Morgunblaðið - 27.04.2007, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. APRÍL 2007 37
✝ Ásgrímur G.Egilsson fædd-
ist í Hlíðarhúsum í
Snæfjallahreppi í
N-Ísafjarðarsýslu
18. maí 1926. Hann
lést á dvalar- og
hjúkrunarheim-
ilinu Grund laug-
ardaginn 21. apríl
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Egill Jónsson
bóndi, f. 1887, d.
1958, og Guðrún
Ingibjörg Þórð-
ardóttir, f. 1886, d. 1964. Systk-
ini Ásgríms eru Jón, f. 1913, d.
1990, Þórður Níels, f. 1916, d.
1998, Guðrún Borgars, f. 1920,
d. 1988, Bjarni Halldór, f. 1924,
Guðmundur Jóhann, f. 1927 og
Ólafur Elías, f. 1931.
Ásgrímur kvæntist 2. maí
1953 Jónheiði Guðjónsdóttur, f.
2. feb. 1926, dóttur Guðjóns
Jónssonar gullsm. og Þuríðar
Guðmundsdóttur. Ásgrímur og
Jónheiður eignuðust fimm börn,
þau eru: 1) Steinar, f. 1954, hann
á fimm börn, þau
heita Gunnar Krist-
inn, Ari Þorgeir,
Eirný Dögg, Sara
Lind, og Heiða. 2)
Egill, f. 1955, hann
á fimm börn, þau
heita Heiða Björk,
Ebba, Agla, Dóra
Sif og Ásgrímur
Gunnar. 3) Jón Þór,
f. 1957, hann á einn
son, Alfreð. 4) Guð-
jóna, f. 1958, hún á
tvö börn, þau heita
Sigurður Örn og
Steinunn. 5) Ólafur, f. 1967,
hann á tvö börn, þau heita Ása
Rakel og Steinar. Sonur Ás-
gríms úr fyrra sambandi er Ari
Gunnar, f. 1948, hann á tvö
börn, þau heita Jón Fannar og
Sólrún.
Ásgrímur stundaði nám í pípu-
lögnum í Reykjavík 1952–1956
og starfaði lengst af ævi sinnar
sem pípulagningarmeistari.
Útför Ásgríms verður gerð frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Elsku afi minn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Ég á svo erfitt með að trúa því
að þú sért farinn frá okkur. Það
rifjast upp margar skemmtilegar
minningar um þig. Ég man aldrei
öðuruvísi eftir þér en brosandi eða
skellihlæjandi enda brostir þú til
mín í síðasta skiptið sem ég sá þig.
Ég hef svo margt að segja en á
erfitt með að koma orðum að því,
en þeir sem þekktu þig elskuðu
þig, góðmennsku þína og léttleika.
Ég var ekki gömul þegar þú
fórst að taka mig með þér í sund á
sunnudögum með Sigurði bróður
mínum og eftir sundið fórum við
svo alltaf í mat til ömmu og borð-
uðum góðan mat. Ég leit alltaf upp
til þín og ætlaði að borða það mikið
að ég fengi eins stóra bumbu og
þú. Í Krummahólunum man ég
alltaf eftir þér við eldhúsborðið að
leggja kapal eða að leysa kross-
gátur. Við spiluðum oft saman Ol-
sen Olsen og leyfðir þú mér alltaf
að vinna með bros á vör. Það er
gott að hafa fengið að kveðja þig
og er ég þakklát að hafa átt þig
sem afa.
Ég elska þig og mun ávallt
hugsa fallega til þín. Guð blessi
minningu þína.
Steinunn Magnadóttir.
Þó svo ég hafi verið búinn að
kveðja hann afa minn daginn áður
en kallið barst þá gat ég ekki verið
viðbúinn. Minningarnar hrúguðust
yfir mig og ég táraðist. Afi var eins
og klipptur út úr ævintýri, nema
bara betri. Barngóður, þolinmóður,
kátur, stríðinn, með vasaklút í vas-
anum og axlabönd yfir bumbuna.
Einmitt eins og afar eiga að vera.
Á hverjum sunnudegi, frá því ég
man eftir mér, tók hann mig með í
sundlaug Loftleiða. Dæmigerður
sunnudagur byrjaði á því að ég var
vakinn af mömmu og sagt að afi
biði eftir mér fyrir utan húsið. Ég
vissi aldrei hversu lengi hann var
búinn að bíða. Við keyrðum á Loft-
leiðir og hituðum okkur upp í heita
pottinum áður en við fórum í kapp
yfir laugina. Stundum þóttist hann
ekki vera byrjaður þegar ég tók
fram úr honum en ég vissi að hann
væri bara að stríða mér. Svo fórum
við í gufu með hinum köllunum og
eftir það fór hann í sturtu, klæddi
sig og spjallaði dágóða stund við
Jóa sundlaugarvörð, allt meðan ég
kláraði sturtuna í rólegheitunum.
Eftir sund var svo haldið í bakarí
og náði ég oftast að plata út úr
honum kókóskúlu jafnvel þó að við
vissum báðir að amma biði eftir
okkur með gómsætan hrygg eða
kótilettur. Þetta gerði hann fyrir
mig á hverjum sunnudegi.
Þótt heilsan hafi hrjáð hann
seinustu árin þá kvartaði hann
aldrei og var alltaf jafn glaður að
sjá okkur þegar við heimsóttum
hann.
Hann var frábær afi og ég mun
aldrei gleyma honum.
Sigurður Örn Magnason.
Þegar Morgunblaðið barst mér
inn um bréfalúguna sl. miðvikudag
las ég að vinur minn og raunar
fjölskyldunnar allrar, Ásgrímur
Egilsson pípulagningameistari, var
látinn. Dánarfregn kemur manni
ævinlega í opna skjöldu þó að ég
vissi raunar að hann hafði um
nokkurra ára skeið barist við veik-
indi á elliheimilinu Grund. Þar
naut hann alla tíð góðrar aðhlynn-
ingar lækna, hjúkrunarfólks og
annars starfsfólks. Vinir hans
þakka þessu fólki frábæra umönn-
um og alúð.
Við Ásgrímur unnum saman um
áratugaskeið við óteljandi bygg-
ingar. Aldrei þurfti að efast um
Ásgrím. Skriffinnska var með öllu
óþörf þar sem hann kom að mál-
um. Öll hans verk voru unnin af
mikilli vandvirkni og samvisku-
semi. Allt var vel af hendi leyst og
á betra varð ekki kosið.
Hann var glaðlyndur og hress,
léttur og skemmtilegur félagi, sem
féll vel inn í kátan, knáan og sam-
hentan vinnuhóp ýmissa fagmanna.
Gleði starfsins var honum eðlislæg.
Það jók líka á ánægju okkar að
hann tók drengina sína alltaf með
sér til aðstoðar og gaman var að
sjá hvernig hann hvatti þá til
góðra verka og ekki síst hversu
þeir lifðu sig inn í störf föðurins.
Það var ánægjulegt að sjá hvað
þeir nutu þessa samstarfs og sann-
arlega góð fyrirmynd.
Að leiðarlokum viljum við hjónin
fyrir okkar hönd og barna þakka
góð kynni og ánægjustundir. Ás-
grími biðjum við allrar blessunar í
fyrirheitna landinu.
Við varðveitum minninguna um
góðan dreng og biðjum konu hans
og börnum, barnabörnum og öllum
aðstandendum blessunar og
styrks. Við vottum ykkur innilega
samúð.
Nú kveðjum við þig, kæri Ás-
grímur, með þökk fyrir samfylgd-
ina. Guð blessi þig.
Margrét, Kristinn Sveinsson
frá Sveinsstöðum og börn.
Ásgrímur G. Egilssonað venja sig af því af því að líta uppí íbúðina hennar ömmu í Sóltúninu
þegar við fjölskyldan eigum leið til
mömmu og pabba. Það veitti ömmu
án efa mikinn stuðning og öryggi að
hafa mömmu og pabba í næsta húsi
og fyrir vikið vorum við systkinin
og fjölskyldur okkar svo lánsöm að
eiga margar yndislegar stundir
með ömmu og afa.
Ef ég ætti að lýsa ömmu Dísu
með einu orðu væri það án efa „fag-
urkeri“. Hún hafði unun að falleg-
um hlutum, hvort sem um er að
ræða fatnað, skartgripi eða annars
konar muni. Amma var einstaklega
falleg kona innan sem utan og gekk
ávallt með reisn. Hún fór ekki út úr
húsi nema að vera búin að taka sig
til, setja á sig slæðu og fallega yf-
irhöfn. Þegar sjónin fór að versna
með árunum var gott að eiga
ömmustelpu sem kom í heimsókn
og plokkaði augabrúnirnar og setti
jafnvel smáfarða á andlitið ef tilefni
var til.
Ég hafði mjög gaman af því að
fara eitthvað út með ömmu því allt-
af rakst hún á einhvern sem hún
kannaðist við eða þekkti og varð
hún þá að spjalla um daginn og veg-
inn og jafnvel rifja upp gamla tím-
ann. Alltaf undraði ég mig á því
hversu marga hún þekkti en ástæð-
an var auðvitað sú að hún hafði svo
mikla útgeislun og góða framkomu
að fólk heillaðist að henni við fyrstu
kynni.
Heimili ömmu hefur alltaf verið
með eindæmum snyrtilegt og þar af
leiðandi var röð og regla á öllu. Það
þurfti ekki mikinn tíma í að leita að
einhverju því ekkert týndist hjá
henni, hún vissi hvar allt var. Hún
var líka meistari í eldhúsinu, enginn
gerir eins góðar pönnukökur og
amma gerði og svo ekki sé minnst á
steikta fiskinn og svo mætti lengi
telja.
Í dag er komið að kveðjustund,
elsku amma mín. Það verður erfitt
að sætta sig við að eiga ekki fleiri
stundir með þér en ég er afar þakk-
lát fyrir að hafa haft þig í lífi mínu
öll þessi ár og þú munt alltaf eiga
stóran stað í hjarta mínu. Elsku afi
minn, mamma og pabbi og aðrir að-
standendur, missir okkar allra er
mikill en við skulum varðveita
minningar okkar vel um ömmu
Dísu. Ég kveð þig með söknuði,
blessuð sé minning þín, elsku amma
mín.
Þín
Rakel.
Með örfáum orðum vil ég minn-
ast Ásdísar Þorgilsdóttur, móður-
systur minnar, og kveðja hana.
Ásdísarnafnið er mjög gamalt
nafn í ætt Þorgils afa. Ásdís var
yngst systranna frá Þórshamri í
Sandgerði en öll voru systkinin há-
vaxin og suðræn í útliti, systurnar
mjög myndarlegar, dökkhærðar og
flestar brúneygðar – hver annarri
betri.
Ég rifja upp löngu liðna tíð þegar
Ásdís og Guðjón bjuggu með börn-
um sínum ásamt Unni, móðurömmu
minni, á Túngötu 3 í Sandgerði.
Fastur liður í öllum ferðum fjöl-
skyldu minnar frá Reykjavík til
Suðurnesja var að koma við á Tún-
götu 3. Gestrisni og viðmót fjöl-
skyldunnar þar verða mér alltaf
ógleymanleg. Glaðlyndi, hjarta-
hlýja, dugnaður, skörungsskapur
og ánægja af félagsskap annarra
einkenndu Ásdísi alla tíð. Um-
hyggja hennar fyrir systkinabörn-
unum frá Þórshamri brást aldrei.
Á unglingsárum mínum þegar við
Óskar sonur hennar vorum saman
eitt sumar í sveit hjá föðurfólki
mínu í Ystakoti í Vestur-Landeyj-
um kynntist ég Ásdísi enn betur.
Óskar var svo þrjú sumur þar til
viðbótar. Við Óskar nutum okkar
vel í Ystakoti. Ásdís og Guðjón
launuðu heimilinu í Ystakoti vel
sumardvöl sonarins.
Ásdís varð aldrei gömul þrátt
fyrir að aldur hennar væri orðinn
80 ár. Hún hélt öllum sálarkröftum
óskertum og fas hennar var eins og
hún væri aðeins um sextugt.
Ég er þakklátur Ásdísi fyrir sam-
fylgdina. Guð blessi minningu Ás-
dísar Þorgilsdóttur.
Þorgils Jónasson.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓNAS H. PÉTURSSON,
Hjallavegi 2,
Ísafirði,
sem andaðist laugardaginn 21. apríl, verður
jarðsunginn frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn
28. apríl kl. 14.00.
Elín Valgeirsdóttir,
Guðmunda Ó. Jónasdóttir, Aðalsteinn Kristjánsson,
Pétur Þ. Jónasson, Kolbrún Halldórsdóttir,
Ingibjörg M. Jónasdóttir, Arnar Kristinsson,
Valgeir Jónasson, Elínborg Bjarnadóttir,
Baldur Þ. Jónasson, Halldóra Kristinsdóttir,
Jóhann Jónasson, Sonja Harðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug vegna andláts og útfarar
okkar ástkæru
GUÐRÚNAR STEINUNNAR
GUNNARSDÓTTUR,
Sléttuvegi 17,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir viljum við senda starfsfólki hjarta-
deildar 14G á Landspítala við Hringbraut fyrir góða
og hlýlega umönnun og veittan stuðning.
Gunnar Örn Pétursson, Karen Níelsdóttir,
Birgir Pétursson, Anna Lísa Guðmundsdóttir,
Steinunn Pétursdóttir, Sveinn Skúlason,
Guðrún Pétursdóttir, Sigurgeir Benediktsson
og fjölskyldur.
✝
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall og útför ástkærr-
ar móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
VALBORGAR V. EMILSDÓTTUR
frá Dröngum,
síðar Borgarholtsbraut 27,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við hjúkrunarfólki á deild 3,
Sunnuhlíð, fyrir frábæra umönnun og hlýju henni sýnda.
Ólafur Kr. Guðmundsson, Herdís Jónsdóttir,
Kristjana Emilía Guðmundsdóttir, Jón H. Sigurðsson,
Unnsteinn Guðmundsson, Hildigerður Skaftadóttir,
Rósa Vestfjörð Guðmundsdóttir, Kári Þórðarson,
Kristín Björk Guðmundsdóttir, Friðbjörn Örn Steingrímsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og aðrir aðstandendur.
✝
Hjartans þakkir færum við öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför föður
okkar, tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
GESTS Á. FRÍMANNSSONAR
frá Austara-Hóli,
Fljótum,
Hlíðarvegi 45,
Siglufirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Sjúkrahúss Siglu-
fjarðar og starfsfólks Skálarhlíðar fyrir kærleiksríka umönnun.
Guð blessi ykkur.
Símon Ingi Gestsson, Heiðrún G. Alfreðsdóttir,
Elín Anna Gestsdóttir, Guðmundur J. Skarphéðinsson,
Þórhallur Jón Gestsson,
barnabörn, barnabarnabörn og
barnabarnabarnabarn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn og bróðir okkar,
AXEL GUÐMUNDSSON,
Kleppsvegi 6,
Reykjavík,
lést þriðjudaginn 24. apríl.
Rannveig Jónsdóttir,
Páll Guðmundsson,
Líney Guðmundsdóttir,
Guðrún Hafliðadóttir.