Morgunblaðið - 30.12.2007, Blaðsíða 18

kvæmdastjóri og áherslum var
breytt í verkefnavali. Eitt af fyrstu
verkefnum Katrínar var að breyta
dansarahópnum í samræmi við
þessa stefnu. Og við fundum Dans-
flokknum heimili í Borgarleikhús-
inu, en hópurinn hafði verið um allt,
með æfingaaðstöðu í Engjateigi, en
engan fastan samastað.“
Þetta var ótrúlega skemmtilegt
og krefjandi verkefni, að sögn Ás-
laugar. „Þarna lærði ég fyrst að
vinna með skapandi hæfi-
leikafólki, þannig að þetta var
mikilvæg reynsla fyrir mig,
bæði hvað varðar að horfa
á vandamálin út frá rekstr-
arhliðinni, því hópurinn
mátti ekki fara fram úr fjár-
lögum og þurfti að greiða til
baka, en einnig þurfti að hlú að
listrænu hliðinni. Katrín hefur verið
þarna í tíu ár og ég held að Íslenska
dansflokknum hafi tekist að byggja
upp gott orðspor á Íslandi og utan
Íslands. Þetta er rosalega flottur
hópur!“
Þegar blaðamaður talar við Ás-
laugu er hún nýkomin af sýningu
Dansflokksins í Brooklyn. – Hvern-
ig var sýningin?
„Æðisleg!“
– Svo ert þú í stjórn lítils skyrfyr-
irtækis, Siggi’s skyr?
„Það var reyndar svolítið furðu-
legt. Við Siggi [Sigurður Hilm-
arsson] hittumst ekki í gegnum Ís-
lendinga. Rétt eftir að við Gabriel
fluttum til New York, þá flutti ég
fyrirlestur um fjárfestingar í tísku
fyrir hóp af ungum og efnilegum
leiðtogum. Og Siggi var einn af
þessum efnilegu leiðtogum, en þar
var fólk úr mismunandi geirum. Við
kynntumst eftir það. Og hann er
með hágæða hollustuvöru, sem hann
markaðssetur á hærra verði en
venjulegt jógúrt. Það eru engin
aukaefni í því, lágt hlutfall sykurs og
fitu, og hann gætir þess að dreif-
ingin sé fyrst og fremst í búðir sem
hafa slíka ímynd og geta borið
hærra verð. Honum fannst ég geta
lagt eitthvað af mörkum í markaðs-
setningu og uppbyggingu fyrirtæk-
isins, þar sem ég ynni einnig á há-
vöruverðsmarkaðnum.“
Tækifærin í New York
Og Áslaug segist vera alveg sest
að í New York. „Ég var þrjú ár í
námi í Bandaríkjunum og bjó í
Kaliforníu í sex ár með foreldrum
mínum sem barn, þannig að ég veit
að hverju ég geng. Reyndar leið
mér afar vel í London, þar sem ég
bjó í sex ár, og það var erfitt að
koma hingað í fyrstu. En maður
kynnist fljótt fólki hérna, tækifær-
in eru mörg, alltaf eitthvað að ger-
ast og mikið af fjárfestum. Þetta er
því góður staður til að búa og
starfa á.“
Gabriel Levy, eiginmaður Áslaug-
ar, er einn af yfirmönnum Universal
Records og ber þar ábyrgð á allri
vöruþróun á netinu, að finna nýjar
leiðir til að selja tónlist og markaðs-
setja tónlistarmenn á netinu og í
farsímum.
– Þið eruð svolítið upptekin?
„Já, pínulítið,“ segir Áslaug og
hlær. „Hann er líka með skrifstofu í
Los Angeles og er helminginn af
tímanum þar. Hann plataði mig
hingað en svo ferðaðist hann lengra
vestur á bóginn!“
– Og þið eruð bæði í glamúrnum?
„Tónlist og tíska fer ágætlega
saman!
Áslaug á fjórtán ára son, Gunnar
Ágúst Thoroddsen, með fyrri eig-
inmanni sínum, Gunnari Thorodd-
sen, bankastjóra Landsbankans í
Lúxemborg. „Hann býr í Lúxem-
borg með föður sínum, en er í fríun-
um sínum hjá mér,“ segir Áslaug.
„Hann hefur búið á mörgum stöðum
og ferðast mikið. Hann er hamingju-
samur þar sem hann er, en ég vonast
til að hann flytji hingað sem fyrst,
allavega í háskóla. Hann er í góðum
alþjóðlegum skóla í Lúxemborg, þar
sem börnin koma hvaðanæva að úr
heiminum, bestu vinirnir eru frá
Ísrael, Svíþjóð og Japan! Þetta er
skemmtileg reynsla fyrir hann, og
hann lærir frönsku og þýsku, auk
þess sem kennt er á ensku. Svo eyðir
hann sumrunum í New York. Þá er
gaman að vera til!“ 
18 SUNNUDAGUR 30. DESEMBER 2007 MORGUNBLAÐIÐ
TÍSKA
stofnuðum sprotafyrirtækjum, en
ekki heldur í 200 til 300 milljóna
dollara fyrirtækjum. Við fáum send-
ar svo margar viðskiptaáætlanir og
fólk hringir daglega, ekki bara
hönnuðir, og það er hægt að vinsa
90% frá með ströngum skilyrðum.“
– Hvernig er samkeppnin?
„Á síðustu mánuðum hafa komið
upp nokkrir hópar sem sérhæfa sig í
fjárfestingum á þessu sviði, en áhug-
inn er líka meiri hjá hefðbundnum
fjárfestingasjóðum, þar sem er til
staðar neytendadeild. Við erum
einnig í samkeppni við fyrirtæki eins
og Valentino og Hugo Boss, sem
keyptu nýlega Proenza Schouler,
eitt heitasta merkið af þeim sem eru
að festa sig í sessi. Og Narciso Rod-
riguez var keyptur af Liz Clai-
borne.“
– Hvað um stöðuna á hlutabréfa-
mörkuðum – hefur hún áhrif á ykk-
ar starfsemi?
„Nei, hún hefur ekki haft áhrif á
okkar starf. Fyrirtækin sem við er-
um að fjárfesta í eru fyrst og fremst
með lúxusvörur og þar hefur ekki
orðið sami samdráttur á síðustu
mánuðum. Þetta eru líka smærri
fyrirtæki sem eru í örum vexti. Þau
hafa vaxtarmöguleika á alþjóðavísu
og það er sterkur vöxtur í Mið-
Austurlöndum og Asíu, svo sem
Kína og Indlandi. Að því er varðar
fjárfestana, þá eru þetta það litlar
fjárfestingar, fyrir þá sem að þessu
koma, að við höfum ekki fundið fyrir
skorti á fjármagni. Þetta er líka að-
eins hlutafé sem við setjum inn, við
notum ekki lánsfjármagn.“
Innan um karlana
Starf Áslaugar felst að miklu leyti
í því að koma á samningum, en í því
felast margir fundir með hönnuðum
og fyrirtækjum. „Ég skoða vöruna
og tala við teymin sem að henni
standa, athuga hvort möguleiki er á
samstarfi og síðan fer mikill tími í
samningaviðræður og vinnu með
lögfræðingum. Við sjáum líka um
áreiðanleikakannanir og þótt þeirri
vinnu sé úthýst, þá þarf ég að stýra
hópi lögfræðinga og endurskoðenda
sem fara yfir reikninga og samninga.
Einnig fer dagurinn í að styðja við
fyrirtæki sem við höfum þegar fjár-
fest í, en sá stuðningur er afar víð-
tækur, til dæmis getur hann falist í
að hitta mögulegan umboðsaðila eða
ræða við blaðakonu hjá Elle í Rúss-
landi. Stundum skoðum við hvernig
vörum er stillt fram í búðum, förum
úr einni búð í aðra, fylgjumst með
verðinu og hvar samkeppnisaðilar
eru. Ég hef gaman af því að segja
vinkonuhópnum að það að skoða
búðir sé hluti af starfinu. Þannig að
það er ágætt jafnvægi í því að hitta
fjárfesta og skapandi fólk.“
Hún lítur íbyggin á blaðamann.
„Og ég er aldrei í dragt!“ segir
hún og skellihlær.
– Er ekki töluvert af konum í
þessum bransa?
„Jú, ekki síst af þessum hönn-
uðum. Ef horft er á stærri tískufyr-
irtækin, þá eru starfsmenn að mestu
konur, nema oft eru æðstu stjórn-
endur karlmenn. Þar er þó mikið
um konur líka.“
– En á fjárfestahliðinni?
„Þar eru aðallega karlar. Því mið-
ur sit ég mjög fáa fundi með kven-
fjárfestum, ætli það sé ekki ein á
hverja fimmtíu.“
– Af hverju er það?
„Oft þegar við tölum við fjárfest-
ingarsjóði, þá hittum við forstjóra
eða æðstu stjórnendur, og því miður
er það ennþá þannig í fjármálageir-
anum að þar eru miklu fleiri karlar
en konur.“
– Hamlar það þér í starfi?
„Nei, ég er vön því að vera kona í
þessum geira. Í viðskiptanáminu voru
70% nemenda karlar, sem þó er hag-
stæðara hlutfall fyrir konur, en oft í
atvinnulífinu. Hjá McKinsey vann ég
með forstjórum og fjármálastjórum
sem voru flestir karlar og æðstu
stjórnendur fyrirtækja sem Baugur
fjárfesti í voru flestir karlar. Maður
venst því, en auðvitað væri gaman að
sjá fleiri konur í þessum stöðum.“
Samkeppnin mikil
– Hvað um íslensk hönnunarfyr-
irtæki?
„Ég þekki ekki nógu vel stærðina
á þeim. En Steinunn Sigurðardóttir
er til dæmis hátt skrifuð, vann lengi
hjá Gucci og Calvin Klein, og er afar
flottur hönnuður. Hún er farin að
komast í sumar af flottustu búð-
unum. Ég held það sé mikið af
hæfileikafólki á Íslandi, en samt er
erfitt að reka þaðan alþjóðlegt
hávöruverðsfyrirtæki. Flest fyr-
irtæki í þessum geira eru með sín-
ar höfuðstöðvar í einni af stóru
tískuhöfuðborgunum, London,
Mílanó, París eða New York.
Og það skiptir miklu máli að
hafa réttu samböndin til að
komast inn í búðirnar og fá góða
umfjöllun. Þegar fyrirtækin eru
ekki á staðnum er það erfiðara.
Matthews fær mikla umfjöllun í
Bretlandi, en minni í Bandaríkj-
unum, og því er öfugt farið með
Roy. Það er því mikil áskorun að
byggja upp merki frá Íslandi,
auk þess sem heimamarkaður-
inn mætti vera stærri.“
– Er tískan harður bransi?
„Samkeppnin er ótrúlega
mikil, margir að reyna að
hasla sér völl, og erfitt að
vera ungur hönnuður ef ekki
er fjármagn til reiðu. Til
dæmis er algengt að það
kosti 100 þúsund dollara að
setja upp hverja tískusýn-
ingu og til þess að koma
merkinu á framfæri þurfa
þær að vera tvær á ári. Og
það er afar erfitt að kom-
ast í bestu búðirnar. Við
skoðum ekki einu sinni slík
sprotafyrirtæki, það er svo
áhættusamt. En ef þeim tekst
að ná 5 milljónum dollara í veltu
og komast í deildaverslanirnar, þá
er það ótrúlegt afrek. Annaðhvort
liggur að baki því fjárhagslegur
stuðningur, ráðgjöf um við-
skiptahliðina eða aðgangur að
fjölmiðlum sem aðrir hafa al-
mennt ekki. Ef horft er á
fatamarkaðinn, þá vegur
hann þungt í neyslu banda-
rískra heimila og einnig evr-
ópskra. Margir líta ekki á þennan
geira sem alvöru viðskipti, en þetta
er ofboðslega stór og mikill sam-
keppnisgeiri.“
Áslaug segir mikilvægt að hafa
fylgt fljótt eftir fyrstu fjárfesting-
unni með fjárfestingu í Rachel Roy
Fashions. „Við fengum góða um-
fjöllun í fjölmiðlum eftir fyrsta
kaupin og það var gott að geta sýnt
fram á að það var engin hending.
Við erum búin að byggja upp öflugt
fjárfestingarfyrirtæki, sem á eftir
að eflast enn frekar. Þetta er mik-
ilvægt, því nú eigum við auðveldara
með að ná til fjárfesta sem vilja
setja fjármuni í sjóð, en einnig til
hönnuða og þeirra sem reka smærri
tískufyrirtæki. Þá vita þeir af okkur
og koma til okkar þegar tækifæri
gefst og þeir eru tilbúnir. Þeir sjá að
við getum lagt okkar af mörkum.“
Dansflokkur og skyr
– Svo varst þú stjórnarformaður
Íslenska dansflokksins!
„Ég var í ballett í gamla daga í
Þjóðleikhúsinu. Björn Bjarnason,
þáverandi menntamálaráðherra,
hafði samband við mig árið 1996 og
bað mig um skoða framtíð Dans-
flokksins, sem átti sér engan sama-
stað á þessum tíma. Hann stóð á
tímamótum, hlutverk hans hafði
verið skilgreint víðtækt, að sinna
öllum tegundum danslistar, sem eini
íslenski dansflokkurinn, jafnt klass-
ískum sem nútíma. En fjármagnið
var lítið og flokkurinn hafði farið
töluvert mikið framúr fjárlögum á
árunum þar á undan. Það var fækk-
að í stjórn og voru þar auk mín, Við-
ar Eggertsson og Lovísa Árnadótt-
ir, sem varð stjórnarformaður eftir
að ég hætti. Við sáum að ekki gæti
gengið fyrir lítinn hóp með tak-
markað fjármagn að sinna öllum
tegundum danslistar, það yrði að
skerpa fókusinn á það sem Íslenski
dansflokkurinn gæti náð árangri í,
og okkar niðurstaða varð sú að
Dansflokkurinn ætti að einbeita sér
að nútímadansi. Við reyndum að
miða alla starfsemina við þá stefnu,
m.a. með því að ráða nýjan listdans-
stjóra, Katrínu Hall, sem hefur bak-
grunn í nútímalistdansi. Magnús
Árni Skúlason var ráðinn fram-
New
York Úr
fatalínu
Rachel
Roy.
London Frá tísku-
sýningu Matthews
Williamson í sept-
ember.
New York
Úr fatalínu
Rachel
Roy.
London Kate
Moss á fyrstu
tískusýningu
Matthew Willi-
amson.
» „… okkar niður-staða varð sú að
Dansflokkurinn ætti
að einbeita sér að
nútímadansi.“