Morgunblaðið - 30.08.2006, Side 23

hins vegar sjófær á nýjan leik og
er „veðurgluggi“ opnaðist náðu
þau að sigla yfir Biscay-flóann
framhjá La Coruna og vestasta
odda Spánar alla leið til Portúgal á
fáeinum dögum.
„Það var unun að finna hve mik-
ið hlýnaði í veðri þegar við sigldum
fyrir vesturodda Spánar. Við urð-
um að sigla framhjá mörgum fal-
legum stöðum, sem gaman hefði
verið að skoða nánar, en við urðum
að nýta okkur byrinn. Við erum
ekki að leita uppi vandræði,“ segir
Oddvar og hlær.
Þau segja að hætta sé jafnan á
ferðum þegar dregur nær strönd-
um og þá séu þau jafnan á varð-
bergi. Minni hætta sé á ferðum á
siglingu um úthöfin þar sem hægt
er að komast undan illviðri með því
að velja siglingaleiðina eða bíða af
sér veðrið með því að fella segl og
láta berast fyrir veðri og vindum.
Jólin haldin í Madeira
Næsti viðkomustaður átti að
vera Kanaríeyjar en þar sem að-
alseglið rifnaði var stefnan þess í
stað tekin til Madeira. Í Porto
Santa héldu þau upp á jólin í sól og
sumarhita. „Það er stórkostlegt í
Madeira. Þetta er sjálf jólaeyjan.
Þar skreyta menn öll pálmatré
meðfram götunum með ljósum og
það er dýrðlegt á að líta,“ segir
Ellen.
„Siglingamenn eru eins og ein
stór fjölskylda og þeir kynnast inn-
byrðis á ferðum sínum,“ segir Ell-
en. „Þetta er eins konar samfélag
manna sem eru að glíma við sömu
vandamálin og kvíðann yfir því að
leggja af stað í næsta áfanga. Þeg-
ar við hittumst svo aftur í næstu
höfn ríkir mikil gleði yfir því að all-
ir skuli vera heilir á húfi. Á Ma-
deira hittum við sæfarendur eins
og í flestum öðrum höfnum.“
En hvað er það sem leiðir fólk á
miðjum aldri út í slíkt ævintýri?
„Við njótum þess að ferðast og
þótt það sé mun ódýrara og hrað-
virkara að fljúga þá jafnast það
ekki á við sjálfa siglinguna. Þetta
snýst ekki að svo miklu leyti um
áfangastaðina heldur að ferðast í
vindinum. Við erum líka algerlega
upp á sjálf okkur kominn og höfum
ekki aðra til að treysta á. Ferða-
lagið sjálft snýst um það að komast
á leiðarenda án þess að skaða sjálf-
an sig og koma bátnum sömuleiðis
í heilu lagi í höfn. Úthafið er líka
sá hluti náttúrunnar sem ekki sést
svo gjörla frá landi. Það er fallegt
en getur líka verið ógnvekjandi.
Það er líka svo síbreytilegt í birtu,
litum, himninum og fuglalífinu,“
segir Ellen.
Á Kanaríeyjum héldu þau úr
höfn á nýju ári og biðu eftir stað-
vindinum sem blæs úr norðvestri.
„Fyrstu dagana urðum við ekki vör
við hann og sigldum því mest í suð-
urátt. Við vorum komin langleiðina
til Grænhöfðaeyja þegar við loks
fundum staðvindinn. Eftir það var
siglingin leikur einn austur yfir
Atlantshafið. Vindurinn er svo
stöðugur og bar okkur örugglega
til Tobago í Karíbahafinu. Við vor-
um reyndar svolítið undrandi yfir
því að finna þennan litla blett í haf-
inu en GPS-tæknin er stórkostleg
uppfinning,“ segir Oddvar.
„Þessi hluti leiðarinnar er vissu-
lega undan vindi allan tímann en
við þurftum að gæta okkar á vind-
rokunum sem eru tíðar. Við fylgd-
umst því grannt með því ef svartur
blettur kom í ljós á himninum aft-
an við bátinn. Þetta gerist á auga-
bragði og í fimmtán mínútur getur
geisað sannkallað fárviðri. Það
eina sem við getum gert er að
halda um stýrið og bíða þess að
veðurofsinn gangi niður. Í stað-
vindabeltinu siglum við ekki undir
fullum seglum af þessari ástæðu.
Þau myndu auðveldlega rifna og ef
það gerist úti á rúmsjó værum við í
miklum vanda stödd.“
Eftir viðdvöl á Tobago var hald-
ið til Trinidad, þar sem enn á ný
var gert við ýmislegt sem aflaga
hafði farið á leiðinni yfir Atlants-
hafið. Upphaflega áætlunin hafði
verið sú að sigla í gegnum Pa-
namaskurðinn, koma í land á Ga-
lapagos- og Páskaeyjum, sigla síð-
an suður með Chile og fyrir Horn
og þaðan aftur suðvestur yfir Atl-
antshafið til Afríku og sömu leið til
baka í Noregs. En vegna tafa sem
höfðu orðið á leiðinni ákváðu þau
að sigla þess í stað til karabísku
eyjanna og þaðan til Azoreyja og
síðan heim.
Til norðursins
„En á Martinique hittum við
Morten og Lenu sem eru núna að
ljúka þriggja ára siglingu. Loka-
áfangi þeirra átti að vera frá
Karíbahafinu til Nýfundnalands,
Grænlands, Íslands og loks heim.
Þau spurðu hvort við vildum ekki
slást með í för og að athuguðu máli
slógum við til enda er þetta styttri
leið heim heldur en sú sem við
höfðum planað og auk þess þótti
okkur meira spennandi að fylgja
þeim en að fara aftur sömu leið yf-
ir Atlantshafið,“ segir Ellen.
Leiðin lá frá Antigua til Ber-
múda og frá Bermúda til Halifax.
Þaðan var haldið til austurhluta
Nova Scotia og Nýfundnalands og
loks alla leið til Labrador til Battle
Harbour. Þar þurftu þau að bíða
eftir réttum byr í eina viku áður en
þau héldu austur á bóginn yfir til
Grænlands.
Oddvar segir að gríðarlegur hiti
og raki hafi verið í Karíbahafinu og
fátt annað komist að í huga hans
en kaldur bjór og kælandi steypi-
bað. Mikil náttúrufegurð er á eyj-
unum en Karíbahafið sé hins vegar
uppfullt af hræðilegri sögu ný-
lenduþjóðanna, mansali og illri
meðferð á innfæddum. Það voru
mikil umskipti þegar þau sigldu út
úr Golfstrauminum norður af Ný-
fundnalandi og við tók allt annað
og kaldara loftslag. Skyndilega
sigldu þau inn í þokuvegg þar sem
Labradorstraumurinn tekur við af
Golfstraumnum og sjávarhitinn féll
um 10 gráður á einu augnabliki.
Ellen segir að síðasti hluti sigl-
ingarinnar hafi verið sér einna
minnisstæðastur. Leiðin frá Ný-
fundnalandi til Labrador og Græn-
lands. Grænland sé afar til-
komumikið land og það hafi verið
mikil upplifun að sigla á milli ís-
jaka í þröngum fjörðum. Þau höfðu
viðdvöl í Julianehaab í nokkra
daga og á fleiri stöðum, eins og t.d.
Ikaliko, þar sem ein af stærstu
norrænu byggðunum er að finna í
Grænlandi. Oddvar segir að ísjak-
arnir séu eins og fljótandi styttur
og hin margvíslegu form þeirra og
byggingarlag gætu hentað sem
efniviður í fyrir kennslu hans í
arkitektaskólanum. Oddvar segir
að í sínum huga séu margir há-
punktar í þessu langa ferðalagi.
Sjálf siglingin yfir Atlantshafið,
sem tók 26 daga, hafi verið sér-
stæð upplifun – engin landsýn, ein-
ungis úthafið og þau tvö.
Héðan héldu Oddvar og Ellen til
Þórshafnar í Færeyjum og ætluðu
hugsanlega að koma við á Orkn-
eyjum áður en þau héldu til heima-
hafnar í Ósló um það bil einu ári
eftir að ævintýrið hófst.
Morgunblaðið/Sverrir
Ævintýri Ellen og Oddvar létu draum sinn rætast og sigldu um heimsins höf.
Oddvar Með feng dagsins. Sjávarlífið Fjölbreytileiki í karabíska hafinu.
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. ÁGÚST 2006 23
landinu nú um stundir.
Jón líkir bílnum við sum-
arbústað á hjólum. Þau geta
ferðast eftir veðrinu.
Draga á eftir sér jeppann sinn
og ferðast svo út frá húsbílnum.
Bíllinn tafðist í flutningi til
landsins en eftir að hann kom
hafa Jón og Guðleif verið á flakki
um landið, frjáls eins og fuglar
himinsins þótt þau verði auðvitað
að halda sig við vegina.
Jón er búinn að selja fyrirtækið
og er sestur í helgan stein í hús-
bílnum. Þau hafa verið mikið á
Vestfjörðum í sumar en voru á
ferð í Varmahlíð í Skagafirði
þegar þau buðu Pálma Guð-
mundssyni ljósmyndara að mynda
inni hjá sér.
Og þau ætla að vera á ferðinni
fram í október eða nóvember, ef
veður leyfir.
Ljósmynd/Pálmi Guðmundsson
Í stofunni Jón A. Jónsson og Guðleif Gunnarsdóttir hafa það gott í stofu
húsbílsins sem er búinn flestum þægindum heimila. Svo er hægt að stækka
herbergin með einu handtaki, með því að draga út hliðina.
FYRSTA og eiginlega eina stóra
óhappið reið yfir við Frakklands-
strendur skömmu eftir að lagt
var af stað í siglinguna og
minnstu munaði að þau Oddvar
og Ellen þyrftu að snúa við og
hætta för.
Þau sigldu í kjölfarið á enskri
skútu og voru að nálgast hafn-
arkjaftinn í Brest þegar hafið
skyndilega og bókstaflega opn-
aðist undir Albatrosanum.
„Við höfum aldrei séð annað
eins. Til sínhvorrar hliðar við
skútuna risu ógnarháir veggir af
sjó og hún skall niður á klettum.
Ég hef lesið um að á grynningum
geti slíkt fyrirbæri myndast
vegna kjölsogsins frá öðrum bát.
En þetta var lygilegt eins og í
spennukvikmynd. Vélarfestingar
bátsins brotnuðu en við gátum
siglt inn í höfnina fyrir seglum.
Viðgerðin tók þrjár vikur og það
varð stöðugt kaldara í veðri. Það
gekk á með snjókomu og hagléli.“
Þegar hafið
opnaðist
gugu@mbl.is
Fæst í lyfja- og heilsuvöruverslunum.
www.sagamedica.is
Íslenskt náttúruafl!
Me› Angelicu fær› flú tvenns konar
virkni í sömu vöru. 1100 ára reynsla
af notkun ætihvannar fær› til nútímans.
A
u›
ur
V
és
te
in
sd
ót
tir
, H
af
na
rf
ir
›i „Ég hef teki›
Angelicu jurtaveig
í meira en flrjú ár.
Áhrifin eru greini-
lega gó›, meiri
andlegur og
líkamlegur styrkur
til a› vinna mitt
skapandi starf í
veflistinni.
Angelican er
tvímælalaust aukin
vörn gegn kvefi og
umgangspestum“.