Morgunblaðið - 09.06.2006, Blaðsíða 32

32 FÖSTUDAGUR 9. JÚNÍ 2006 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Austurmörk 4, Hveragerði, www.byr.is
sími 483 5800
Soffía Theodórsdóttir
löggiltur fasteignasali
Verðum með opið hús
á morgun frá kl. 14-16
í Fljótsmörk 6-12,
Hveragerði,
í nýju og glæsilegu
fjölbýlishúsi í hjarta bæjarins
VIRKJUNARFORKÓLFAR
hafa í nokkur ár stært sig af því
að hafa opnað hálendið fyrir um-
ferð, þ.e. með vegum meðfram
Þjórsá. Íslendingar vita að hálend-
ið hefur verið opið ferðafólki frá
landnámsöld. Ferðamenn hafa á
öllum öldum til okkar daga ferðast
óhikað um landið
þvert og endilangt,
þ.m.t. miðhálendið.
Heimildir, vísitas-
íuferðir biskupa og
ferðalög alþing-
ismanna til Þingvalla,
Jarðabók Árna M. og
Páls V., ferðabók
Eggerts og Bjarna og
þjóðsögur Jóns Árna-
sonar. Margir muna
enn fræga frumkvöðla
að hópferðum um há-
lendið, með þeim
ferðum var lagður
grunnur að íslenskri ferðaþjón-
ustu. LV. á þar engan hlut að
máli.
Ofvirkjunarforkólfar fullyrða og
reyna að gera að sannleika þá
tröllasögu sína að þjóðin hafi um
aldir verið haldin hálendis- og úti-
legumannahræðslu. Þær fullyrð-
ingar eru ekki annað en lygar of-
virkjunarsinna, sem reyna að telja
þjóðinni trú um að nokkrar gengn-
ar kynslóðir hafi verið svo fáfróð-
ar að þær hafi tekið gömlum bað-
stofuskemmtisögum (nú
þjóðsögur) sem heilögum sann-
leika. Tilgangur ofvirkjunarsinna
með þeim lævísa áróðri er að
tvístra þeirri samstöðu sem nú
ríkir um að ekki verði gengið nær
miðhálendinu með virkjanafram-
kvæmdum en þegar hefur verið
gert. Takist þeim sú ætlun geti
þeir vaðið yfir miðhálendið að vild,
án andstöðu þjóðarinnar. Þjóðin
hafi nú, eins og gengnar kynslóðir,
brenglaðar og óraunsæjar hug-
myndir um hálendið og þurfi því
hjálp og leiðsögn ofstækisfyllstu
ofvirkjunarforkólfa um alla nýt-
ingu þess. Þeir einir viti, sam-
anber þá gáfulegu athugasemd
þeirra að margir hafi mótmælt
Kárahnjúkavirkjun þó þeir hafi
ekki komið á það landsvæði, at-
hugasemd sem gildir víst ekki um
þá sem voru samþykkir Kára-
hnjúkavirkjun, ekta iðnaðarráð-
herra og LV. stjórnarformanns
rökvísi að ógleymdri ofurviskuat-
hugasemdinni þegar hneykslun
þeirra nær hámarki, ,,Eigum við
að skríða aftur inn í torfkofana?“
Þau orð eiga að lýsa heimsku
þeirra sem mótmæla yfirgangi og
skemmdarverkaáætlunum ofvirkj-
unarforkólfanna á miðhálendinu.
Ekkert mál er hjá ofvirkj-
unarsinnum að hæð-
ast að lífsháttum
genginna kynslóða
auki það möguleika
þeirra að ná fram
óráðsáætlunum um
virkjanir. Þessi rógur
ofvirkjunarsinna um
forfeður og mæður
kemur mörgum und-
arlega fyrir sjónir.
Rætur Framsókn-
arflokksins voru í
torfbæjum, en þær
rætur eru víst löngu
týndar og orkutröll-
um gefnar. Er það kannski hluti
skýringar á fylgishruni flokksins,
svik við fortíðina og fjörráð gegn
framtíð þjóðarinnar, þ.e. ,,spáin“
um aðild Íslands að ESB og
furðutal um aðgang erlendra auð-
hringa að íslenskri útgerð og fisk-
veiðiauðlindum?
Í torfbæjum ólust upp þeir
menn sem hófu og leiddu til lykta
sjálfstæðisbaráttu íslensku þjóð-
arinnar og lögðu grunninn að hag-
sæld hennar á 20. öldinni, settu
fræðslulög og m.a. byggðu fyrstu
bárujárnsklæddu timburhúsin og
steinhúsin, hófu útgerð vélknúinna
fiski- og flutningaskipa og byggðu
fyrstu rafstöðvarnar á Íslandi. Í
torfbæjum varð til hinn víðfrægi
menningararfur.
Þegar lokið verður byggingu
þeirra álvera sem nú eru í smíðum
ásamt stækkunum og fyrirhugðum
nýjum álverum, sem áætlað er að
fái orku frá virkjunum í neðri
Þjórsá, jarðhitavirkjunum á lág-
lendi og ýmsum eyðileggjandi
,,virkjanakostum“ á miðhálendinu,
verður álframleiðsla á Íslandi um
1,5 milljón tonn á ári, um 5000 kg
á hvern landsmann. Sú þjóð sem
kemst næst því nær ekki 500 kg á
mann. Sýnum því biðlund að aðrar
þjóðir virki bara sín vatnsföll til
jafns við Íslendinga. Það er engin
skylda, hvorki lagaleg né siðferði-
leg, að Íslendingar framleiði með
virkjun vatnsafls mörgum sinnum
meiri orku fyrir álver en aðrar
þjóðir, þó ýmsir reyni með sefj-
andi rangfærslum að þvinga slíkri
skyldu upp á þjóðina og gera hana
að þrælum ofvirkjunaroksins.
Það er auðvitað engin alvör-
unýting auðlindar að hundruð þús-
unda ferðamanna komi til landsins
til þess að horfa á fjöll, fossa,
hraun, hveri og jökla, veiti þús-
undum atvinnu og færi þjóð-
arbúinu tugi milljarða í tekjur.
Nei, grafa, moka, bora,
sprengja, steypa, stífla, framleiða
orku og selja ódýrar en ódýrt, það
er sko alvörunýting auðlindar, al-
vöru bisness sem aldrei er komið
nóg af.
Var það lán eða ólán mannkyns
að réttur maður var ekki á réttum
stað þegar Sovétkommúnistar ætl-
uðu að veita stórfljótum Síberíu til
suðurs fyrir orkuframleiðslu? En
rússnesk skynsemi varð yfirsterk-
ari, ekkert varð þess vegna af
þeim stórglæp gegn náttúru Rúss-
lands. Alþingi ætti að taka til fyr-
irmyndar þá ákvörðun fjarskyldra
frænda og ógilda öll þau illa
ígrunduðu leyfi sem LV. hefur til
skemmdarverka gegn náttúru
miðhálendisins. Vonandi getur
duglegur alþingismaður bráðlega
snúið sér að því að finna og upp-
lýsa allan sannleikann um Lands-
virkjun, samanber leitina að sann-
leikanum um Orkuveitu
Reykjavíkur. Voru áætlanirnar um
virkjanir í Kerlingarfjöllum og að
fjallabaki hafðar í felum fram yfir
borgarstjórnarkosningar? Krefj-
umst þess að allir virkjanakostir á
láglendinu verði fullkannaðir áður
en ráðist verður í fleiri virkjanir á
miðhálendinu.
Framkvæmdir og hagvöxtur
sem vörðuð eru blekkingum og
rangfærslum verða aldrei neinni
þjóð til gæfu.
Ofvirkjunarforkólfarnir
Hafsteinn Hjaltason
fjallar um virkjanafram-
kvæmdir og hálendið ’Framkvæmdir og hag-vöxtur sem vörðuð eru
blekkingum og rang-
færslum verða aldrei
neinni þjóð til gæfu.‘
Hafsteinn Hjaltason
Höfundur er vélfræðingur.
Ég var að hlusta á frammáfólk
spjalla um daginn og veginn í laug-
ardagsútvarpinu. Athygli mín vakn-
aði þegar þau ræddu um ræðuhöld á
Alþingi og í sveitarstjórn. Hvort ætti
að takmarka ræðutíma
stjórnarandstöðu?
Hvort menn ættu rétt
á að beita málþófi til
að tefja mála-
framgang? Til hvers
eru líka öll þessi ræðu-
höld ef flest mál eru
afgreidd á meirihluta-
fundum?
Síðan var rætt og
fullyrt um þær sögu-
sagnir að Framsókn-
arflokkurinn í Reykja-
vík hefði greitt
útlendingum aura fyr-
ir atkvæði þeirra.
Þetta fannst sumu
vinstra fólkinu eitt-
hvað agalegt sem
þyrfti að sanna upp á
Björn Inga. Var þetta
eitthvað sem máli
skiptir eða eitthvað
ólögmætt? Hvað er í
rauninni að því að
kaupa hlutlaust fólk, sem annars
færi ekki að kjósa, til að greiða at-
kvæði? Mér finnst það mun alvar-
legra að fimmti hver maður á kjör-
skrá kaus ekki einu sinni í síðustu
kosningum. Eins og kerfið er núna
getur maður selt utankjörfund-
aratkvæðið sitt eins oft og maður
vill. Kosið svo eitthvað allt annað á
kjörstað. Síðasta atkvæðið er hið
eina gilda.
Eftir hádegi lýsti Þórir, veit-
ingamaður í Prag, þessu sama
vandamáli í Bæheimi. Hann nefndi
þetta fyrirbæri Svejk-hugsunarhátt
þarlendra. Þeim fyndist ekki taka
því að skipta sér af stjórnmálum.
Þeim fyndist þeir á stjórnarkontór-
unum fara sínu fram hvort eð væri.
Góði dátinn Svejk taldi það enda
ekki í verkahring sínum að hafa
skoðun á ákvörðunum yfirvaldanna.
Hann gerði bara skyldu sína fyrir
keisarann og föðurlandið.
Fólk hefur að vísu fórnað lífinu
fyrir kosningaréttinn hingað og
þangað. Réttinn sem Jón Sigurðsson
barðist fyrir og við minnumst bráð-
um með blöðrum og flöggum. Það
kæra sig auðvitað ekki allir um að
skipta sér af stjórnmálum, hvað þá
að þeir vilji hafa vit fyrir öðrum.
Þetta er kannski líka besta fólkið og
kærleiksríkast eins og við kynnt-
umst hjá góða dátanum Svejk.
Úrslit kosninga ráðast oft af örfá-
um atkvæðum þannig að þátttaka
getur skipt verulegu máli. Þær
hugsanir hvörfluðu þó að mér undir
eftirfylgjandi eldhúsdagsumræðum
að það væri kannski
skiljanlegt að margir
nenntu ekki að skipta
sér af stjórnmálum. Ég
fór að velta því fyrir
mér fyrir hvern til
dæmis hann Stein-
grímur Sigfússon var
að halda þessar löngu
ræðu. Var hann að
reyna að sannfæra mig?
Var hann að tala um
fyrir stjórnarþing-
mönnum? Var hann að
tala af því að honum
finnst sjálfum svo gam-
an að því?
Ég hjó eftir því að
Steingrímur hafði í
ræðunni meiri áhyggj-
ur af framtíðarhorfum
Íbúðalánasjóðs ríkisins
en lækkun húsnæð-
iskostnaðarins. Hefur
hann hugleitt hver dýr-
tíðaráhrif viðvarandi
lóðaskortsstefna sveitarfélaga hef-
ur? Þessi sami Steingrímur studdi
þessa lóðaskortsstefnu dyggilega í
tíð R-listans í Reykjavík.
Hver eru þjóðfélagsleg áhrif af því
að lóðir undir hús eru seldar á marg-
földu kostnaðarverði? Veit Stein-
grímur um einhverja betri olíu að fá
til að hella á verðbólgubálið en þetta
framferði sveitarstjórnarmanna?
Bandaríkin hafa stundað lýðræð-
isútflutning um árabil. Það er kynd-
ug þversögn í því að þar kýs núorðið
víst bara annar hver maður þrátt
fyrir mun jafnari atkvæðisrétt en við
Steingrímur búum við til þingkosn-
inga. Þetta finnst okkur auðvitað
ekki gott en þróun í þessa átt er í
gangi hérlendis. Kjörsókn minnkar
hér frá kosningum til kosninga, hvað
sem við smalahundarnir geltum og
gjömmum. Af hverju má ekki kjör-
skráin liggja frammi á netinu með
stöðugt uppfærðum merkingum við
nöfn þeirra sem hafa kosið? Þá gætu
allir hvatt sitt fólk til að kjósa.
Mér datt í hug, þegar ég hafi
hlustað að allt þetta í útvarpinu, að
taka upp nýjan skatt á Íslandi.
Leggja á kjósendaskatt sem allir
myndu greiða fremur en áfellast at-
kvæðakaupmenn. Þessi skattur
myndi greiða kostnaðinn við kosn-
ingar, sem nemur hundruðum millj-
óna. Greiðendur skattsins fengju svo
vænan hluta hans endurgreiddan
með ávísun ef þeir kysu í kosn-
ingum. Upphæð sem fólk tapaði ef
það kysi ekki.
Ætli hann Svejk kæmi þá ekki á
kjörstaðinn?
Kæmi Svejk
á kjörstaðinn?
Halldór Jónsson fjallar
um minnkandi kjörsókn
Halldór Jónsson
’Úrslit kosningaráðast oft af örfá-
um atkvæðum
þannig að þátt-
taka getur skipt
verulegu máli.‘
Höfundur er verkfræðingur.
ÞÁ er HM loksins byrjað eins og
væntanlega hefur ekki farið fram
hjá neinum. Margir hafa beðið
mótsins með óþreyju en það er þó
hópur kvenna sem kvíðir því þar
sem þeirra óbeina
þátttaka í mótinu er
ekki af fúsum og
frjálsum vilja þeirra.
Alþjóðasamtökin
Coalition Against
Trafficking on Wo-
men telja undirbún-
ing vera hafinn að því
að flytja 30 þúsund
stúlkur frá Mið- og
Austur- Evrópu til
þess að verða seldar í
vændi fyrir gesti HM.
Það er sorglegt að
mansal sem þetta sé
orðið sjálfsagður
fylgifiskur íþróttaviðburðar eins og
HM. En það sem er kannski enn
sorglegra eru aðilarnir sem halda
keppnina og hafa ákveðið að loka
augunum fyrir þessum glæp. Hér á
landi er það KSÍ, aðili að alþjóða-
sambandinu FIFA sem heldur HM
og var fulltrúum KSÍ afhent áskor-
un frá fulltrúum kvennahreyfing-
arinnar á Íslandi með mótmælum
gegn því vændi og mansali sem
þrífst í kringum keppnina. Einu
viðbrögð KSÍ eru að senda út frá
sér yfirlýsingu þar sem ekki er tek-
in ábyrgð á neinu og gefið út að
málið verði ekki rætt meira af
þeirra hálfu. KSÍ hefur því kosið að
þegja málið í hel. Viðhorfið virðist
vera það að betra sé að fjalla sem
minnst um málið svo að það skyggi
ekki á gleðina og stemmninguna
fyrir keppnina. Það er hreint ótrú-
legt að við látum slíkt
viðgangast, ég leyfi
mér að spyrja hvort
þeir kæmust upp með
þetta ef verið væri að
flytja þræla frá Afríku
til þess að þjóna gest-
um HM, eða hópa af
stúlkum úr fjölbrauta-
og menntaskólum Ís-
lands? Hvenær er
manneskja orðin nógu
mikils virði að hægt sé
að standa upp fyrir
hana og mótmæla því
ofbeldi sem verið er að
beita hana? Þarf hún að
vera íslensk? Þarf hún að vera karl-
maður?
Við, fulltrúar kvennahreyfing-
arinnar, gerum okkur fulla grein
fyrir því að það er hvorki KSÍ né
FIFA sem standa fyrir mansalinu
en með því að mótmæla því ekki má
álykta sem svo að þeir vilji ekki
beita sér fyrir því að stöðva það.
Nú hef ég heyrt því fleygt að stjórn
KSÍ geti ekkert gert í þessu, hvað
eigi svo sem að gera? Reyna að af-
lýsa keppninni? Auðvitað er alltaf
hægt að gera eitthvað og beita sér
ef vilji er fyrir því. Að sjálfsögðu á
ekki að hætta við keppnina út af
þessari glæpastarfsemi sem þrífst í
kringum hana en það liggur í aug-
um uppi að ef halda á uppi ímynd
hreysti og heilbrigði þá verður að
stöðva þessa þróun. Það er hægt
með markvissum aðgerðum sem
skipuleggjendur keppninnar geta
hrundið af stað með yfirvöldum í
viðkomandi landi. Hvernig væri að
KSÍ og íslensk stjórnvöld beittu sér
fyrir því fyrir næstu keppni? Það er
nægur tími til stefnu. Því miður er
ekki hægt að koma í veg fyrir það
mansal og vændi sem stundað verð-
ur á þessarri heimsmeistarakeppni
þrátt fyrir það að aldrei sé of seint
að mótmæla því. Hugur minn verð-
ur hjá þeim konum sem haldið
verður föngnum sem kynlífs-
leikföngum fyrir fótboltabullurnar.
Þær þurfa á stuðningsmönnum að
halda!
Mansal á HM
Þórey Vilhjálmsdóttir
skrifar um viðbrögð KSÍ við
umræðu um mansal á HM
Þórey
Vilhjálmsdóttir
’Viðhorfið virðist veraþað að betra sé að fjalla
sem minnst um málið svo
að það skyggi ekki á
gleðina og stemmn-
inguna … ‘
Höfundur er fótboltaáhugamann-
eskja og formaður V-dagsins.
Fréttir á SMS