Morgunblaðið - 27.10.2006, Page 51

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. OKTÓBER 2006 51
þau hjónin alltaf til náinna skyld-
menna, svo náinn var vinskapurinn.
Alltaf var talað um þau í einu. Það
var sjaldan sagt Rúnar eða bara
Níný heldur Rúnar og Níný, þó svo
að rætt væri um annað þeirra. Ég
held að þetta segi mikið um það
hversu samrýnd þau hjónin voru.
Rúnar var mikill mannvinur og
vildi allt fyrir alla gera. Ég man
þegar ég var unglingur og vantaði
vinnu yfir sumar og leitaði þá til
Rúnars sem þá rak prjónastofuna
Akraprjón. Hann tók mér vel og
sjálfsagt að ráða mig í vinnu og allt-
af þegar ég rakst á Rúnar þá var
alltaf spurt hvort ekki væri allt í
lagi og hvernig gengi. Vart var
hægt að hugsa sér betri yfirmann.
Einnig man ég eftir því þegar ég
sat í stjórn handknattleiksdeildar
IA og leitaði til Rúnars eftir stuðn-
ingi við deildina, þá var vel tekið á
móti manni og að sjálfsögðu mynd-
arlegur styrkur. Ég veit að á þeim
tíma sem Akraprjón var til var
Rúnar óspar á stuðning við íþrótta-
starfsemina á Akranesi og var mik-
ill stuðningsmaður knattspyrnuliðs
IA. Rúnar var eftirminnilegur á
knattspyrnuleikjum, því þessi ró-
legheitamaður tók fullan þátt í
leiknum með stuðningsköllum og
innlifun í leikinn þannig að eftir var
tekið. Rúnar og Níný voru dugleg
að fara á útileiki liðsins og komu
m.a. til Ólafsfjarðar á leik meðan
við hjónin bjuggum þar.
Ég vil með þessum fátæklegu
orðum minnast þessa mikla fjöl-
skylduvinar. Faðir minn hefur nú
misst sinn besta vin og veit ég að
söknuður hans verður mikill og sár.
Ég vil votta Níný mína dýpstu
samúð. Nú hefur hún ekki lengur
Rúnar sér við hlið til að njóta sam-
vista við bæði heimafyrir og í sum-
arbústaðnum sem ég veit að þeim
þótti svo vænt um. Guðfinnu, Ingi-
björgu og fjölskyldum þeirra votta
ég einnig samúð mína, því nú er
farinn frábær faðir og afi, allt of
snemma.
Megi minning um Rúnar lifa með
okkur um ókomna tíð.
Magnús D. Brandsson
Kiwaniskveðja
Við fráfall Rúnars sjáum við fé-
lagarnir í Kiwanisklúbbnum Þyrli á
Akranesi á bak einum úr hópi okk-
ar, sem sett hefur sterkan svip á til-
veruna í leik og starfi. Fyrir nærri
fjórum áratugum stofnaði vösk
sveit ungra manna til Kiwanisstarfs
á Skipaskaga. Á fyrstu árunum
bættust fljótt fleiri slíkir í liðið.
Margir frumherja hafa enst lengi í
Kiwanisstarfinu og var Rúnar gott
dæmi þar um. Þrátt fyrir fjarveru
við sjómennsku löngum stundum
hin síðari ár lét hann það ekki aftra
sér frá því sækja fundi og taka þátt
í starfinu að öðru leyti. Við alvarleg
veikindi undir lokin lét hann ekki
deigan síga og stóð meðan stætt
var. Þar kom, að sá sem slær með
ljánum skildi eftir eitt skarðið enn í
röðum okkar.
Rúnar gekk í allt, sem gera þurfti
í starfsemi Kiwanisklúbbsins Þyrils,
m.a. var hann forseti starfsárið
1978–79. Fórnfýsi og eindreginn
áhugi á því sem tekist var á við á
hverjum tíma var aðalsmerki hans.
Rúnar var þéttur fyrir og yfirveg-
aður í aðgerðum. Borgfirskur
sveitapiltur og sundmaður góður,
sem gerðist Skagamaður og fór í
iðnnám og lauk síðar vélstjóraprófi.
Rúnar fékkst og við löggæslustörf
og fyrirtækjarekstur um dagana.
Var einnig virkur á öðrum sviðum
samfélagsins. Hann var víða heima
og gat verið einkar gagnlegt og
gaman að eiga við hann samræður
um menn og málefni og minnist ég
persónulega margra slíkra er við
áttum á fundum okkar. Auk þess
var ætíð grunnt á góðlátlegum sög-
um, sem hann fór ævinlega vel með,
enda skopskynið og fyndnin hæglát
og oft ómótstæðileg. Hinir marg-
víslegu kostir Rúnars nutu sín
einkar vel í starfi Þyrils. Við félagar
hans þar sjáum nú á bak góðum og
traustum vini og munum minnast
hans með trega og söknuði.
En hugur okkar beinist einkum í
því tilliti til eftirlifandi eiginkonu og
nánustu aðstandenda. Rúnar og
Guðný Jónsdóttir felldu hugi saman
ung að árum og gengu í hjónaband,
sem varð þeim báðum gæfuríkt.
Um margt ólíkir einstaklingar, sem
báru gæfu til að standa saman
gegnum þykkt og þunnt á lífsleið-
inni. Guðný, fermingarsystir mín,
hefur nú misst mikið þegar „Rúnar
minn“ er allur. Hún var nýbúin að
fá hann í land við starfslok og góður
tími átti að vera í vændum fyrir þau
bæði. Á skömmum tíma heltaka
ólæknandi veikindi Rúnar og dauð-
inn kallar hann óðara til sín. Hátt
er reitt til höggs og vonandi auðn-
ast Guðnýju að bera það af sér með
því hispursleysi og lífsþrótti, sem
ætíð hefur einkennt hana öðru
fremur.
Við biðjum þann sem öllu ræður
að styrkja Guðnýju og fjölskylduna
í aðsteðjandi sorg við ótímabært
andlát Rúnars Péturssonar og
blessa minningu hans um ókomna
tíð. Um leið þakka Kiwanisfélagar í
Þyrli gott framlag þeirra beggja í
þágu sameiginlegra markmiða og
varanlegrar vináttu.
Guðmundur Vésteinsson
Fallinn er frá eftir erfið veikindi
Rúnar Pétursson, vélstjóri og fyrr-
verandi framkvæmdastjóri. Alla tíð
var Rúnar einlægur stuðningsmað-
ur og aðdáandi Skagaliðsins í knatt-
spyrnu, samhliða því sem hann lét
ýmis málefni bæjarfélagsins á
Akranesi til sín taka og var m.a.
varabæjarfulltrúi um nokkurt skeið.
Sérstaklega voru atvinnumálin
Rúnari hugleikin og lagði hann sín
lóð á vogarskálarnar í þeim efnum
bæjarfélaginu til framdráttar.
Rúnar stundaði sjómennsku all-
mörg ár og á sjómannadaginn í júní
sl. var hann heiðraður fyrir þau
störf sín. Við það tækifæri mætti
hann glaður og kátur þrátt fyrir að
hart væri sótt að heilsu hans. Eng-
an bilbug var á honum að finna en
stundin gripin af léttleika og gleði.
Alla tíð var Rúnar og reyndar
einnig kona hans Guðný, eða Níní
eins og flestir kalla hana, mikið
stuðningsfólk íþrótta á Akranesi og
þá sérstaklega knattspyrnufélags-
ins. Stuðningur þeirra var og er fé-
laginu mikilvægur og ávallt veittur
af þeirri einlægni að eftir var tekið.
Það er því ljúft að fullyrða að
fölskvalaus stuðningur Rúnars
gerði hann að fyrirmyndar stuðn-
ingsmanni þannig að til eftirbreytni
er fyrir aðra. Þó svo að eitthvað
gengi á í boltanum felldi Rúnar
aldrei dóma heldur ræddi málin af
hógværð og sá alltaf góðu hliðarnar
á málum. Hans verður saknað á
vellinum og hans verður saknað í
samfélaginu á Skaganum. Fyrir
hönd Knattspyrnufélags ÍA og
knattspyrnunnar á Akranesi færum
við Rúnari þakkir fyrir mikilsvert
og óeigingjarnt framlag sitt.
Í fátæklegum orðum sendum við
hinstu kveðju okkar með þakklæti
fyrir liðna tíð og allt það sem Rúnar
gerði fyrir félagið sitt, gulur og
glaður. Við sendum fjölskyldu Rún-
ars innilegar samúðarkveðjur um
leið og við biðjum minningarinnar
um góðan dreng blessunar.
Gunnar Sigurðsson fyrrv.
formaður Knattspyrnufélags
ÍA. Gísli Gíslason, formaður
rekstrarfélags meistaraflokks
og 2. flokks ÍA.
Það var vorið 1956 sem við Rúnar
hófum samstarf. Það var á skurð-
gröfu frá Vélasjóði. Við byrjuðum á
því í Böðvarshólum í Vestur-Húna-
vatnssýslu. Við vorum síðan í þrjú
sumur saman á gröfunni. Ég sá það
fljótt að ekki var hægt að hugsa sér
betri félaga. Við vorum hjá mörgu
góðu og skemmtilegu fólki. Þá voru
ekki komnir bílar á marga bæi og
margir sem ekki höfðu stjórnað bíl-
um. Einn gamall einstæður bóndi
sem við vorum hjá hafði ekki mikið
farið útaf bæ og hafði aldrei haft
tækifæri til að aka bíl en hafði lengi
átt þá ósk heitasta að aka bíl. Rún-
ar lofaði þessum manni að aka
jeppa sem við vorum með um túnið
á bænum. Þarna naut ég sem oftar
góðvildar Rúnars, því gamli mað-
urinn blessaði okkur báða og óskaði
þess í viðurvist ráðunautarins sem
sá um gröftinn að hann gæti haft
þessa blessuðu drengi áfram hjá
sér. Þetta er lítið dæmi um það að
Rúnar reyndi að láta óskir sam-
ferðamannanna rætast ef hægt var.
Síðan áttum við Rúnar samleið í
héraðslögreglunni í Borgarfirði, vél-
smiðju á Akranesi, lögreglunni á
Akranesi og við prjónastofu. Alls-
staðar reyndist Rúnar hinn ágæt-
asti félagi og starfskraftur.
Rúnar var mikill áhugamaður um
margt og má þar til dæmis nefna
knattspyrnu og stjórnmál. Hann
starfaði mikið fyrir Sjálfstæðis-
flokkinn, í Kiwanisklúbbnum Þyrli
og fl.
Við með fjölskyldum okkar höf-
um átt saman ótal gleðistundir.
Það var mikið áfall fyrir fjöl-
skyldu hans og vini, þegar hann
greindist með ólæknandi sjúkdóm
og nú þegar hann er dáinn verður
skarð hans ekki fyllt og tíminn
læknar ekki sárin, sem sálir hafa
hlotið, þótt við verðum að lifa okkar
tíma við þær aðstæður.
Ég vil hér tala til Rúnars með
orðum skáldsins frá Rauðsgili:
Í djúpi míns hjarta er örlítið leynihólf
innst,
sem opnast af skyndingu, þegar mig
varir minnst,
og hugskotsins auga með undrun og
fögnuði sér
eitt andartak birtast þar mynd síðan
forðum af þér.
(Jón Helgason)
Við Íða og fjölskylda okkar vott-
um Níný og fjölskyldu og öðrum
ástvinum Rúnars innilega samúð og
óskum honum alls hins besta á
ókunnri braut. Ef annað líf er, væri
gaman að eiga á ný samleið með
Rúnari, þeim góða dreng.
Fróði
Við andlát Rúnars Péturssonar
vélstjóra leitar hugurinn til baka
oglangar okkur skipsfélagana að
minnast hans með nokkrum orðum.
Rúnar hóf störf sem vélstjóri á Vík-
ing Ak 100 árið 1991 og gegndi
hann því starfi til æviloka. Þegar
Rúnar kom um borð á sínum tíma
könnuðust flestir í áhöfninni við
hann frá fyrri tíð af Skaganum.
Hinir voru fljótir að komast að því
að hér var á ferðinni einstaklega
þægilegur, góðhjartaður og kurteis
maður sem gott var að umgangast.
Rúnar reyndist vera mjög traust-
ur starfsmaður sem sinnti starfi
sínu af miklum áhuga og á ein-
staklega samviskusamlegan hátt.
Sá háttur var hafður á um borð að
vélstjórarnir skiptust á að mæta
uppá dekk þegar nótinni var kastað.
Rúnar stóð sig einstaklega vel í nót-
arkassanum. Þeir voru ófáir að-
framkomnu afleysingamennirnir
sem litu stórum augum á þennan
fílhrausta mann á sjötugsaldri sem
gaf ekkert eftir. Ósjaldan heyrðust
setningar í kassanum eins og „Mik-
ið vildi ég að ég yrði eins hraustur
og Rúnar þegar ég verð kominn á
hans aldur“.
Rúnar hafði gaman af mörgu eins
og t.d. fótbolta og öðrum íþróttum.
Hans helstu áhugamál voru þó
stjórnmál og fréttir. Rúnar hlustaði
nánast á alla þá fréttatíma sem
hann hafði tök á og tryggði þannig
að áhöfnin væri vel upplýst um
fréttir dagsins. Athygli Rúnars
skerptist þó til muna þegar minnst
var á Sjálfstæðisflokkinn enda gall-
harður stuðningsmaður flokksins.
Rúnar var félagslyndur maður og
var eiginlegt að gleðjast með öðr-
um. Rúnar tók virkan þátt í fé-
lagslífi áhafnarinnar hvort sem það
var um borð, í landlegum út á landi
eða í skipulögðum samkomum
áhafnarinnar. Óhætt er að segja að
við skipsfélagarnir eigum margar
góðar, skemmtilegar minningar um
Rúnar í leik og starfi.
Við ferðalok er margs að minnast
en minning um góðan dreng mun
lifa áfram í hjörtum samstarfs-
manna á sjónum. Að lokum viljum
við senda Níní og fjölskyldunni
innilegar samúðarkveðjur. Fyrir
hönd áhafnarmeðlima á Víking AK
100 í gegnum tíðina.
Karl Óskar Viðarsson
Sigurður Villi Guðmundsson
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Innilegar þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
ÚLFHILDAR ÞORSTEINSDÓTTUR
frá Úlfsstöðum,
Loðmundarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli, 3. hæð, fyrir umhyggju og alúð
í hennar garð.
Ómar Pétursson, Sonia Pétursson,
Hlini Pétursson, Anna Lísa Blomsterberg,
Guðmundur H. Pétursson, Kristín Kristjánsdóttir,
Hólmsteinn Pétursson, Hallfríður Bára Einarsdóttir,
Aðalheiður Þóra Sigurðardóttir,
Árni Pétursson, Guðveig Einarsdóttir,
Logi Pétursson, Sairung Nanghong,
Lýður Pétursson, Kristín Jóhanna Hirst,
barnabörn og langömmubörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, hlýhug og vináttu við fráfall eiginkonu
minnar, móður, ömmu og langömmu,
SIGURBJARGAR ÞORLEIFSDÓTTUR
frá Svínhólum í Lóni.
Sérstakar þakkir til starfsfólks hjúkrunarheimilis-
ins á Höfn.
Hannes Erasmusson,
Aðalheiður Hannesdóttir,
Rögnvaldur Hannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför elsku-
legs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
TRYGGVA G. BLÖNDAL
fyrrv. skipstjóra,
Hrafnistu,
Hafnarfirði.
Benedikt Blöndal, Ragna Blöndal,
Sigurður G. Blöndal, Irma Blöndal,
Margrét Þ. Blöndal, Sigurjón Finnsson,
barnabörn og langafabörn.
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGRÚN BJARNADÓTTIR,
Heiðvangi 10,
Hellu,
sem lést á Landspítalanum við Hringbraut sunnu-
daginn 22. október, verður jarðsungin frá Árbæj-
arkirkju í Holtum laugardaginn 28. október
kl. 13.00.
Valur Haraldsson,
Þorsteinn Valsson, Guðbjörg Sigurðardóttir,
Elínborg Valsdóttir, Aðalsteinn Hákonarson,
Ólafur Valsson, Sigríður Kristín Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.