Morgunblaðið - 17.06.2007, Blaðsíða 63

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 17. JÚNÍ 2007 63
Kistur • Krossar • Sálmaskrár • Duftker • Blóm • Fáni • Gestabók • Erfidrykkja • Prestur
Kirkja • Legstaður • Tónlist • Tilkynningar í fjölmiðla • Landsbyggðarþjónusta • Líkflutningar
Suðurhlíð 35 Fossvogi • www.utforin.is
Vaktsími: 581 3300 & 896 8242 • Sólarhringsvakt
Komum heim til aðstandenda ef óskað er
Bryndís ValbjarnardóttirSverrir Einarsson
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Það sem hafa ber í huga varðandi andlát og útför
Hermann Jónasson Geir Harðarson
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÚN J. EYRBEKK,
sem andaðist á Dalbæ, Dalvík, miðvikudaginn
6. júní, verður jarðsungin frá Dalvíkurkirkju
þriðjudaginn 19. júní kl. 13:30.
Stefán Stefánsson, Hulda Ólafsdóttir,
Sigríður Ingibjörg Stefánsdóttir,
Davíð Stefánsson, Vilborg Björgvinsdóttir,
Anna Lísa Stefánsdóttir, Magnús Jónasson,
Sigrún Stefánsdóttir, Sveinn Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
Petrea Kristjánsdóttir,
Hringbraut 50,
áður til heimilis á Melabraut 24,
er látin.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Guðríður Þórðardóttir, Guðmundur Guðnason,
Sigríður Þórðardóttir,
Tómas Kristinn Þórðarson, Ásta Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug vegna
andláts og útfarar,
GUÐMUNDAR ÞÓRIS EINARSSONAR,
Sléttuvegi 21,
áður Háaleitisbraut 56.
Sérstakar þakkir til starfsfólks öldrunardeildar
Landspítalans í Fossvogi og starfsfólks Fríðuhúss
við Austurbrún.
Margrét Sigurðardóttir,
Sigurður Örn Búason, Þórunn Sighvats,
Elsa Hrönn Búadóttir, Sigurður Jónasson,
Guðbjörg Guðmundsdóttir, Jón Hrafn Jónsson,
Einar Már Guðmundsson, Jóna Hálfdánardóttir,
Guðrún Eygló Guðmundsdóttir, Heiðar F. Jónsson,
Hafdís Björk Guðmundsdóttir, Jóhann Sveinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
NJÁLL HALLDÓRSSON
útgerðarmaður,
Vík,
Bakkafirði,
lést í Sundabúð 11. júní.
Útför hans fer fram frá Skeggjastaðakirkju
mánudaginn 18. júní kl. 14.
Guðrún Margrét Árnadóttir,
Reynir Njálsson, Sigþrúður Rögnvaldsdóttir,
Halldór Njálsson, Brynhildur Óladóttir,
Hilma Hrönn Njálsdóttir, Áki Guðmundsson,
Árni Bragi Njálsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Fósturfaðir okkar,
JÓN EGILL FERDINANDSSON,
Snorrabraut 58,
Reykjavík,
lést á Droplaugarstöðum fimmtudaginn 7. júní.
Útför fór fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Starfsfólki og hjúkrunarfólki í Furugerði 1 og á
Droplaugarstöðum er þökkuð hlýleg umönnun.
Sérstakar þakkir eru færðar Guðrúnu Jónasardóttur.
Ingi Sverrir Gunnarsson,
Bryndís Valbjarnardóttir.
að starfa með og kynnast Þórhildi er-
um betri manneskjur á eftir. Því hvað
sem á dundi var Þórhildur jákvæð,
raunagóð og skynsöm og var því gott
að leita ráða hjá henni. Við færum
Magnúsi, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur. Megi minningin um frá-
bæra eiginkonu, móður, tengdamóð-
ur og ömmu ylja ykkur á sorgar-
stundu.
F.h. Mozartkúlna,
Bjarndís Lárusdóttir.
Nú er Systa mín gengin inn í him-
ininn eftir erfið veikindi. Ég kynntist
henni fyrir meira en hálfri öld, þegar
við fluttum á Starhagann, í næsta hús
við hana og fjölskyldu hennar. Maja
systir mín og hún urðu fljótt miklar
vinkonur, enda líkar. Þær voru báðar
glaðlyndar, hugrakkar og elskuðu
dýr. Herbergisgluggarnir þeirra
stóðust á og þar voru sendibréf með
þeirra innstu leyndarmálum dregin á
milli á böndum og talað saman lengi
fram eftir í áður óséð símakerfi, sem
lagt var á milli glugga og Gunnar
pabbi Systu keypti handa þeim í út-
löndum. Þær komu sér líka upp all-
stóru kanínubúi, sem leiddi af sér ým-
is ævintýri svo sem mikinn
eltingarleik við kanínuþjófa út í
Skerjafjörð með viðeigandi köllum og
hrópum af öllum tröppum og svölum í
hverfinu.
Starhaginn var á þessum tíma al-
gjör paradís fyrir börn. Þetta var ein-
hvers konar blanda af sveit og borg,
með fjárhúsi, hlöðu, fjósi, hænsna-
húsi, skreiðarvinnslu og sútun, svo
eitthvað sé nefnt. Systa og Maja voru
oft með mig í eftirdragi, fastagestir í
fjósinu og fjárhúsunum einkum um
sauðburðinn en okkur fannst fátt
meira spennandi en að fá að gefa
heimalningunum að drekka úr pela.
Ég sé Systu alltaf fyrir mér bros-
andi á hraðferð. Hún þeyttist ýmist
um á Vespunni sinni eða keyrði bíla
nokkuð hratt stýrandi af miklu öryggi
með vísifingri annarrar handar. Svo
hitti hún Magga sinn, stóru ástina í lífi
sínu. Alveg frá fyrstu kynnum hafa
þau sagt nafn hvors annars þannig að
það hljómaði eins og enginn annar í
veröldinni héti Maggi eða Systa.
Maggi, Valli, Vala, makar þeirra og
barnabörn voru miðjan í lífi Systu og
hún ljómaði, þegar hún talaði um þau.
Hún var mikil fjölskyldumanneskja
og fylgdist af kærleika með systkin-
um sínum og þeirra fólki en hún var
eins og önnur mamma Árna, þegar
hann var barn. Við vinir hennar nut-
um líka góðs af gleði hennar og kær-
leika en vilji hennar til að hjálpa og
bæta náði langt út fyrir fjölskyldu og
vini, sem sést best af því óeigingjarna
starfi, sem hún vann fyrir ýmis fé-
lagasamtök.
Frá því að hún veiktist höfum við
átt aðra og líklega nánari samfylgd en
nokkurn tímann fyrr. Fyrir það vilj-
um við í bænahópnum þakka henni
sérstaklega. Það hefur verið stök
gleði og heiður að fá að fylgjast með
styrk hennar, hugrekki, trú, kær-
leika, þakklæti, umhyggju fyrir sín-
um nánustu og þeirri miklu blessun
sem henni hefur fylgt.
Að leiðarlokum þakka ég Systu
samfylgdina en ég veit að hún er nú
alheil, umvafin ljósi og kærleika.
Ég bið góðan Guð að styrkja
Magga, Valla, Völu, Silju, Óla, Hildi
Evu, Gunnar Inga, Stebba, Völu syst-
ur, Gunnar, Árna, mágafólkið og
systkinabörnin og leyfa þeim að ylja
sér við yndislegar minningar um ein-
staka, kærleiksríka og glaða konu,
sem var afar þakklát fyrir að hafa átt
þau.
Ingibjörg (Ibba).
Sönn vinátta fæst ekki keypt og
henni granda hvorki mölur né ryð.
Slík vinátta gefur og þiggur, huggar
og samgleðst. Hún er alltaf til staðar
bæði í sorg og í gleði. Slíkrar vináttu
hef ég notið í þau 45 ár sem liðin eru
síðan ég kynntist fyrst Þórhildi
Mörtu Gunnarsdóttur, eða Systu,
eins og hún var alltaf kölluð af fjöl-
skyldu og vinum. Þau eru þung sporin
sem ég geng með þessari hjartkæru
vinkonu minni í dag, en ég trúi því að
þau séu bara byrjun á einhverju ynd-
islegra, sem mér er ennþá hulið, en
hún hefur nú fengið að upplifa.
Við vinkonurnar komum úr gjör-
ólíku umhverfi, en vorum frá fyrsta
degi eins og við hefðum alltaf þekkst.
Líf okkar varð svo samofið, að við
unnum á sama stað; við áttum kær-
asta sem voru bestu vinir; við fjögur
ferðuðumst um landið okkar við hvert
tækifæri sem gafst; við giftum okkur
með mánaðar millibili; við fylgdum
mönnum okkar í nám erlendis, við til
Óslóar þau til Gautaborgar. Sú vega-
lengd hindraði ekki tíðar heimsóknir,
því hvað er smá vegarspotti á milli
vina? Seinna hjálpuðumst við að í hús-
byggingum og börnin okkar áttu at-
hvarf á báðum heimilum.
Við Systa vorum báðar miklar fé-
lagsverur og studdum okkar menn í
JC-hreyfingunni, en fannst heldur
dauft að fá bara að hita kaffi og baka.
Við vildum meira. Við vildum fá þá
þjálfun sem hreyfingin bauð upp á og
það varð því úr að við settumst í
stjórn þegar fyrsta JC-félagið ein-
göngu skipað konum var stofnað á Ís-
landi, JC Vík. Eitt af fyrstu forvarn-
arverkefnum á Íslandi varðandi börn
í umferðinni var unnið þetta fyrsta ár
JC Víkur og muna eflaust margir eft-
ir límmiðanum „Á eftir bolta kemur
barn“. Þetta slagorð fæddist þegar
við stöllurnar vorum í bíl saman á leið
til Hafnarfjarðar.
Börn, tengdabörn og barnabörn
komu til sögunnar. Glaðst var við fæð-
ingar, skírnir, fermingar, útskriftir og
brúðkaup.
Stundirnar sem við Systa hittumst
voru ekki alltaf eins margar eða lang-
ar og við hefðum kosið, en óspart var
síminn notaður og ef eitthvað bjátaði
á áttum við vísa öxl til að halla okkar á
og eyru sem hlustuðu í fyllsta trúnaði.
Þessir vinafundir voru gæðatími og
alltaf var eins og við hefðum hist „í
gær“.
Mér finnst svo ofur stutt síðan við
settumst niður og ákváðum að leggj-
ast aftur í ferðalög þegar Maggi hætti
að kenna. Það varð að vera utan sum-
artíma, því bústaðalífsins vildum við
njóta að sumrinu. En þó við gerum
áætlanir þá ráðum við litlu. Fyrir
tæpum 3 árum kom reiðarslagið,
Systa greindist með illkynja sjúkdóm,
sem nú hefur lagt hana að velli. Hún
barðist hetjulega og vann ótal orust-
ur. Hún naut þess að vera við brúð-
kaup Völu dóttur sinnar og Óla í
fyrrasumar; að aðstoða Hildi sonar-
dóttur sína við próflestur í vor og að
vera viðstödd fermingu Gunnars
Inga, sonarsonar síns, fyrir mánuði.
Ég og öll mín fjölskylda kveðjum
þessa hugprúðu og glæsilegu vinkonu
og þökkum henni samfylgdina og all-
ar yndislegu stundirnar gegnum árin.
Hugurinn dvelur hjá fjölskyldunni,
sem misst hefur stólpann sinn. Elsku
Maggi, Valli, Vala, tengdabörn og
barnabörn, Stefán, Gunnar, Vala G.
og Árni, okkar dýpstu samúðarkveðj-
ur. Megi góður Guð styðja ykkur og
styrkja í gegnum þessa þraut. Hvíl þú
í friði, elsku Systa mín, og hafðu
hjartans þökk fyrir allt.
Ragnheiður K. Karlsdóttir
(Ragga).
Hve hratt flýgur stund. Systa mín
hefur kvatt þennan heim, og gistir nú
æðri tilveru. Hún var sannarlega ein-
stök kona, uppörvandi og gefandi við
allar aðstæður. Geislandi lífsgleði og
sálarstyrkur einkenndi Systu. Hún
hafði mannbætandi áhrif með já-
kvæðu viðhorfi til lífsins. Systa var
elskuð og virt af vinum og ástvinum,
þannig persóna var hún. Hún er ein af
perlunum í sjóðnum mínum.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höfundur ók.)
Elsku Maggi, Valli, Vala og fjöl-
skylda. Þið eigið dýrmætan minn-
ingasjóð. Megi Guð sefa tregann.
Innileg samúðarkveðja.
Sigríður Ragnarsdóttir.
Kynni okkar af Þórhildi, eða Systu
eins og við fengum að nefna hana, ná
allt til ársins 1975 og þátttöku í JC
hreyfingunni. Það er margt gott fólk
sem við kynnumst gegnum einstök
verkefni og stjórnarstörf eða atvinnu
en fáir sem verða nánir ferðafélagar
ævilangt. Sá grunnur er venjulega
lagður í jafningjahópnum sem verður
til í unglingaskóla og eftir tvítugsald-
urinn er slíkt aðgengi ekki eins al-
gengt.
Árin liðu og JC hreyfingin var opn-
uð fyrir konum og JC Vík var stofnuð
1978. Þar valdist hún til forseta fyrsta
starfsárið. Hún varð líka fyrsta konan
til að verða ævifélagi með alheims-
númerið 30776. Þá sat hún í land-
stjórn JC Íslands árið 1980-81 fyrst
kvenna og árið 1983 var hún sérstak-
ur aðstoðarmaður Andrésar B. Sig-
urðssonar, framkvæmdavaraforseta í
alþjóðahreyfingunni, sem var með N-
Ameríkusvæðið.
Þannig hlóðust félagsstörf á þessa
ágætu konu og ekki var það kven-
remba, háværar kröfur, framapot eða
neitt slíkt sem þykir mjög í tízku í dag
heldur var á þessum tíma fólk metið
af framlagi og getu í hreyfingunni.
Það var ekki búið að finna upp jafn-
réttistal og kynjakvóta. Þarna réðu
mannkostir. Hún var vel studd af fjöl-
skyldu sinni og skilaði ávallt sínum
verkum af stakri prýði, smekkvísi og
alúð.
Það var ekki oft sem hún skipti
skapi en hún gat verið ákveðin og föst
fyrir. Hún var ráðagóð en ekki af-
skiptasöm og það var gott að leita til
hennar í smiðju. Þegar Austurbakki
hf. fór á hlutabréfamarkað árið 2000
var það eitt fárra fyrirtækja sem
tefldi fram konu úr viðskiptalífinu í
aðalstjórn. Þórhildur varð fyrir valinu
og var ein af aðeins sjö konum starf-
andi í stjórnum fyrirtækja á íslenska
hlutabréfamarkaðnum. Hún var alin
upp við fyrirtækjarekstur, átti sinn
eigin rekstur og skildi gildi þess að
senda jákvæð og góð skilaboð út í
samfélagið.
Einhvern tíma kom hún aðvífandi
niður í vinnu og tjáði mér að hún væri
búin að taka að sér fyrir Lionshreyf-
inguna að fylla gám af hjúkrunar-
gögnum sem þættu ekki henta á Ís-
landi en væri not fyrir í Póllandi. Það
var tekið hraustlega til á lagernum og
haft samband við aðra innflytjendur
og birgðastöð Ríksispítalanna og
verkið var unnið með hraði og gám-
urinn burt. Hlutirnir voru fram-
kvæmdir á þeim bænum!
Þannig lagði hún fjölda góðra mála
lið auk þess að vera góður og eftir-
sóttur leiðbeinandi á námskeiðum.
Við getum ekki annað en hugsað
hlýlega til ánægjulegra samveru-
stunda með fjölskyldunni á erlendum
JC þingum, í heimsókn til þeirra í lítið
sumarhús í Angelholm eitt sumarið,
góðar stundir við Þingvallavatn og ár-
lega samverustunda með Andrési og
Höllu þar sem matargerðarlist var í
hávegum höfð.
Við fengum stóran skerf af Þórhildi
á lífsleiðinni en mikið vill alltaf meira
og svo er um okkur og hennar verður
sárt saknað.
Magnúsi, börnunum Valgeir og
eiginkonu hans Silju og barnabörn-
unum tveim svo og Valgerði og Óla
Rafni sendum við samúðarkveðjur er
við kveðjum konu sem hefur markað
spor í íslenskt samfélag í þróun þess
fram á við. Hennar líf var ekki til
einskis.
Árni Þór og Guðbjörg.
 Fleiri minningargreinar um Þór-
hildi Mörtu Gunnarsdóttur bíða birt-
ingar og munu birtast í blaðinu á
næstu dögum.