Morgunblaðið - 30.08.2006, Side 22

ferðalög
22 MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 2006 MORGUNBLAÐIÐ
Í smábátalæginu við Ingólfs-garð lágu tvær norskarskútur og spegluðust í kyrr-um haffletinum þegar blaða-
maður gerði sig heimakominn. Í
Albatross voru hjónin Oddvar
Lökse og Ellen Jacobsen að hella
upp á kaffi og buðu blaðamanni
sæti í káetunni, þar sem þau hafa
eytt heilu ári saman í siglingu um
heiminn. Þau eru á sextugsaldri og
starfa bæði sem myndlistarmenn í
Ósló. Á borðinu í káetunni, sem
umlukin er hillum með ýmsum per-
sónulegum munum ásamt fjölda
bóka og geisladiska, er mynd af
kornabarni, sem er fyrsta afa- og
ömmubarnið. Ellen sagði að erf-
iðast hefði verið að geta ekki fylgst
með þroska þess í heilt ár.
Í hinni norsku skútunni á Ing-
ólfsgarði, Solid, sem er talsvert
minni og nýlegri, eru sambýling-
arnir og sálfræðingarnir Morten
Wiig Björklund og Lena Kvalevåg.
Þau eru bæði 31 árs gömul og hafa
verið á siglingu síðan í júní 2003.
Oddvar og Ellen hittu þau fyrst á
eynni Martinique og ákváðu um
síðir að slást í för með þeim upp
með strönd Norður-Ameríku og
Kanada, alla leið til Labrador og
þar yfir austur á bóginn til Græn-
lands og Íslands á leið sinni til
heimahafnar í Noregi.
Kennt íslenskum arkitektaefnum
Oddvar er fæddur og uppalinn í
Norður-Noregi, ekki fjarri Tromsö
og dásamaði hann íslenskt sum-
arveður sem hann kvað minna sig
á heimaslóðirnar. Hann og Ellen
hafa búið í Suður-Noregi síðast-
liðin 30 ár. Þau og kynntust árið
1970 og segir Oddvar að þá strax
hafi draumur hans frá barnæsku
um að eignast skútu og sigla um
heimsins höf fengið á sig skýrari
mynd. „Þar sem starfandi mynd-
listarmenn eru ekki hálaunamenn í
Noregi hefur það tekið okkur svo
langan tíma að láta drauminn ræt-
ast,“ segir Ellen.
Oddvar kennir einnig í Arki-
tektaskólanum í Ósló. Í gegnum
árin hefur hann kennt mörgum
ungum Íslendingum og hann ber
þeim gott orð. Segir þá hafa verið
hæfileikaríka og mjög einbeitta í
sínu námi. „Ég bjóst við að hitta
einhvern þeirra hérna en þeir
halda sig greinilega annars stað-
ar.“
Hann segist hafa undirbúið sig
með því að sigla með öllum þeim
sem kærðu sig um að hafa hann í
áhöfn sinni. Þannig lærði hann
ekki síst handtökin. Þau hjónin
tóku meðal annars þátt í hinni ár-
legu Regatta-keppni, sem er kapp-
sigling frá Noregi til Danmerkur.
Með því að leika hlutverk af þessu
tagi hafi þau öðlast þekkingu og
færni sem átti eftir að nýtast þeim
í heimssiglingunni. Þau keyptu síð-
an skútuna fyrir sex árum og hafa
siglt henni m.a. til Shetlandseyja
og meðfram vesturströnd Noregs.
„Ég sá Albatrossann í höfn í
Fredriksstad og hugsaði strax með
mér að þetta væri hæfilega stór
bátur fyrir siglinguna. Hann er
langur og breiður, þungur og dálít-
ið hæggengur en afar sterkbyggð-
ur. Það vantar líka dálítið upp á
seglbúnaðinn því hann er smíðaður
til siglinga við erfið skilyrði, eins
og við Norður-Grænland og Suð-
urskautslandið. Tveimur árum áð-
ur en ég keypti bátinn hafði honum
einmitt verið siglt til Suðurskauts-
landsins. Honum hafði líka verið
siglt hringinn í kringum Suður-
Ameríku, frá suðurodda Argentínu
og í gegnum Panamaskurðinn og
suður fyrir Horn. Báturinn er
smíðaður í Belgíu fyrir 26 árum.“
Oddvar er í launuðu leyfi frá
kennslustörfum en hefur þó þeim
skyldum að gegna að setja upp
sýningu með teikningum, grafík-
verkum og ljósmyndum sem bygg-
ist á reynslunni úr siglingunni.
Auk þess þarf hann að taka upplif-
unina saman í greinargerð og skila
til norsks tímarits.
Honum hefur þó lítið orðið úr
verki því það er full vinna að sigla
skútu um úthöfin. „Ég hef ekki
getað einbeitt mér að öðru en því
að halda bátnum í lagi og gera
hann kláran fyrir næstu siglingu.“
Þau lögðu úr höfn í Ósló 10.
september, eða u.þ.b. tveimur
mánuðum of seint með tilliti til
veðurlags til úthafssiglinga. Þau
ráðgerðu því að fara með hraði nið-
ur eftir Evrópu og sigla yfir
Biscay-flóann, en þar geta sigl-
ingar verið viðsjárverðar um þetta
leyti árs. Hinn mikli harðstjóri
siglingamanna er veðrið sem allt
stjórnast af. Þeim er tíðrætt um
svonefnda „veðurglugga“, sem
þýðir að þá gefst réttur byr og þá
þurfa þau að sæta færis til að sigla
næsta áfanga leiðarinnar.
Óhapp undan Frakklands-
ströndum varð næstum til þess að
hætta varð för. Eftir nokkuð langt
viðgerðastopp varð Albatrossinn
Ísjakar Við Grænlandsstrendur eru ísjakarnir engin smásmíði og fannst þeim hjónum mikil upplifun að sigla á milli þeirra.
Ferðast í vindinum á Albatrossanum
Hjónin Oddvar Lökse og Ellen Jacobsen létu
æskudrauminn rætast og hafa siglt um heimsins
höf í eitt ár á seglskútu. Þau sögðu Guðjóni
Guðmundssyni frá ævintýrinu.
Albatrossinn Undir þöndum seglum á suðrænum slóðum.
Við höfum gaman af þvíað ferðast og höfumgert mikið af því undan-farin ár, eftir að við
eignuðumst okkar fyrsta húsbíl,“
segir Jón A. Jónsson sem ásamt
konu sinni, Guðleif Gunnars-
dóttur, ekur um vegina á fínasta
húsbíl landsins.
Eftir að Jón eignaðist fyrsta
húsbílinn, fyrir sex árum, hefur
hann smám saman verið að
stækka við sig. Hann rak fyrir-
tæki sem flytur inn húsbíla og
það voru því hæg heimatökin. Í
ár lét hann svo drauminn rætast
og lét smíða fyrir sig fínan húsbíl
úti í Bandaríkjunum. Jón segist
hafa farið í verksmiðjuna til að
velja sér stærð á bíl og búnað og
svo var bíllinn smíðaður eftir
óskum hans. Kom hann til lands-
ins um mitt sumar.
Húsbíllinn er af gerðinni
Allegro, liðlega tíu metra langur
og tveir og hálfur metri á breidd.
Raunar er hægt að breikka hann
með einu handtaki og það gerir
Jón ávallt þegar hann leggur
bílnum. Bíllinn kostaði tæpar 18
milljónir kr., með öllum búnaði,
meðal annars húsgögnum, elda-
vél, bökunarofni og ljósavél, svo
nokkuð sé nefnt.
Þau hjónin þuftu aðeins að
taka með sér eldhúsáhöldin þegar
þau fluttu inn.
Draga jeppann á eftir sér
Tveir slíkir bílar voru fluttir
inn í ár og samsinnir Jón því að
þetta séu flottustu húsbílarnir á
Ferðast um landið á „sumarbústað á hjólum“
Flytja sig eftir veðrinu
Ljósmynd/Pálmi Guðmundsson
Sumarbústaður á hjólum Húsbíll Jóns A. Jónssonar er rúta. Jeppinn
hangir gjarnan aftan í og er notaður til ferða um nálægar sveitir þegar
húsbílnum hefur verið lagt í stæði.
Eftir Helga Bjarnason
helgi@mbl.is