Morgunblaðið - 30.07.2006, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 30. JÚLÍ 2006 35
MINNINGAR
Hleiðólfs fák ek hrindi á
dröfn,
úr hreysum sagna láða.
Hvar hann tekur á hauðri höfn,
bifhjólið mun því ráða.
Hann Heiddi vinur okkar er fall-
inn frá, því er nú ver. Þegar við
heyrðum af fráfalli þínu trúðum við
vart okkar eigin heyrn, enda færasti
og reynslumesti bifhjólamaður Ís-
landssögunnar á ferð. Segja má að
þú hafir lifað lífinu eins og hver dag-
ur væri sá síðasti, en þar ættum við
hin að taka þig til fyrirmyndar. Þú
lést drauma þína rætast, og fram-
kvæmdir það sem þig langaði til,
alla þína ævidaga.
Góður varstu, Heiddi, og gestris-
inn með eindæmum. Við minnumst
þess oft þegar við vorum á ferð á
Akureyri og þú fékkst veður af því.
Alltaf varstu reiðubúinn að bjóða
fram gistingu, og það að fyrra
bragði. Og værir þú ekki heima
léstu okkur bara fá húslykilinn og
HEIÐAR ÞÓRARINN
JÓHANNSSON
✝ Heiðar ÞórarinnJóhannsson
fæddist á Akureyri
15. maí 1954. Hann
lést af slysförum
sunnudaginn 2. júlí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Glerárkirkju 11.
júlí.
sagðir okkur að vera
eins og heima hjá okk-
ur. Þetta er einstakt.
Á ferðum okkar um
landið varstu sá ráða-
góði og sá hjálpsami.
Þar fetaði enginn í þín
fótspor. Þú fæddir
menn og klæddir. Þú
varst sá sem reddaði
hlutunum, hvort sem
var á faglegum eða
persónulegum for-
sendum.
Stórt skarð hefur
verið höggvið í raðir
okkar bifhjólamanna sem ekki verð-
ur fyllt. Alltaf mættir þú á landsmót
Snigla og alltaf eldaðir þú súpu ofan
í hundruð manna. Það var jafnvel
það eina sem maður borðaði á föstu-
deginum og því eina næringin sem
maður fékk. Þú varst svo traustur
og trúr þínum félögum að jafnvel
hörðustu mótorhjólatöffarar ná ekki
að halda aftur af tárunum, því mikill
er missir okkar.
Það að þú sért farinn fær okkur
til að hugsa mikið. Allir geta misst
vald á hjóli sínu, en að það skuli
koma fyrir þig er nær óhugsandi.
Við þurfum að endurskoða okkar
hætti ef við ætlum ekki að fara líka,
því ekki setjum við okkur á sama
stall og þig hvað reynslu og aksturs-
hæfni varðar. Það er ljóst.
Minningarnar lifa, og þær munu
lifa svo lengi sem við lifum. Uppá-
tækin voru ótrúleg. Setningar eins
og „Getum við ekki bara látið eins
og hálfvitar?“ og „Voff“ kalla fram
gleðitár, því þær minna sterklega á
þig og þinn frábæra karakter, kæri
vinur. Þegar við tölum um þig mun-
um við varla eftir einu andartaki þar
sem þú varst ekki í góðu skapi. Allt-
af var stutt í brosið, fíflaganginn og
góðmennskuna. Þannig minnumst
við þín.
En nú ertu farinn og við verðum
að sætta okkur við það. Það er ein-
hvern veginn þannig að mestu stór-
mennin kveðja oft snemma. Þannig
er það einmitt með þig. Við sjáumst
vonandi þegar okkar tími kemur.
Það er skylda okkar að horfast í
augu við þá staðreynd að eitt sinn
skal hver deyja. Það er erfitt … en
óhjákvæmilegt.
Við viljum votta aðstandendum
þínum okkar dýpstu samúð og vin-
um þínum um allan heim. Sérstak-
lega er hugur okkar hjá bestu vin-
um þínum, þeim Jóa Rækju, Steina
Tótu, Axel Stefáns og Mæju Garð-
ars. Verið sterk, vinir. Hugur okkar
er hjá ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Við sendum þér okkar bestu
kveðjur yfir móðuna miklu, Heiddi
vinur, og vonum að þú fáir tækifæri
þarna hinum megin til að fram-
kvæma það sem þú áttir eftir hér og
lést þig dreyma um. Það vonum við
að þú hafir farið sáttur. Það er fyrir
öllu. Vertu sæll.
Nokkrir félagar í Snigl-
unum (Ofur Baldur#177,
Stjáni Sýra#348, Sissi#178,
Nonni Metall#261, Axel Cor-
tez#661, Áslaug#732 og
Árni Vignir#810).
Þar sem englarnir
syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elva Hlín.
Kæra litla frænka, ég er svo þakk-
látur fyrir að hafa hitt þig í stúdents-
veislu litla brósa. Þar fékk ég smá
stund til að skyggnast inn í persónuna
sem þú varst orðin og ert enn í minn-
ingunni og á öðrum stað. Þar var á
ferðinni persóna sem hafði mikinn
þroska og var mjög gott að tala við.
Það var gaman að hlusta á framtíð-
arplönin þín og hvað þú varst að
hugsa. Í ljósi þess að þú varst tekin
allt of fljótt er einmitt gott að hugsa til
þess hversu heilsteypt þú varst orðin.
Það er ótrúlegt að hugsa til þess að
þú hafir komið til okkar svona rétt
fyrir þetta mikla áfall. Því að þannig
fengum við að kveðja þig og þú
SIGRÚN
KRISTINSDÓTTIR
✝ Sigrún Kristins-dóttir fæddist í
Reykjavík 12. mars
1986. Hún lést í um-
ferðarslysi að
morgni 2. júlí síðast-
liðins og var útför
hennar gerð frá Ak-
ureyrarkirkju 12.
júlí.
kvaddir okkur í raun
án þess að vita það að
við værum að kveðjast
í hinsta sinn í þessu
jarðneska lífi. Örlögin
vinna á undarlegan
hátt og er ég þeim
þakklátur fyrir þessa
gjöf. Ég get ekki
ímyndað mér sársauk-
ann sem foreldrar þínir
og systkini ganga í
gegnum og vona ég af
öllu hjarta að þau finni
frið og sálarró í minn-
ingunum sem þau eiga
um þig. Þið eigið alla mína samúð
frændfólk og megi himnasmiðurinn
hjálpa ykkur að sjá ljósið á þessum
myrku tímum.
Villiblómið visnar í höndum garðyrkjumannsins.
Það þarfnast andagiftar frelsisins til að halda lífi.
Í stöðugleika villtrar náttúrunnar finnur það
að tilvera þess er brothætt.
Það lifir ekki eftir lögmálum staðfestunnar
og finnur aðeins fyrir frelsi í óspilltu umhverfi.
Dagarnir verða sem árþúsund í bliki stjörnu-
bjarts himins.
Og næturhúmið kallar.
Vitneskjan um að hver vindhviða
gæti rifið það upp með rótum
fyllir það virðingu fyrir gjöf lífsins.
Það breiðir út krónblöð sín
til að njóta hvers andartaks.
Þegar veturinn læðist að blóminu
með frosti og lækkandi sól
er það rödd eilífðarinnar sem kallar.
Lofsöngur englakórsins.
Kallið er einungis klukknahljómur í eyrum okk-
ar
sem stöndum eftir.
Sólargeislar sefa ekki sorgina né þurrka tárin.
Þeir varpa einungis ljósi á minningarnar
sem við eigum um hvert annað.
Verðmæti minninga er ómetanlegt.
Auðurinn felst í tímanum
tímanum sem við höfum eytt saman
tímanum sem við höfum verið í návist hvert ann-
ars.
Tíminn er ómetanlegur auður.
Teitur Björgvinsson

 
 


Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, afi og lang-
afi,
HELGI VALDIMARSSON
byggingarmeistari,
Marargrund 9,
Garðabæ,
verður jarðsunginn frá Garðakirkju þriðjudaginn
1. ágúst kl. 13.00.
Þóra Gísladóttir,
Rannveig Helgadóttir, Einar Pálsson,
Þröstur Helgason, Eyrún Árnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar, afa, son-
ar, bróður, frænda og tengdasonar,
EIÐS ARNARSONAR,
Fagrahvammi 3,
Hafnarfirði.
Hafdís Stefánsdóttir,
Einar Rafn Eiðsson,
Einar Örn Eiðsson,
Valur Rafn Valgeirsson, Stefanía Helga Pálmarsdóttir,
Eiður Rafn Valsson,
Hallfríður Freysteinsdóttir,
Guðbjörg Kristín Arnardóttir,
Örn Bjarnar Marteinsson,
Guðrún Sigurmannsdóttir.
Af öllu mínu hjarta vil ég þakka þeim sem sýndu
mér og börnum okkar samúð og hlýhug við andlát
og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
ARNAR JÓNS PETERSEN,
Hybenvænget 10,
Sorö,
Danmörku.
Guð blessi ykkur öll.
Berglind Ólafsdóttir,
Sandra Bragadóttir, Mikael Jörgensen,
Hrafnhildur Arnardóttir,
Arnór Dan Arnarson,
Karen Arnardóttir,
Heiðdís Arnardóttir
og Ágústa Marý.
Kæri Búbbi frændi,
fyrir mér var dagur-
inn sem þú varst til
moldar borinn ákaf-
lega erfiður þar sem ég var staðráð-
inn í að koma norður og kveðja þig
hinsta sinni, en heilsufar mitt hafði
verið frekar lélegt vikuna áður og
brást mér algerlega aðfararnótt
jarðarfarardags þíns. Það þótti mér
ákaflega sárt því við Inga höfðum
undirbúið þessa ferð og ætluðum að
dvelja jafnvel eina eða tvær nætur
norðan heiða og farangur var því
kominn í bílinn kvöldið áður, en
svona er það bara þegar heilsan
hangir algerlega í lausu lofti og
maður getur aldrei á hana stólað, ég
veit að þú skilur það.
Fyrir mér varst þú alltaf flottasti
frændinn sem ég átti. Mér þótti allt-
af töff að rölta með þér eða keyra
um á K-40 og alltaf hlakkaði ég til að
koma norður til þín og Huldu því
þar átti ég svo marga frændur og
frænkur. Það þótti mér algert æði
ÞORVALDUR
ÞORVALDSSON
✝ Þorvaldur Þor-valdsson fæddist
á Mörk í Laxárdal 5.
september 1913.
Hann lést á Dvalar-
heimili aldraðra á
Sauðárkróki 4. júlí
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Sauðárkrókskirkju
14. júlí.
og ekki síst að ferðast
þangað með Hreinsa
frænda á flottasta
flutningabílnum sem
til var á Íslandi, K-24,
og hjálpa honum að
lesta og losa hann oft
með fullt af vörum til
þín í verslunina Vísi,
sem í þá daga var eins
flott og Kringlan er í
dag. „Já, magasín
norðursins, maður
fékk allt þar!“ eða það
minnir mig allavega.
Ég tala nú ekki um
þegar maður fékk að afgreiða í búð-
inni þinni, þá var maður nú stór
karl. Eins fannst mér búðin ennþá
flottari þegar Erla Gígja dóttir þín
var innanborðs því mér fannst hún
svo flott skvísa og eitt er víst að
ákaflega reyndist hún Erla þér vel
varðandi reksturinn á búðinni. Ann-
að man ég líka vel, það var þegar afi
Þorvaldur rölti yfir götuna í matinn
til þín og Huldu eins og hann var
vanur í þá daga og er mér það sér-
staklega í huga þegar Hulda hafði
eldað heimsins bestu soðningu sem
til var, hvað hann afi notaði mikið
smjör ofan á rúgbrauðið. Ég held að
það hafi verið tomma á þykkt en
rúgbrauðssneiðin kannski bara einn
sentimetri á þykkt. Svona getur
barnsminningin oft verið sterk.
Nú eru þið öll þrjú komin saman á
ný og getið endurtekið leikinn. Ég
er alveg viss um það Búbbi minn,
þar sem þú varst höfðingi heim að
sækja, að þú býður líka öllum sem
þú þekkir þarna til þín í soðninguna
góðu, annað tæki hún Hulda ekki í
mál því hún var ekki síðri í að gera
vel við sína. Það væri endalaust
hægt að rifja upp gamlar minningar
en ég held að best sé að geyma þær
innra með sér því þá eru þær ennþá
dýrmætari en ella. Ég varð að láta
eftir mér að nefna bara þessar stikl-
ur af annars mörgu sem um hugann
reikar. Það er svo margt sem mig
langar að segja við þig Búbbi minn,
en efst er mér í huga þakklæti og
virðing í þinn garð, góðvildin sem þú
og Hulda sýnduð mér og mínum alla
tíð í einu og öllu, þess vegna hefði
það gefið mér mikið ef ég hefði kom-
ist á Krókinn að kveðja þig og ég
tala nú ekki um að bera þig með
Kalla bróður síðasta spölinn eins og
Huldu. Ég veit að Kalli bróðir tók
tvöfalt á í burðinum því ég bað hann
að bera fyrir okkur báða.
Eitt vil ég þó segja, þegar við
Kalli komum norður að kveðja
Hreinsa frænda hinstu kveðju gaf
það mér og Kalla heilan helling að
sjá þrátt fyrir þinn erfiða sjúkdóm
hve glæsilegur og reffilegur þú
varst, það hafði ekkert breyst. Þú
mundir bara þó nokkuð frá því að
Bibbu-pollarnir Pálmi og Kalli voru
í heimsókn á Króknum enda frískir
strákar þá.
Að endingu vil ég senda dætrum
þínum Erlu og Öldu ásamt fjölskyld-
um þeirra og fjölskyldu Hreinsa
mínar dýpstu samúðarkveðjur og
innilega hluttekningu.
Þinn systursonur,
Úlfar Pálmi.