Morgunblaðið - 05.05.2006, Blaðsíða 41

Morgunblaðið - 05.05.2006, Blaðsíða 41
Það var gaman að eiga þig sem langafa og ég ætla alltaf að muna eftir þér og lang- ömmu. Og ég ætla að biðja mömmu um að kaupa lang- afa-kex, því það var ekkert afgangs … Rebekka langafastelpa. HINSTA KVEÐJA MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 5. MAÍ 2006 41 MINNINGAR ✝ Hannes Helga-son fæddist í Reykjavík 10. ágúst 1929. Hann andað- ist á Landspítala Fossvogi 23. apríl síðastliðinn. For- eldrar hans voru Mínerva Hafliða- dóttir, f. 20. júní 1903, d. 3. maí 1996, og Helgi Kristjáns- son, f. 20. maí 1906, d. 26. júní 1932. Seinni maður Mín- ervu var Guðmund- ur Breiðfjörð Jóhannsson, f. 4. júlí 1907, d. 7. mars 1987. Systkini Hannesar eru: 1) Karlotta Helga- dóttir, f. 30. mars 1928, maki var Jón Kristinsson. Sambýlismaður Sveinn Jóhannesson. 2) Kristján Ágúst Helgason, f. 24. ágúst 1930, d. 5. júlí 1995. 4) Hafdís Gústafs- dóttir, f. 13. september 1937, gift Ingvaldi Rögnvaldssyni. Fóstur- bróðir Hannesar er Hafliði Al- bertsson, f. 25. október 1941, kvæntur Sigríði Hauksdóttur. Hannes kvæntist 1. október 1949 Bertu Herbertsdóttur frá Hamra- endum, f. 18. júlí 1926, d. 5. sept- ember 2005. Foreldrar Bertu voru Guðlaug Sigmundsdóttir, f. 11. júní 1904, d. 8. júní 1984, og Her- bert Pálsson, f. 4. maí 1909, d. 1. Hilmarsson, f. 9. september 1987. 5) Sigmundur, f. 5. september 1961, kvæntur Sigrúnu Arnar- dóttur, f. 22. ágúst 1961, börn þeirra eru Karolína Margrét, f. 7. apríl 1997, og Kristian Örn, f. 7. apríl 1997, dóttir Sigrúnar er Anna Leijonhielm, f. 22. apríl 1985. Hannes ólst upp í Reykjavík og fór ungur að vinna fyrir sér við hin ýmsu störf. 18 ára gamall lá leiðin vestur á Snæfellsnes til að reisa sæluhús og kynntist hann Bertu þar. Þau settust að í Reykjavík þar sem Hannes hóf störf hjá Blindravinafélagi Ís- lands. Var hann viðriðinn starf- semi þess og síðar í stjórn félags- ins til dánardags. Eftir að hann hóf búskap lagði hann stund á nám í húsasmíði samhliða vinnu og lauk síðar meistaranámi í sömu iðn. Hann stofnaði ásamt félögum sínum Byggingafélagið Vestra og ráku þeir félagar það saman um árabil. Eftir að börnin voru upp- komin voru Hannes og Berta um- sjónarmenn orlofsbúða í Svigna- skarði í fimm sumur. Síðustu árin vann hann sjálfstætt við iðn sína. Hannes var virkur í félagsstörf- um, var meðal annars í skemmti- nefnd Trésmiðafélags Reykjavík- ur og einn af stofnendum Samkórs Trésmiðafélags Reykja- víkur. Sem fulltrúi Blindravina- félagsins var hann formaður Ör- yrkjabandalagsins í tvö ár. Hannes verður jarðsunginn frá Kópavogskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 15. desember 1925. Börn Hannesar og Bertu eru: 1) Guðlaug Maggý, f. 20. janúar 1950, gift Jóni Pétri Jónssyni, f. 13. apríl 1946, börn þeirra eru Hannes Viðar, f. 1. maí 1972, og Lovísa Rut, f. 14. janúar 1978, unnusti Björn Ingi Ragnarsson, f. 26. maí 1976. 2) Haf- dís, f. 19. október 1953, gift Stefáni Gunnari Stefánssyni, f. 8. febrúar 1946, börn þeirra eru a) Gunnar Haukur, f. 16. október 1972, kvæntur Arnþrúði Jónsdótt- ur, f. 2. október 1973, dóttir þeirra er Þórunn Snjólaug, f. 19. júlí 1998, b) Berta Ósk , f. 4. apríl 1975, dóttir hennar er Rebekka Rut Þorbjörnsdóttir, f. 14. nóvem- ber 1999, og c) Stefán Örn, f. 3. ágúst 1980. 3) Helgi, f. 21. ágúst 1955, kvæntur Guðmundu Eyjólfs- dóttur, f. 23. maí 1958, synir þeirra eru Hannes, f. 30. júlí 1977, kvæntur Gerði Jónsdóttur, f. 7. júní 1979, Vignir Freyr, f. 22. des- ember 1983, og Heimir Már, f. 22. nóvember 1986. 4) Lára, f. 1. októ- ber 1959, synir hennar eru Magn- ús Helgi Hilmarsson Schram, f. 24. september 1982 og Davíð Örn Elskulegur faðir okkar er látinn eftir stutt veikindi og langar okkur systkinin að minnast hans með nokkr- um orðum. Föður sinn missti hann þegar hann var aðeins 12 ára og byrj- aði því snemma að vinna fyrir sér. Pabbi var atorkusamur og stundaði sund og skíði á sínum yngri árum. Stóru ástina í lífi sínu Bertu, mömmu okkar, fann hann á Hamraendum í Breiðuvík á Snæfellsnesi þar sem hann var við vinnu. Eftir að þau byrj- uðu að búa í Reykjavík lærði pabbi húsasmíðaiðn og tók síðar meistara- próf í greininni sem hann var ávallt stoltur af. Þetta gerði hann með fullri vinnu og lagði hart að sér við að byggja okkur gott heimili. Við minn- umst uppvaxtaráranna með hlýju og alltaf var gaman þegar pabbi kom heim eftir langan vinnudag og tókum við iðulega á móti honum við inn- keyrsluna á Kópavogsbrautinni og fengum að sitja í upp að húsi. Pabbi hafði stórt hjarta og lýsir það því vel að hann tók móðurömmu okkar og Láru systur hennar inn á heimilið þó húsnæðið væri ekki stórt. Við bjugg- um níu í tveggja herbergja íbúð þar til við fluttum í einbýlishúsið sem pabbi og mamma byggðu á Mánabraut. Heima hjá okkur var alltaf nóg pláss og oft glatt á hjalla því pabbi var fé- lagslyndur og hafði unun af að skemmta sér og öðrum. Hann spilaði á mörg hljóðfæri og það voru ófáar stundirnar sem við hlustuðum á harmonikkuleik þeirra félaga pabba og Didda, sem var mikill fjölskyldu- vinur. Pabbi hafði gaman af ferðalög- um og eigum við margar góðar minn- ingar úr ferðalögum og veiðiferðum með pabba og mömmu. Eitt af því sem okkur krökkunum fannst skemmtilegt var þegar „fimmkarl- arnir“ hittust. Pabbi og fjórir góðir vinir hans komu upp þeim skemmti- lega sið að keyra á milli heimila sinna á gamlársdag til að gleðjast smástund með fjölskyldu hvers og eins. Nú seinni árin fórum við systkinin að gera okkur erindi heim til pabba og mömmu einmitt þegar von var á þess- um körlum til að hitta þá. Þessi siður hélst frá því við munum eftir okkur þar til fyrir um þremur árum. Pabbi var ákveðinn og gat verið erfitt að fá hann ofan af stífum skoð- unum ef hann beit eitthvað í sig. Pabbi var afar laghentur og nutum við systkinin góðs af því, mörg leik- föng útbjó hann fyrir okkur og lagði mikla vinnu í, t.d. smíðaði hann skíði fyrir okkur elstu systkinin. Hann var alltaf boðinn og búinn að leggja okkur lið þegar við þurftum á því að halda og vílaði ekki fyrir sér að skreppa yfir til Noregs þegar byggja þurfi sólpall eða stækka bílskúr og á hann handverk á heimilum okkar allra. Af honum lærð- um við líka að bjarga okkur og vera óhrædd við að reyna nýja hluti. Það var mjög hlýtt á milli pabba og mömmu og munum við eftir þeim á Mánabrautinni sitjandi hlið við hlið að horfa á sjónvarpið og alltaf héldust þau í hendur eins og ástfangnir ung- lingar. Pabbi var sérstaklega natinn við heimilisstörf eftir að mamma veiktist og annaðist hana af ást og umhyggju í mörg ár þar til hún lést 5. september síðastliðinn. Fannst okkur eins og lífsneisti hans dofnaði mikið við fráfall hennar. Að lokum langar okkur að þakka pabba fyrir að vera okkur góð fyrirmynd, kátur og glaður þúsund- þjalasmiður. Hvíldu í friði. Guðlaug Maggý, Hafdís, Helgi, Lára og Sigmundur. Elsku besti Hannes afi. Við frændsystkinin minnumst þess með hlýhug er við komum í heimsókn til ykkar ömmu í Asparfellið. Alltaf stóðst þú í dyragættinni og tókst á móti okkur opnum örmum þegar við stigum út úr lyftunni. Á uppvaxtarárum okkar sagðir þú okkur ýmsar sögur, t.d. ferða- og draugasögur, því frá nógu hafðir þú að segja og alltaf áttuð þið amma eitt- hvert gotterí í eldhússkápnum. Við minnumst sumranna í Borgarfirðin- um þar sem þið amma voruð að vinna. Þú varst alltaf svo glaður og hlát- urmildur, elsku Hannes afi. Þín er og verður sárt saknað. Svæfillinn minn og sængin mín sé önnur mjúka höndin þín, en aðra breið þú ofan á mig, er mér þá værðin rósamlig. (Sig. Jónsson frá Presthólum.) Guð blessi minningu þína. Hjartans kveðjur Hannes og Lovísa, Magnús og Davíð. .Elsku amma og afi, þegar ég hugsa um allan tímann sem ég eyddi með ykkur get ég ekki annað en bros- að. Það eru ekki allir sem eru svo heppnir að eiga svona góða að. Ótal stundir hjá ykkur í Svignaskarði þar sem við grislingarnir fengum frjálsar hendur og oft þótti fremur strembið að koma öllum hópnum í ró á björtum sumarnóttum. Svo var það að sjálf- sögðu gotterísdósin góða sem var vel geymd í efsta skápnum í Asparfellinu, allir gestir fengu einn mola í nesti (stundum tvo fyrir auka kveðju- knús). Það var erfitt að geta ekki verið hjá þér þegar amma fór í fyrra en ég hugsaði mikið til þín. Hvernig það væri að horfa á eftir maka sínum til fimmtíu ára. Nú eruð þið aftur saman og ég veit að hún hefur tekið vel á móti þér. Berta. Afi, er amma búin að segja þér að ég braut tommustokkinn þinn fyrir rúmum 20 árum? Ég var í pössun hjá ömmu þegar óhappið gerðist og þetta var í fyrsta og eina skiptið sem hún skammaði mig. Að sjálfsögðu var ég mjög sár yfir þessu, enda óviljaverk, og þegar amma sá hvernig mér leið tók hún utan um mig og sagði að þetta væri allt í lagi. Afi þyrfti ekkert að komast að þessu. Seinna fékk ég að kynnast smiðn- um afa þegar hann hjálpaði okkur að byggja húsið á Lækjarbergi. Þar eyddi ég mörgum stundum með hon- um og Eyva afa og reyndi að hjálpa til eftir bestu getu. Mikið er ég heppinn að hafa getað eytt svona mörgum góð- um stundum með þessum mönnum. Hæfileikar Hannesar afa einskorðuð- ust þó ekki eingöngu við smíðina, því þegar ég var að stíga mín fyrstu skref í tónlist var fátt skemmtilegra en þeg- ar hann settist við píanóið með mér til þess að kenna mér íslensk sönglög. Hann viðurkenndi að hann væri nú ekkert sérlega fimur á nótnaborðinu með sína smiðsputta, svo hann sá allt- af um undirspilið og skipaði mér síðan að elta laglínuna sem hann söng mjög ákveðið og af geysimikilli innlifun. Þrátt fyrir frekar klunnalegan stíl, sem klassískur píanókennari minn hefði örugglega fussað og sveiað yfir, náði kallinn alltaf að framkalla þetta ógurlega grúv með bassagangi sem hefði fengið sjálfan James Brown til þess að stíga nokkur vel valin dans- spor. Afi var músíkalskur og sjálf- lærður á ýmis hljóðfæri og lagði mikla áherslu á að ég spilaði eftir eyranu. Þessi ráð hafa verið mér gott vega- nesti, sérstaklega í djasstónlistinni, og tel ég hann eiga einhverja sök á því að nú ergi ég nágranna mína með munnhörpuspili en ég hef ákveðið að kenna sjálfum mér á þetta hljóðfæri. Ef ástríðan og tilfinningin fyrir tón- listinni er til staðar hjá mér eins og hjá honum er þetta örugglega rétt- lætanlegt. Af fjöldamörgum góðum minning- um er að taka þegar ég minnist Bertu ömmu og Hannesar afa og var ávallt tekið innilega á móti okkur bræðrun- um þegar við komum í heimsókn. Amma og afi hafa í mínum huga ávallt verið eins og ástfangnir unglingar og fyrir nýgiftan mann eins og mig hafa þau kennt mér að ástin sem blómstr- ar á milli ungs fólks í dag þarf ekki að dvína, heldur getur haldið áfram að styrkjast út allt lífið. Stuttu eftir að amma lést síðastliðið haust leit ég fyrir tilviljun í espressóbollann minn sem var búinn að vera tómur á stofuborðinu um nokkurn tíma. Froð- an af kaffinu hafði myndað skrautlegt munstur eins og svo oft áður og vana- lega spái ég ekkert frekar í það. Nema í þetta sinn sá ég tvö greinileg hjörtu liggja utan í hvort öðru. Þannig er og verður minning mín um ykkur, ekkert fær ykkur að skilið. Þinn nafni og barnabarn, Hannes Helgason. Það kom ungur piltur, Hannes Helgason, til Blindravinafélags Ís- lands fyrir mörgum árum og gerðist sendill. Hann var glaður í sinni og átti mjög gott með að umgangast fólk, blinda sem sjáandi. Hannes lærði síðar húsasmíði sem varð hans ævistarf. Hann kvæntist Bertu Herbertsdóttur og hófu þau búskap á háaloftinu á Ingólfsstræti 16. Hannes varð verkstjóri vinnustofu Blindraiðnar. Mikill hluti starfs hans var aðstoð við blinda og liðsinnti hann fólkinu með velvilja og lipurð. Síðar fór Hannes til annarra starfa og flutti úr Ingólfsstræti en hann lét ekki skil- ið við Blindravinafélag Íslands. Hannes tók þátt í stjórn félagsins og var ávallt ritari þess og ráðgjafi eða í meira en hálfa öld. Hann var reyndur í félagsstörfum og naut Blindravinafélag Íslands þess. Einnig var gott að leita til húsa- smiðsins sem gat ráðlagt um viðhald á húseignum félagsins. Hannes bar hag Blindravinafélags Íslands ávallt fyrir brjósti. Hannes spilaði á gítar og þegar eitthvað var um að vera hjá starfs- fólkinu kom hann með gítarinn og Gunnar Guðmundsson með harmon- ikkuna og var oft glatt á hjalla. Við kveðjum Hannes Helgason með virðingu og þakklæti fyrir ómet- anleg störf í þágu félagsins. Við vottum fjölskyldu hans innilega samúð. Stjórn Blindravinafélags Íslands. HANNES HELGASON Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma, SIGRÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR, Mánatúni 4, Reykjavík, lést á heimili sínu miðvikudaginn 3. maí. María Friðjónsdóttir, Ástmundur Kristinn Guðnason, Ólafur Héðinn Friðjónsson, Auður Gunnarsdóttir, Kristín Lára Friðjónsdóttir, Erlendur Helgason og barnabörn. Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður, afa og bróður, BJÖRNS GUÐMUNDSSONAR frá Víkingavatni, Dalbraut 16, Reykjavík. Sérstakar þakkir til hjúkrunarfólks 3. hæðar á Skjóli. Jónína Sigurborg Jónasdóttir, Sigurbjörg Björnsdóttir, Páll R. Pálsson, Guðmundur Björnsson, Guðrún W. Jensdóttir, Björg Björnsdóttir, Sveinn B. Hreinsson, Sigrún Þóra Björnsdóttir, Kristinn Halldórsson, barnabörn og systkini hins látna. Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð og hlýhug við fráfall okkar elskulega föður, tengdaföður, afa og langafa, SIGURÐAR BREIÐFJÖRÐ HALLDÓRSSONAR, Akurbraut 11, Innri Njarðvík. Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á sjúkra- deild Heilbrigðisstofnunar Suðurnesja fyrir góða umönnun. Guð blessi ykkur öll. Sigurður G. Sigurðsson, Guðríður Helgadóttir, Elsa H. Rasmussen, Kristian Rasmussen, Bergdís M. Sigurðardóttir, Smári Sveinsson, barnabörn og barnabarnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.