Morgunblaðið - 05.05.2006, Page 27

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. MAÍ 2006 27
MENNING
UM MIÐJA nítjándu öldina var
óperan afar vinsæl í Bandaríkj-
unum, en undir lok aldarinnar tók
áhugi almennings að dvína. Í bók
sinni Highbrow Lowbrow segir
Lawrence W. Levine ástæðuna
vera breytingar sem áttu sér stað
á óperuforminu, frá alþýðlegum
skemmtunum til sýninga sem ekki
allir skildu. Óperurnar höfðu ávallt
verið sungnar á ensku og afar
frjálslega farið með þær á ýmsan
annan hátt, t.d. var algengt að
sleppa sumum aríunum og setja
inn einhver vinsæl lög í staðinn,
sem komu efni óperunnar ekkert
við! Er á leið fór forkólfum tónlist-
arlífsins að þykja þetta miður fínt,
og að því kom að mönnum fannst
ekki annað við hæfi en að flytja óp-
erurnar á frummálinu, eins nálægt
því hvernig tónskáldin upphaflega
hugsuðu þær og hægt var. En þá
urðu þær í leiðinni ekki eins skilj-
anlegar – hafa ber í huga að texta-
vélar eru tiltölulega nýlegt fyr-
irbæri í óperuheiminum – og
auðvitað var leiðinlegt að vinsælu
lögin fengu ekki lengur að fljóta
með á sýningunum.
Af tónleikum þeirra Katherine
Jenkins og Garðars Thórs Cortes í
Laugardalshöllinni um helgina má
ráða að þessari þróun hafi verið
snúið við. Enn einu sinni komu
klassískir söngvarar fram og
blönduðu saman óperuaríum og
poppmúsík. Og á þessum tón-
leikum var samruninn alger; á efn-
isskránni var lag eftir sjálfa Dolly
Parton, í óperuumgjörð og meira
að segja sungið á ítölsku!
Hið merkilega var að lagið, sem
heitir I Will Always Love You og
var flutt af Jenkins, hljómaði ekk-
ert svo frábrugðið Nessun dorma
úr Turandot eftir Puccini eða Hab-
anerunni úr Carmen eftir Bizet,
sem einnig voru á dagskránni á
tónleikunum. Margar aríurnar í
gömlu óperunum eru auðvitað ekk-
ert annað en poppmúsík, þótt þær
séu hundrað ára eða eldri.
Hér ætla ég ekki að hætta mér
út í vangaveltur um það hvort
samruni óperuheimsins og popps-
ins sé æskilegur eða ekki, en í
sjálfu sér voru tónleikarnir prýði-
lega heppnaðir. Gaman var að
hlýða á Jenkins, sem er ein skær-
asta stjarnan í klassíkinni um
þesssar mundir og sögð með ein-
staka hæfileika til að gera sígilda
tónlist aðgengilega almenningi.
Hún hefur líka forkunnarfagra
rödd, sérlega tæra en hljómmikla,
og þótt fyrrnefnd Nessun dorma
hafi í meðförum hennar ekki verið
eins safarík og æskilegt hefði verið
(enda hugsuð fyrir tenór) var ann-
að með eindæmum glæsilegt hjá
henni.
Garðar Thór var einnig frábær,
rödd hans var svo hlý og blæ-
brigðarík að það var unaður að
hlusta á hana, og túlkun hans var
ávallt þrungin einlægum tilfinn-
ingum. Samsöngsatriði söngv-
aranna tveggja voru jafnframt
einkar sjarmerandi og hljóm-
sveitin, undir stjórn Garðars Cort-
es eldri, var yfirleitt með allt sitt á
hreinu og spilaði sykursætt þar að
auki. Sem var svo sannarlega við
hæfi í þeirri miklu sírópsveislu
sem þessir tónleikar óneitanlega
voru.
Nammidagur í
Laugardalshöllinni
TÓNLIST
Laugardalshöllin
Tónlist eftir Bizet, Puccini, Dolly Parton
og fleiri. Katherine Jenkins og Garðar
Thór Cortes ásamt rytmasveit og fé-
lögum úr Sinfóníuhljómsveit Íslands und-
ir stjórn Garðars Cortes. Laugardagur
29. apríl.
Söngtónleikar
Jónas Sen
Morgunblaðið/RAX
Garðar Thor Cortes og Katherine Jenkins saman í sviðsljósinu.