Morgunblaðið - 03.11.2006, Síða 23

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. NÓVEMBER 2006 23
kjölfar dylgna frá vinnufélögum um
að spilið og vírinn sem notað var við
Bessastaðaá væri í eigu fyrirtækisins,
en reyndist fyrir löngu komið í eigu
Þórhalls sjálfs. Hann segir einnig að
maður er hafði að embætti að til-
kynna straumleysi í sveitum hafi gert
sig að umræðuefni sem stórhættu-
legan einstakling sem bæri að víkja
úr starfi. „Ég er alveg viss um að eng-
inn hefði hringt ef ég hefði misþyrmt
manni á dansleik. Það sem er kannski
sárast af öllu saman er að þetta við-
horf ríkti hjá samstarfsmönnum mín-
um, um það að ég væri að vinna gegn
hagsmunum RARIK og það gæti
ekki gengið að ég væri í vinnu hjá fyr-
irtækinu. Þetta hefur þó rénað og
sumir sem gengu harðast fram rætt
þetta við mig síðar. Á þessum sama
tíma var þess krafist á fundi hér fyrir
austan að Ómar Ragnarsson yrði rek-
inn úr starfi fréttamanns og vinnu-
brögð hans rannsökuð.“ Hann minn-
ist þess að um svipað leyti lokuðu
einhverjir Keflavíkurveginum um
tíma til að vekja athygli á hversu
hættulegur hann væri. „Ég var kall-
aður í yfirheyrslu og sektaður. Kefla-
víkurfólkið var látið afskiptalaust. Af
hverju stafar þessi munur á máls-
meðferð í sams konar málum?“
Gamlir vinir hættu að heilsa
Karen Erla var um skeið starfs-
maður hreindýraráðs og segist vita til
að þáverandi ráðherra ættaður úr
Skagafirði hafi lagst gegn ráðningu
hennar en ekki haft erindi sem erfiði.
„Það er leyfilegt að skjóta mann í kaf
og ráðast á mann persónulega hafi
maður þessa skoðun,“ segir hún og
tiltekur dæmi þar sem hún hefur orð-
ið fyrir grófu aðkasti. „Það gerist
jafnvel að gamlir vinir hætta að
heilsa, svo mjög skipa menn sér í
fylkingar og eru hatrammir.“
Þau rifja upp vefinn STAR, sem
rekinn var af Staðarvalsnefnd fyrir
stóriðju á Austurlandi og borgaður af
iðnaðarráðuneyti, Landsvirkjun,
Sambandi sveitarfélaga á Austur-
landi og Fjarðabyggð. „Á tímabili
voru þar tveir ritstjórar sem höfðu
það meginhlutverk að svara, snúa út
úr og tortryggja skrif náttúruvernd-
arfólks. Það er líklega einsdæmi að
notað skuli vera almannafé og op-
inbert til að dreifa óhróðri um sína
samborgara eins og þar var gert,“
segja þau og minnast ýmissa niðrandi
sendinga til sín sem finna mátti á
vefnum. Honum var svo lokað.
„Virkjunarsinnar nota „Við Aust-
firðingar“ og „Austfirðingum finnst“ í
sínum málflutningi og gleyma því að
hér er fólk sem hefur stórkostlegar
efasemdir um réttmæti virkjunar og
um samfélagslegar afleiðingar þess-
ara framkvæmda fyrir Austurland,“
segir Karen Erla. Skarphéðinn bend-
ir á að Félag um verndun hálendis
Austurlands hafi haft að meginmark-
miði að fyrirhugaðar framkvæmdir
um virkjun væru ítarlega kynntar al-
menningi svo að fólk gæti myndað sér
skoðun á grunni þekkingar. Slík
kynning hafi aldrei verið að neinu
marki og tiltekur hann m.a. opinn
kynningarfund á Eiðum sem hafi
ekki verið opnari en svo að Karenu
Erlu og bróður hennar hafi verið hent
út af honum. Þá hafi tekið fleiri mán-
uði að fá Samband sveitarfélaga á
Austurlandi til að halda kynning-
arfund og loks þegar til kom var slík-
ur fundur haldinn á sauðburði, í miðri
viku og um miðjan dag, nákvæmlega
þegar fæst vinnandi fólk komst frá.
Þar hafi virkjunarsinnar verið nánast
einir um hituna og Skarphéðinn einn
framsögumanna um að hafa ein-
hverjar efasemdir.
101 Reykjavík í sigtinu
Þórhallur var til margra ára for-
maður Ferðafélags Fljótsdalshéraðs,
sem m.a. rekur Snæfellsskála. Hann
segir Landsvirkjun hafa ákveðið að
styrkja rekstur skálans uns honum
yrði fundið nýtt hlutverk, hugsanlega
í tengslum við Vatnajökulsþjóðgarð.
Samningurinn datt upp fyrir á miðri
leið og hefur Þórhallur það eftir sveit-
arstjórnarmanni af Jökuldal að
Landsvirkjun sæi enga ástæðu til að
styrkja félag með formanni sem ekk-
ert ætlaði að vitkast. „Þarna álít ég að
átt hafi að kaupa þögn mína. Þar sem
ég hafði ekki verið þægur í þeirra
augum var hætt við,“ segir Þórhallur
og segist heldur ekki geta orða bund-
ist vegna allra Kárahnjúkakynning-
arskilta Landsvirkjunar sem blasi við
alls staðar þar sem ekið sé inn á há-
lendi Austurlands. „Síðan segja þeir
að andstæðingum virkjunarinnar sé
gert hærra undir höfði í allri umfjöll-
un. Ég er ekki viss um að Vegagerð
ríkisins myndi leyfa náttúruvernd-
arsamtökum að reisa tveggja fer-
metra skilti við hlið Landsvirkj-
unarskiltanna þar sem væri tilgreint
og sýnt það sem verið er að sökkva.“
Þau undrast orðræðu um „fólkið
fyrir sunnan, listamennina í 101
Reykjavík“, sem ekkert viti og hafi
varla komið á svæðið skv. virkj-
unarsinnum. „Það hafa nú líklega
fleiri úr þeim hóp komið á virkj-
unarsvæðið en fólk úr Fjarðabyggð,“
segir Karen Erla. „Andstaðan gegn
virkjunum kemur fyrst héðan að
heiman, frá fólki sem stofnar Félag
um verndun hálendis Austurlands.
Allt það fólk þekkti áhrifasvæði áætl-
aðra virkjana og hafði ferðast um það
í áratugi. Allt tal um að andstaðan
gegn þessu sé frá fólki sem ekkert
veit um svæðið er úr lausu lofti gripið
og ósatt. Það skýtur skökku við að
menn mega vera hlynntir fram-
kvæmdinni án þess að hafa nokkru
sinni komið á svæðið, en ekki á móti
henni. Virkjunin er gengin í gegn og
fólk situr eftir með að hafa ekki feng-
ið upplýsingar sem það þurfti. Þetta
skynjum við vel í kringum okkur.“
Frægt varð þegar austfirskir virkj-
unarsinnar undir formerkjum Afls
fyrir Austurland komu í hóp á aðal-
fund Náttúruverndarsamtaka Aust-
urlands í Snæfellsskála til að ganga í
félagið og fá í skjóli meirihluta sam-
þykktar ályktanir með virkjun.
„Frjáls félagasamtök sem ekki voru
þæg máttu ekki vinna á svæðinu, það
þurfti að gera út af við þau,“ segir
Þórhallur. „Með þessari hörðu and-
stöðu gegn okkur og öðrum virkj-
unarandstæðingum tókst þeim ætl-
unarverk sitt hér fyrir austan, að
kveða niður þá aðila sem stóðu í fylk-
ingarbrjósti mótmæla við virkjunar-
áformum Landsvirkjunar. Við hætt-
um öll að tjá okkur með sama hætti
og við hefðum gert, ef hér ríkti eitt-
hvert lýðræði í raun. Segja má að við
höfum tapað þessari orrustu.
Kannski var hún alltaf töpuð. Það al-
varlegasta við Kárahnjúkavirkjun og
framkvæmd hennar eru þær viðvar-
andi deilur sem skapast hafa í þjóð-
félaginu og eru að mínu mati rétt að
byrja, því í framhaldinu verður deilt
um afleiðingarnar. Halldór Ásgríms-
son sagði á fundi í sal Framsókn-
arfélagsins á Egilsstöðum að í raun
væri allt í lagi ef aðeins einhver lítill
hópur hér fyrir austan væri að malda
í móinn, þetta mætti bara alls ekki
fara suður.“ Skarphéðinn segir að
hefði vægi frjálsra félagasamtaka
verið meira og menn haft meiri
möguleika og fjármagn til að gera
eitthvað myndi umræðan hafa verið á
jafnréttisgrundvelli. „Ég trúi því
einnig að hefði framkvæmdin verið
kynnt betur í upphafi væri hún ekki
orðin svo óvægin sem raun ber vitni.“
steinunn@mbl.is
» Virkjunin er gengin
í gegn og fólk situr
eftir með að hafa ekki
fengið upplýsingar
sem það þurfti.
Ske
mmt
ilegas
ta
jó
lahla
bor i
í bæn
um!
Sjonni og Jói skemmta matar-
gestum og flytja brot úr Bítlinu.
Bestu Bítlalögin í bland vi allskyns
grín, glens og óvæntar uppákomur.
Brot úr BÍTLINU!
Pantanir og upplýsingar í síma 525 9950
og á hotelsaga@hotelsaga.is
SÚL
NAS
ALU
R
Ver
6.
900
kr. á
ma
nn, f
öst
uda
ga
Ver
7.4
00
kr. á
ma
nn, la
uga
rdag
a
Mat
ur, s
kem
mtu
n og
dan
sleik
ur
me
hljó
msv
eitin
ni S
aga
Cla
ss.
SÉR SALUR FYRIR HÓPA
Hópar sem vilja vera út af
fyrir sig geta panta
sér
sal fyrir jólahla bor ,
ver 5.900 kr. á mann. Einnig
er hægt a
panta skemmti-
atri i í sér sal.
Jólahla bor i
í Súlnasal Hótel Sögu sameinar
ljúffengan mat og gó a skemmtun.
ú gæ ir ér á girnilegu hla bor i,
skemmtir ér undir i andi BÍTLI og
skellir ér svo út á gólfi og
tekur nokkur létt spor.
P
IP
A
R
•
S
ÍA

•
6
0
5
6
8