáar,
og ég hjálpaði þér að velja ef þú
vissir ekki hvað eða hvort þú ættir
að velja.
Margir segja að magn sé ekki
það sama og gæði og vil ég meina
að tíminn sem við áttum saman
þessi 20 ár hafi verið einstaklega
skemmtilegur og gefið mér nóg til
þess að minnast þín og vera þakklát
fyrir að hafa verið dóttir þín svo
lengi sem ég lifi. Tíminn var stuttur
en gæðin voru gríðarleg og í mínum
huga skiptir það mestu máli.
Þú verður og ert ávallt í huga
mér, hjarta mínu, í draumum mín-
um og sál og ég veit að þú átt eftir
að fylgjast með mér í öllu sem ég
tek mér fyrir hendur og það veitir
mér smá sálarró.
Ég var svo heppin að fá að kveðja
þig, fallegi engillinn minn, áður en
þú kvaddir mig og fyrir það er ég
þakklát, ég mun alltaf minnast þín
sem fallegustu, duglegustu, sterk-
ustu og yndislegustu manneskju
sem ég mun nokkurn tímann kom-
ast í kynni við. Mikið svakalega er
ég heppin að vera dóttir þín, elsku
hjartað mitt.
Mamma, þú ert fyrirmyndin mín
og ég vildi að ég gæti verið jafn
sterk og þú varst, kannski er ég það
en bara á annan hátt en þú varst
hjartað mitt, ekkert fékk þig bugað
og þú barðist þangað til ekkert var
eftir.
Ég lifði fyrir þig og allir sem
þekkja okkur vita það fyrir víst að
ég lifði fyrir þig og þú fyrir mig,
eða mér leið allavega þannig þó svo
að engin meiri fjölskyldumanneskja
fyrirfinnist hér á jörð.
Þú varst tekin frá mér alltof fljótt
og það var svo margt sem ég átti
eftir að gera með þér og þú áttir
eftir að kenna mér og ég kvíði fyrir
að læra svo margt, sem þú hefðir
annars kennt mér, á eigin spýtur en
ég veit að þú munt kenna mér og
leiðbeina mér í gegnum lífið á þinn
eigin hátt.
Ég samdi smá ljóð til þín, hjartað
mitt, og ég lét það fylgja með. Nú
þarf ég að kveðja og eins og þú
hefðir sagt þá heldur lífið áfram og
ég veit að þú ert komin á betri stað
þar sem þér líður vel og engar
áhyggjur eru af vanlíðan og veik-
indum. Njóttu þess og ég hugsa til
þín ávallt og eins og stóð í kortinu
þá verðum við alltaf saman hverja
einustu mínútu í gegnum lífið.
Elsku besta mamma mín
svo meiriháttar fögur.
Mikið varstu sæt og fín,
segjandi mér sögur.
Þú ert yndið mitt eina, ástin mín
hjartað mitt og dúlla.
Endalaust mun ég sakna þín,
ég hugsa til þín snúlla.
Ung ég var er fórst þú frá,
sárt það var að kveðja.
Ætíð munt þú vera mér hjá,
minn hug og hjarta seðja.
Sterkasta kona sem heimurinn bar,
mikið þurftirðu að þola.
Að lokum fékkstu þína hvíld og þitt far,
við hin öll eftir, brotin í mola.
Þín dóttir að eilífu,
Linda Lyngmo.
Mig langar að skrifa nokkur orð
um vinkonu mína Jónínu Kristins-
dóttur. Mér finnst ég hafa þekkt
Jónínu frá því ég var í maganum á
mömmu minni og hún verið hluti af
lífi mínu síðan. Mér auðnaðist að
vera með Jónínu síðustu dagana í
lífi hennar sem styrkti vináttubönd-
in enn frekar og sá tími verður mér
ómetanleg minning alla tíð.
Jónína var mamma hennar
Lindu, æskuvinkonu minnar. Við
Linda höfum brallað ýmislegt í
gegnum tíðina og ég hef aldrei
þekkt mæðgur nánari en þær.
Það er svo margt sem kemur upp
í hugann á stund sem þessari, stund
þegar ég þarf að kveðja Jónínu sem
var mér sem önnur móðir í mörg ár.
Það rifjast upp allar góðu stund-
irnar sem ég átti með fjölskyldunni,
Lindu, Óla og Jónínu. Ég minnist
allra góðu ráðanna sem Jónína átti
uppi í erminni til að leysa hvers
kyns vandamál. Hún hafði meiri
orku og tíma en flestir sem ég hef
þekkt. Hún var alltaf boðin og búin
að hjálpa mér og gaf sér ávallt tíma
til að hlusta á mig, sama hvað var
að. Aldrei var það vandamál að
sækja okkur Lindu eða skutla okk-
ur um bæinn.
Jónína var yndisleg kona sem ég
mun aldrei gleyma. Þríkrossinn
sem hún gaf mér fyrir stuttu mun
ég geyma alla ævi og bera næst
hjartastað til minningar um hana.
Ég trúi því að núna sé hún komin
á góðan stað og bíði þar eftir okkur
hinum sem eigum eftir að sakna
hennar svo mikið.
Elsku Óli, Linda, Lína, Magga,
Arnar og aðrir aðstandendur fá all-
ar mínar samúðarkveðjur. Megi
Guð styrkja ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Lára Betty.
Frá því að ég kom fyrst inn á
heimili Jónínu og Óla sem átján ára
pjakkur hafa þau tekið mér af ein-
stakri hlýju og elsku. Hjá þeim hef-
ur mér alltaf liðið vel.
Það var sama hvað var erfitt hjá
Jónínu í hennar baráttu, alltaf ein-
beitti hún sér að því að hjálpa þeim
sem í kringum hana voru. Ég gerði
mér ekki grein fyrir því sem hún
var að ganga í gegnum allan þenn-
an tíma því aldrei lét hún neinn bil-
bug á sér finna.
Ég hef ekki einungis litið á Jón-
ínu sem tengdamömmu, heldur hef-
ur hún verið mér sá vinur sem ég
hef getað leitað til með alls kyns
mál, stór sem smá. Við áttum mjög
gott skap saman og var einstaklega
gott að sitja hjá henni og ræða um
daginn og veginn og var oft á tíðum
mikið um slúður og skemmtilegar
sögur í spjalli okkar á milli.
Mér þótti einstaklega vænt um
Jónínu og það er mér mjög erfitt að
kveðja. Ég mun ævinlega vera
þakklátur fyrir allt sem hún hefur
gefið mér, ekki síst Lindu. Guð
geymi elsku Jónínu.
Haukur.
Elsku amma. Það er svo sárt að
þú sért farin frá okkur og ég sakna
þín svo mikið. Það var alltaf svo
gott að koma til þín í Lyngholtið og
alltaf varstu tilbúin að hlusta og
gera allt fyrir mig. Þú varst besta
amma sem hugsast gat og ég ætla
að vera dugleg að segja Hrafnhildi
litlu systur frá því hvað þú varst
frábær, því hún er svo lítil og kem-
ur kannski ekki til með að muna
mikið, en ég mun sjá til þess að hún
geri það. Það eru svo margar góðar
minningar sem ég á um þig, sem
munu lifa með mér alla tíð.
Elsku amma, takk fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig.
Þín
Elísabet Ósk.
Elsku amma. Þú varst besta
amma í heimi og ég sakna þín svo
mikið, það var alltaf svo gaman hjá
okkur, og ég vildi helst af öllu alltaf
vera hjá þér í Lyngholtinu eða með
þér að þvælast í bænum. Við áttum
svo margar góðar stundir saman
sem ég mun aldrei gleyma. Ég ætla
líka að vera dugleg að segja Hrafn-
hildi litlu systur hversu góð og
skemmtileg amma þú varst sem
gerðir alltaf allt fyrir okkur. Og ég
ætla að kenna henni fallegu bænina
sem þú kenndir mér og við fórum
alltaf með saman, sem er svona:
Góði guð, vertu hjá okkur.
Gerðu góða og fallega stelpu.
Gera allt sem er fallegt og ekkert sem
er ljótt.
Sofna strax og vakna þegar eigum að
vakna.
Að eilífu. Amen
Elsku amma, takk fyrir allt.
Þín
Melkorka Ýr.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifuna,
ég reyndar sé þig alls staðar,
þá napurt er,
það næðir hér
og nístir mig.
Þessar laglínur Vilhjálms Vil-
hjálmssonar hafa hljómað stöðugt í
huga mér þessa daga frá því þú
kvaddir þennan heim. Mér finnst ég
aðeins þurfa að líta út um gluggann
til að sjá þig ganga heim að húsinu
mínu á leið í okkar, stundum dag-
lega, morgunkaffi.
Líf okkar og fjölskyldna okkar
hefur verið svo samofið alveg frá 18
ára aldri að ég veit varla hvar á að
byrja á öllum þeim brunni minninga
sem ég á um þig. Við höfum hist
eða talað saman í síma nánast dag-
lega í mörg ár. Skarðið sem þú skil-
ur eftir er því stórt og söknuðurinn
mikill.
Elsku Jónína, hafðu þökk fyrir
allt.
Elsku Óli, Lína, Linda, Magga og
aðrir aðstandendur, ég sendi ykkur
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Þín vinkona,
Sólveig.
Páskahátíðin var gengin í garð og
er föstudagurinn langi rann upp
lauk margra ára langri og strangri
baráttu Jónínu við vágestinn illvíga
sem leggur alltof marga að velli. Nú
hefur Óli vinur okkar og fjölskylda
misst Jónínu sína.
Við vinirnir höfum haldið hópinn
síðan í gaggó, ræktað og styrkt
sambandið á ýmsan hátt og hafa
þau bönd sem urðu til á æskuárum
okkar aldrei rofnað. Það hafa dunið
þung högg á hópinn í vetur og aldr-
ei höfum við skynjað betur en núna
hvað þessi vinátta er mikils virði.
Við fylgdumst vel með þegar Óli
fór að stíga í vænginn við Jónínu.
Jónína var glæsileg og mikil mann-
kostakona, glaðlynd, hressileg og
féll vel í hópinn okkar. Jónina átti
dótturina Línu, og reyndist Óli
henni vel og fallega eins og hans
var von og vísa. Þau bjuggu sér fal-
legt heimili og voru samheldin fjöl-
skylda og miklir félagar og vinir.
Saman eignuðust þau dótturina
Lindu, sem varð augasteinn
mömmu, pabba og Línu systur.
Margar góðar myndir og minningar
koma fram í hugann þegar komið er
að kveðjustund, en fyrst og fremst
þakklæti fyrir fallega samfylgd og
umhyggju og alúð hennar við okkur
alla tíð. Jónína var mikil fjölskyldu-
kona, og fóru þau í ófá ferðalögin
með dæturnar, og fylgdu Lindu í
flest sundferðalögin og keppnirnar
öll þau ár sem hún æfði sund. Jón-
ína naut sín best innan um fjöl-
skylduna og vini en því miður settu
veikindin strik í reikninginn síðustu
ár. Barnabörnin hennar Jónínu
voru umvafin kærleika ömmu og
bar hún hag þeirra mjög fyrir
brjósti og fylgdist vel með þeim í
leik og starfi. Jónína og Óli voru
höfðingjar heim að sækja, og við
höfum hist oft í gegnum árin hvert
hjá öðru, og var þar rætt um heima
og geima og lífsins gagn og nauð-
synjar. Til fjölda ára höfum við far-
ið saman á jóla- og páskaskemmt-
anir, tónleika, leikrit og fleira, og
hafa það verið ógleymanlegar og
skemmtilegar stundir. Jónína er bú-
in að vera algjör hetja í baráttunni
við sjúkdóminn, bar hún hann ekki
á torg, heldur dró úr ef fólk spurði
hana, þótt sárlasin væri, enda ekki
hennar stíll að íþyngja öðrum.
Síðustu vikur og mánuðir hafa
verið fjölskyldunni sárir og erfiðir.
Með Jóníu er gengin greind og
heilsteypt kona með sterkan per-
sónuleika sem fór ekki hátt, hún var
ákaflega hreinskiptin og hispurs-
laus í framkomu og sagði hlutina
umbúðalaust án þess að særa fólk.
Jónína var umvafin kærleika fjöl-
skyldu sinnar, Óla, dætranna og
ekki má gleyma mömmu hennar
Möggu Bjartar sem fylgdi einka-
dóttur sinni vakin og sofin til hinstu
stundar, og þá stóð Sólveig Kristins
æskuvinkona hennar þétt við bak
hennar alla leið.
Elsku Óli, Linda, Lína og fjöl-
skylda, Magga, Arnar og aðrir ást-
vinir. Það að kveðja góðan vin hefur
djúp áhrif og vekur söknuð. Í kærri
þökk kveðjum við þig, elsku Jónína,
og biðjum góðan Guð að blessa
minningu þína og gefa fjölskyldunni
styrk á erfiðri stundu.
Með okkar dýpstu og einlægustu
samúð.
Bjarndís, Guðmundur Þór,
Elínborg, Rósa og Árni.
Í litlum samfélögum er nálægðin
við allt og alla meiri en í þeim
stærri, þar fylgjumst við með hvert
öðru, tökum þátt í gleði og sorgum
hvert annars, hver einstaklingur á
sér hlutverk og er í raun svo óend-
anlega dýrmætur fyrir samfélagið.
Það hvíldi því sorg yfir Ísafirði á
föstudaginn langa þegar það spurð-
ist út að Jónína Kristinsdóttir væri
öll, sjúkdómurinn sem hún hafði
barist við hefði lagt hana að velli.
Kynni mín af Jónínu hófust þegar
ég var lítil stelpa, ég átti heima á
Hlíðarveginum á Ísafirði og eign-
aðist Línu dóttur hennar fyrir vin-
konu.
Það má eiginlega segja að ég hafi
fengið Jónínu í kaupbæti, því hún
var ötul að stytta okkur stundir.
Það voru ýmsar ævintýraferðirn-
ar farnar með Jónínu og Óla.
Ógleymanlegar útilegur, ferðir
inn í Vigur á bátnum hans Óla,
skíðaferðir á dalinn þar sem Jónína
sá um að ferja okkur og sækja.
Þá var það oftast toppurinn á
góðum degi að renna við í Brúar-
nesti og splæsa pylsu og kók á allt
liðið.
Minningar mínar um Jónínu eru
margar, hún var glaðleg og hafði
góða nærveru, húsmóðir fram í
fingurgóma, það ber heimili þeirra
Óla gott vitni um. Hún naut þess að
eiga ömmustelpurnar þrjár en um-
fram allt var hún dætrum sínum
yndisleg móðir og félagi og þar nut-
um við æskuvinkonurnar svo sann-
arlega góðs af.
Á stundum sem þessum finnst
manni lífið óréttlátt, Jónína átti svo
margt ógert.
Í veikindum Jónínu sást það best
hvað hún átti góða fjölskyldu. Þau
stóðu saman sem einn maður,
mamma hennar, Óli, dæturnar og
fjölskyldan öll, ásamt Sólveigu vin-
konu Jónínu, vakin og sofin yfir vel-
ferð hennar.
Að leiðarlokum langar mig að
þakka Jónínu fyrir allt sem hún var
mér og minni fjölskyldu. Ég bið
henni Guðs blessunar í nýjum heim-
kynnum, vitandi það að nú líður
henni vel, laus úr viðjum sjúkdóms-
ins sem hún barðist við.
Elsku Lína vinkona, ég sendi þér
Óla, Lindu og fjölskyldunni allri
mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Ég bið Guð að gefa ykkur styrk í
ykkar mikla missi. Megi allar þær
fallegu minningar sem þið eigið um
mömmu þína sefa sárasta söknuð-
inn og sorgina.
Randí Guðmundsdóttir.
Það er sárt að kveðja góða vin-
konu, mágkonu og frænku í blóma
lífsins. Við minnumst Jónínu með
virðingu og þökk. Hún var
skemmtileg og sterk kona sem
hugsaði vel um sína og vildi öllum
vel. Jónína var ein af þessum dug-
legu konum, alltaf að, ekta íslensk
kjarnorkukona. Við eigum margar
góðar og skemmtilegar minningar
sem við geymum í hjörtum okkar
JÓNÍNA GUÐBJÖRG
KRISTINSDÓTTIR