Morgunblaðið - 29.07.2006, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 29. JÚLÍ 2006 43
MINNINGAR
og gaf okkur brjóstsykur. Við viss-
um að við vorum í hennar leyniher að
bjarga drykkjumönnum!
Nú eru liðnir áratugir frá því að
þessar baráttuaðferðir voru notaðar
í þágu stúkustarfs Imbu frænku í
Vestmannaeyjum og margir meðlim-
ir villst af brautinni eða fundið hana
að nýju eftir ævintýralegar koll-
steypur. En alltaf stóð Imba styrk í
trúnni. Hún fylgdist vel með æsk-
unni og þurfti því að þola margar
fréttir af afvegaleiddum ungmenn-
um en fagnaði enn meir endurreisn
þeirra þegar þeir birtust að nýju
með falleg áform.
Mannfólkið var henni allt, hún var
alltumvefjandi einstaklingur. Þessa
naut ég í æsku, síðan við Bryndís, þá
börnin okkar sem áttu vísar sumar-
gistingar hjá Imbu frænku. Dætur
okkar lærðu margt af heimsóknum
og dvöl hjá Imbu frænku í Eyjum.
Þær segja enn sögur af því hvernig
Imba bjargaði málum þegar öll sund
virtust lokuð og hversu stutt var í
hláturinn þegar auðvelt var að kalla
svartnætti yfir.
Þegar við höfðum flutt til Reykja-
víkur var alltaf stuðkvöld þegar
Imba frænka kom í heimsókn, gjarn-
an með smurbrauðsbakka eða
nokkra lítra af rjómaís með í för.
Imba fylgdi Sjálfstæðisflokknum í
gegnum þykkt og þunnt, stundum
var það næfurþunnt en samt stóð
hún með bókstafnum á úrslita-
stundu.
Heimsóknir til Eyja gátu ekki ver-
ið án heimsóknar í Ásnes, Bjarnhéð-
inn í horninu við eldhúsborðið, glað-
hlakkalegur með spurningar og
komment um pólitíkina í Reykjavík.
Svo vék hann af sviðinu og var sárt
saknað. En áfram hélt lærið að fara í
ofninn, steikarilmur um allt hús,
Imba á þeytingi um húsið og bæinn,
afgreiða nokkur blóm í leiðinni, sjá
til þess að öllum gestunum líði vel.
Skreppa upp í kirkju með kransa –
alltaf hægt að koma fyrir svefnplássi
með uppbúinni sæng.
Megi Guð gefa okkur vinum henn-
ar og ættingjum greind til að bera
merki hennar áfram og umvefja
mannfólkið kærleika.
Árni, Bryndís og börn.
Imba frænka var með stórt og
hlýtt faðmlag og stórt hjarta, átti
mikið af vinum og alls staðar voru
blóm í kringum hana. Í rauninni var
allt einhvern veginn stórt í Ásnesi;
tvö lambalæri voru eiginlega alltaf í
ofninum og þegar ég dvaldi 14 ára
hjá frænku um páska fengum við
Elías 16 stór páskaegg í stórum
kassa beint frá framleiðandanum!
Ásnes var kannski ekki eins stórt
og það er í minningunni en einhvern
veginn rúmaði það einhver ósköp af
fólki, gestum og gangandi, sem
streymdi inn og út um ólæstar dyr,
og Ásnes rúmaði líka margar hug-
myndir og skoðanaskipti um bind-
indismál, stjórnmál og dægurmál.
Heimurinn var stundum málaður
svartur eða hvítur en hann var að
minnsta kosti ekki grár.
Og blómabúðin var einhvern veg-
inn risasmá. Þar gátu margir við-
skiptavinir komist fyrir í einu ásamt
margvíslegum skrautmunum, kop-
arhestum, óróum, lifandi blómum og
ekki lifandi blómum. Kannski koma
svona einstakar og hlýjar Imbu-
blómabúðir aldrei aftur?
Ég er afar stoltur af Imbu frænku
og minningu hennar. Þessi litríka
persóna, sem fæddist á gullöld Vest-
mannaeyja, gerði Eyjarnar enn rík-
ari og fallegri með glaðværð, dugn-
aði og einstöku hjartalagi. Blessuð
sé minning hennar.
Þór Sigfússon.
Elsku Imba mín. Nú heyrist ekki
lengur tiplið á hælaskónum, sem óm-
aði langar leiðir, þegar þú komst eft-
ir Vestmannabrautinni, í heimsókn
til okkar á Hrafnagili forðum daga.
Húsið og íbúar þess lifnuðu við, með
glaðværðinni og bjartsýninni, sem
ávallt fylgdi þér. Það er alveg himn-
eskt hvað ein svona glöð og jákvæð
manneskja getur haft góð áhrif og
lífgað upp á tilveruna.
Ég er búin að þekkja þig, Imba
mín, alla mína ævi og man aldrei eft-
ir neinu neikvæðu hjá þér, jú,
kannski einu, þú hafðir megna óbeit
á víni og varst þá ómyrk í máli. Ég
gleymi aldrei fyrstu jólunum sem við
vorum í Eyjum. Þá komst þú til okk-
ar og spurðir hvað við værum með í
jólamatinn. Ég sagði að það væri
hamborgarhryggur. Þú sagðir:
„Lilla, þú sýður hann sko upp úr
maltöli en ekki rauðvíni,“ og ég held
að þú hafir fylgst með suðunni til að
allt væri í lagi, en samt borðaðir þú
hjá mér triffle með slatta af sherríi
og þótti það algjört sælgæti.
Ég man eina þjóðhátíð. Það gerði
ofsarok, Bjarnhéðinn og fullt af fólki
voru í tjaldinu, mikið fjör og áreið-
anlega ekki allir þurrbrjósta. Þarna
stóð Imba mín megnið af nóttinni og
hélt í stagið svo að tjaldið tækist ekki
á loft. Svona var hún.
Ég fór á þjóðhátíð þegar ég var 16
ára, var þá uppi í Suðurgarði. Þá
voru þau með stórt og mikið gróð-
urhús fullt af rósum. Ég finn ennþá
ilminn af þeim, þetta var svo stór-
kostlegt.
Ég var nú ekki hress með Imbu
mína í þá daga. Ég var komin í þræl-
skemmtilegt partí, þá kom hún og
sagði: „Nú kemur þú heim, góða.“
Ég hlýddi en þótti ekkert vænt um
frænku mína þá. Þetta voru eflaust
„ordrur“ að heiman.
Elsku Imba mín, það er svo margs
að minnast í sambandi við þig að ég
gæti skrifað heila bók. Fleiri með
læri og ævintýrið með frímerkin, svo
var það skírnin í Mosó og svona
mætti lengi telja. Við rifjum þetta
bara upp og hlæjum þegar við hitt-
umst næst. Ég öfunda englana, það
er örugglega orðið mikið fjör hjá
þeim, fyrst þú ert mætt á staðinn.
Bestu kveðjur senda Hreiðar,
Ásta, Ársæll, Jóhann, Hafsteinn og
Dísa.
Hittumst heilar á himnum.
Guðbjörg Jóhannsdóttir (Lilla).
Elskuleg frænka mín Ingibjörg Á.
Johnsen hefur kvatt þennan heim.
Hún var systir stórkarakteranna
Gilla og Svölu í Suðurgarði, Súlla á
Saltabergi, Siffa á Kirkjubæjar-
brautinni og Áslaugar í Eþíópíu.
Imba var eins og öll þau systkinin í
miklu uppáhaldi hjá mömmu – en
þær voru systradætur – og mamma
kenndi okkur að elska, meta og virða
allt skyldfólkið okkar frá Suður-
garði.
Í ófá skipti leit hún inn með okkur
systkinin í blómabúðina í kjallaran-
um í Ásnesi. Þær heimsóknir enduðu
oftast með því að Imba sendi okkur
upp í íbúð í kaffi og bakkelsi. Ef hún
gat skaust hún upp augnablik og það
varð svo skemmtilegt. Imba lét sig
varða mannlífið í bænum af mikilli
elju og röggsemi, enda hlaðin trún-
aðarstörfum. Hún var með eindæm-
um stórtæk, fórnfús og gjafmild og
alltaf svo flott á því. Hún var mikil
stórfjölskyldumanneskja og lét sig
ekki muna um að slá upp veislu hve-
nær sem hún gat, hvort sem það var í
þjóðhátíðartjaldinu eða á annan í jól-
um í Ásnesi. Og hún lét sig heldur
ekki vanta til að samgleðjast öðrum
eða hugga þá sem áttu um sárt að
binda. Glæsileikinn einkenndi
heimskonuna Imbu og hún hamraði
mjög á því við okkur sér yngri að við
ættum að vera flottar í þessu lífi og
smart í tauinu.
Það var stutt að skjótast yfir túnið
frá Þorlaugargerði í Suðurgarð og
nokkuð víst að hitta á Imbu í heim-
sókn þar. Hún og Svala voru mér svo
góðar og mikil hvatning alla tíð.
Seinna þegar ég stofnaði fjölskyldu
voru þær sem endranær artarlegar
og yndislegar við okkur Max og dótt-
ur okkar Ingibjörgu Iris Mai Svölu.
Það er ómetanlegt að hafa fengið
að eiga Imbu að frænku og óbifandi
kletti í lífinu. Frænku sem var svo
blessunarlega laus við tilgerð og fals,
fyrirgaf og gerði gott úr öllu. Sú sem
þetta ritar er erlendis, en sendir
innilegustu samúðarkveðjur til Eyja
í dag. Guð blessi minningu Ingi-
bjargar Á. Johnsen.
Guðrún Garðarsdóttir.
Þá hefur drottningin Imba John-
sen kvatt þennan heim. Mig grunar
sterklega að á þeirri stundu þegar
Imba tók sinn síðasta andardrátt
hafi Guð á himnum fyrirskipað að
setja út rauðan dregil til að taka á
móti sínum góða þjóni.
Imba stjórnaði barnastúkunni
Eyjarós nr. 82 í Eyjum með glæsi-
brag. Starf stúkunnar skipti hana
miklu máli og reyndi hún að halda
því starfi gangandi eins lengi og hún
gat. Imba fór eitt sinn með okkur á
stórstúkuþing í Reykjavík. Mikið
fjör var í hópnum frá Eyjum í þessu
ferðalagi. Þegar hópurinn átti að
fara að sofa reyndum við strákarnir
nokkrum sinnum að komast yfir til
stelpnanna en við minnsta þrusk var
innrásin brotin á bak aftur af Imbu.
Ég ákvað að gera lokatilraun til þess
að komast á áfangastað. Á miðri leið
öskraði sú gamla: „Farðu nú að sofa,
asninn þinn.“ Ég játaði mig sigraðan
og skreið skömmustulegur í svefn-
pokann.
Um síðustu páska kíkti ég með
Önnu Birnu dóttur minni og ömmu
Vídó upp á spítala til Imbu. Anna
Birna söng fyrir Imbu sunnudaga-
skólalög og Imba brosti sínu breið-
asta og bað um óskalög sem sú stutta
söng svo fyrir hana.
Þessi síðasta heimsókn mín til
Imbu er mér dýrmæt.
Elsku Imba, takk fyrir allt.
Kjartan Vídó.
Kær vinkona hefur fengið hvíldina
eftir erfiða sjúkralegu.
Ingibjörg Á. Johnsen eða Imba
eins og hún var kölluð var mikill
kvenskörungur. Hún ólst upp í Suð-
urgarði í Vestmannaeyjum í góðum
systkinahópi. Aðeins Sigfús, yngsti
bróðir hennar, er nú eftirlifandi.
Hún lifði tímana tvenna. Hún
sagði mér að þegar hún hefði orðið
ástfangin af grísk-amerískum her-
manni, þá hefði verið skrifað á ljósa-
staur: Varúð, þessar konur eru í
ástandinu, og þær nokkrar nafn-
greindar. Hafði hún gaman af.
Hún giftist Bjarnhéðni Elíassyni
og eignaðist fjögur börn. Stór hópur
syrgir hana nú.
Ég kynntist henni fyrir u.þ.b. 40
árum. Við vorum saman í Sjálfstæð-
iskvennafélaginu Eygló, þar sem
hún var lengi formaður. Hún var
mjög skelegg og vei þeim sem hafði
aðrar skoðanir en hún. Hún sótti mál
sitt af hörku, dugnaður hennar og
ósérhlífni voru rómuð.
Stúkan átti hug hennar allan. Eiga
margir henni að þakka að unglings-
árin liðu án skelfingar drykkjuskap-
arins.
Óþreytandi byggði hún upp ung-
lingastarfið, fór í ferðalög og gerði
allt sem hún gat til uppbyggingar
stúkustarfinu. Er í raun undarlegt
að hún skuli aldrei hafa verið sæmd
Fálkaorðunni.
Blómabúð rak hún um áraraðir.
Tók við af móður sinni að selja blóm.
Hún var í félagi kaupsýslumanna og
lét þar gott af sér leiða.
Imba var mikil blómakona og sá
um blómaskreytingar bæði í gleði og
sorg. Oft gat hún ekki farið að heim-
an, ef hún þurfti eða langaði til
Reykjavíkur, því hún þurfti að
skreyta kistu.
Hún var góð kaupkona, þótt hún
hafi ekki alltaf grætt. Ein saga lifir.
Ungur maður, nýkvæntur og fluttur
í bæinn, þurfti að kaupa blóm. Komið
var um hádegi og blómabúðin lokuð.
Hann bankaði upp á hjá henni og
spurði hvort hún gæti hjálpað sér um
blóm. Áður en hann vissi af var hann
farin að borða kjötsúpu ásamt öðrum
sem tilfallandi hafði mætt hjá henni.
Svona var Imba ávallt gestrisin.
Í gosinu var heimili hennar og
Bjarnhéðins öllum opið. Óteljandi er
það fólk sem Árni sonur hennar dró
heim á Skólaveg 7, lét sofa og hún
eldaði ofan í. Veit ég að margir hugsa
nú til hennar með þakklæti.
Sjálfstæðisflokkurinn á henni
mikið að þakka. Hún mætti á alla
landsfundi sem hún gat og barðist
fyrir sínum áhugamálum, Vest-
mannaeyjum, Stúkunni, mannrétt-
indum og velferð lítilmagnans.
Ég sé fyrir mér Imbu og vinkonu
okkar Erlu Vídó á fulltrúaráðsfund-
um, þegar þær voru að skamma mig
og strákana í bæjarstjórn. Segja
okkur til syndanna og leiðbeina í hin-
um ýmsu málaflokkum. Eða þegar
þeim fannst strákarnir fara illa með
mig. Þá söfnuðu þær liði sem ljón-
SJÁ SÍÐU 44
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug vegna andláts og
útfarar sonar míns, bróður, mágs og frænda,
VALDIMARS GUÐMUNDAR JAKOBSSONAR,
Álfaborgum 27,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki deildar
B6 á Landspítala háskólasjúkrahúsi og líknareild-
arinnar í Kópavogi.
Jakob Valdimarsson,
Þráinn Kristjánsson,
Lára Kristjánsdóttir, Grétar Geirsson,
Örn Berg Guðmundsson, Ragnhildur Gröndal,
Björk Kristjánsdóttir,
Stefanía Kristjánsdóttir, Ásgeir Þór Hjaltason,
Sigurlaug Jakobsdóttir, Bragi Már Bragason
og frændsystkini.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
BJÖRK SIGRÚN TIMMERMANN,
Ljárskógum 2,
Reykjavík,
andaðist miðvikudaginn 26. júlí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn
3. ágúst kl. 15.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Andrés Svanbjörnsson,
Frímann Andrésson, Sigríður Þóra Óðinsdóttir,
Markús Þór Andrésson, Dorothée Kirch,
Breki Þór Frímannsson.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
EYJÓLFS THORODDSEN,
Boðagranda 4,
Reykjavík.
Elín Bjarnadóttir,
Bjarni Thoroddsen, Ástríður H. Þ. Thoroddsen,
Ólafur Örn Thoroddsen, Sigríður Jónsdóttir,
Jóhann Thoroddsen, Katla Kristvinsdóttir,
Ólína Elín Thoroddsen,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum af hjarta auðsýnda samúð, vináttu og
hlýhug vegna andláts og útfarar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR JÓNSDÓTTUR
frá Nesi á Rangárvöllum,
síðast til heimilis á
dvalarheimilinu Lundi á Hellu.
Jóhann Gunnarsson, Edda Þorkelsdóttir,
Jón Bragi Gunnarsson, Stefanía Unnur Þórðardóttir,
Kristinn Gunnarsson, Unnur Einarsdóttir,
barnabörn, langömmu-
og langalangömmubörn.
Okkar ástkæri sambýlismaður og faðir,
BENEDIKT B. BJÖRNSSON
frá Þorbergsstöðum,
Öldugranda 3,
lést á LSH v. Hringbraut að kvöldi miðvikudags-
ins 26. júlí.
Jarðsungið verður frá Grafarvogskirkju fimmtu-
daginn 3. ágúst kl. 13.00.
F.h. afkomenda og annarra aðstandenda,
Magnþóra Þórðardóttir,
Birna Dís Benediktsdóttir.