Morgunblaðið - 09.08.2007, Blaðsíða 18

|fimmtudagur|9. 8. 2007| mbl.is
„Saumaverkefnin sem ég fæ til mín
hér í sjónvarpinu eru skemmtilega
margvísleg. Ég sauma til dæmis
klæði á Spaugstofukarlana og ég tek
þátt í að búa til brúður fyrir Ára-
mótaskaupið. Stundin okkar þarf líka
að láta gera ýmislegt fyrir sig hér á
saumastofunni og það er oft tengt
ævintýraheimum. En vissulega var
miklu meira að gera hjá mér hér áður
þegar meira var um leikið íslenskt
sjónvarpsefni,“ segir Ingibjörg Jóns-
dóttir sem hefur saumað fyrir Rík-
issjónvarpið í tuttugu og fjögur ár.
„Ég er ein hérna en fæ aðstoðar-
manneskjur þegar stór verkefni eru
framundan. Ef það er til dæmis leik-
rit þá er tekið mál af hverjum og ein-
um og saumað frá grunni, en ég er nú
farin að kunna á stærðirnar hjá
strákunum í Spaugstofunni og þarf
ekkert að taka mál af þeim, þó þeir
vaxi sumir fram og til baka.“
Mamma lét hana rekja upp
Ingibjörg segir að jólaleikritin,
sem voru árlegur viðburður áður
fyrr, hafi krafist þó nokkurs sauma-
skapar. „Mér er sérstaklega minn-
isstætt leikritið Þið munið hann Jör-
und, það var svo skemmtilegt
verkefni og það var gaman að sauma
búninga á leikarana.“
Ingibjörg er saumakona af Guðs
náð sem lærði mikið af móður sinni
sem var mikil saumakona.
„Hún venti klæðum og bjó til nýtt
úr gömlu. Þegar ég kom með handa-
vinnuna mína heim úr skólanum þeg-
ar ég var krakki, þá var mamma vön
að láta mig rekja upp ef hlutirnir
voru ekki eins og þeir áttu að vera.
Hún lagði mikið upp úr því að allt
væri vel gert. Fyrir vikið er ég mjög
þolinmóð enn þann dag í dag ef ég
þarf að rekja eitthvað upp. Faðir
minn vann hjá hernum og starfaði
eitt ár á
Horna-
firði, þá var ég níu
ára gömul og við
bjuggum þetta ár í Nesjasveitinni.
Þar lærði ég að prjóna útprjónaða
vettlinga og ég man enn mjög vel
hversu erfitt það var fyrir mína ungu
fingur.“
Ingibjörg lærði líka saum í Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur þar sem
hún settist á skólabekk ung kona og
hún saumaði allt á börnin sín þegar
þau voru lítil.
„En ég byrjaði að vinna hjá Sjón-
varpinu fyrir algjöra tilviljun. Ég var
heimavinnandi húsmóðir þegar
kunningjakona mín sem vann á
saumastofu sjónvarpsins bað mig um
að aðstoða sig við eitt verkefni. Ég
hef verið hér síðan,“ segir Ingibjörg
og bætir við að aðstaðan í Efstaleit-
inu sé allt önnur en hún var á Lauga-
veginum í gamla Sjónvarpshúsinu.
„Þar var þröngt og aðeins lítil
gluggabora á saumastofunni og inn
um hana barst mengun frá umferð-
inni.“
Verðlaun fyrir frumlegheit
Ingibjörg vinnur í samráði við þá
sem sjá um leikmyndir því allt þarf
að hljóma saman og ýmsa tæknilega
hluti þarf að hafa í huga þegar saum-
aðar eru flíkur fyrir sjónvarpsefni.
„Stundum er sjónvarpsefni tekið upp
í því sem kallað er króma, en það er
flötur sem varpað er myndum inn á
og er þá bakgrunnur. Ef flöturinn er
til dæmis blár, þá má engin flík vera
blá sem leikararnir klæðast, því þá
hverfur hún.“
Ingibjörg hefur þróað og hannað
sérstaka vettlinga fyrir hestamenn
sem eru belgvettlingar með þremur
þumlum og flísefni að innanverðu.
„Ég set leður þar sem taumnum er
haldið, það gefur betra grip og þeir
slitna ekki eins fljótt. Vinkona mín
hér í sjónvarpinu er mikil hestakona
og henni hafa dugað tvö pör af svona
vettlingum síðustu sex árin. Hún
hugsar líka vel um þá og eltir leðrið
svolítið eftir þvott. Einnig er gott að
bera leðurfeiti á leðrið svo það harðni
ekki.“
Ingibjörg hefur líka gert vettlinga
sem eru sérhannaðir fyrir skot-
veiðimenn og hún fékk verðlaun fyrir
frumlegheitin þegar hún sendi hesta-
vettlinga og byssuvettlinga í vett-
lingakeppni hjá Þingborg.
Kann málin á Spaugstofumönnum
Morgunblaðið/Frikki
Hún saumar klæðin fín á
Spaugstofumenn og
töfrar fram sérhannaða
vettlinga fyrir hestafólk.
Kristín Heiða Krist-
insdóttir heimsótti völ-
undinn Ingibjörgu Jóns-
dóttur á saumastofu
Sjónvarpsins.
Fyrir hestamenn
Þessa vettlinga
prjónar Ingibjörg
úr norsku lopa-
bandi.
Áhugasamir um hestavettlingana
hennar Ingibjargar geta hringt í
hana í síma: 892-7806.
Mamma með brúðurnar sínar Stjórnmálamenn, Nenni níski og Siggi sæti eru meðal þeirra brúða sem Ingibjörg hefur átt þátt í að gera.
Spáð er gosi við Upptyppinga,eins og fram kom í
Vísnahorninu í gær, og af því tilefni
yrkir Davíð Hjálmar Haraldsson:
Margir líkt og brunnin blys
bæla skanka lina.
Við Upptyppinga er þó ris
og öflug skjálftahrina.
Jón Arnljótsson orti þegar hann
heyrði Ásbjörn í Djúpuvík segja í
sjónvarpsþættinum Willtir
Westfirðir að síðasta fíflið á Íslandi
væri ekki fætt:
Ekki er síðasta fíflið fætt,
þau fæðast á hverju ári.
Því er betra að þess sé gætt,
að þetta er ættgengur fjári.
Á vísindavefnum má finna svar
við spurningunni: „Hvað er
hestur?“ Hallmundur Kristinsson
furðar sig á því:
Mér hefur orðið minnisbrestur;
man ekki lengur hvað er hestur.
Dettur í hug þegar góðs er getið:
gott er að hafa internetið!
pebl@mbl.is
VÍSNAHORNIÐ
Af gosi og
fíflum
ÞAÐ er óneitanlega nokkuð sérstakt höfuðfatið sem fyrirsætan Abigail
Rosenthal ber á þessari mynd. Hatturinn, sem var hannaður af Kate
Hartman, nefnist muldurhattur eða „muttering hat“, og er ætlað að
vera einskonar könnun á því hvernig það væri að lofa hljóðunum sem
fylgja hugsanaferlinu og færast yfir í fast form.
Hatturinn var meðal muna á tískusýningu á SIGGRAPH-sýningunni í
San Diego í Kaliforníu, en sýningin er ætluð áhugafólki um tölvu-
grafík.
Reuters
Frá hugsun yfir í fast form
daglegtlíf