Morgunblaðið - 23.03.2008, Qupperneq 22

|sunnudagur|23. 3. 2008| mbl.is
S
ænskar kvikmyndir og
sjónvarpsþáttaraðir eru
næsta fáséðar hér á
landi. Það er helst að
berist hingað ein og ein
mynd um lögregluforingjann Wall-
ander. En sá sem fer örlítið út
fyrir þann þrönga ramma kann að
rekast fljótt á nafn Sverris Guðna-
sonar. Sverrir er ungur Íslend-
ingur sem hefur á síðustu árum
borið æ meira á sem leikara í Sví-
þjóð, jafnt í kvikmyndum og sjón-
varpsmyndum sem og á leiksviði.
Hann hefur nú þegar komið sér
upp dágóðri ferilskrá í faginu.
Þessa dagana er verið að sýna í
Sænska ríkissjónvarpinu þættina
Konungsmorðið (Kungamordet)
sem gerðir eru eftir sögu danska
spennusagnahöfundarins Hanne-
Vibeke Holst. Sögurnar gerast í
nútímanum og hefjast á kosn-
inganótt í Svíþjóð þar sem sósíal-
demókratar eru að missa völdin til
borgaraflokkanna eftir 12 ára
stjórnarsetu. Þar leikur Sverrir
ungan mann á uppleið í sósíal-
demókrataflokknum, „praktikant“
eins og Sverrir kallar það. (Hægt
er að horfa á þættina á vef sænska
ríkissjónvarpsins: svt.se.)
Frelsun að geta leikið
Sverrir Guðnason er fæddur ár-
ið 1978 og ólst upp á Íslandi fram
á unglingsár. Hann tók þátt í leik-
starfsemi í skólum en fékk eldsk-
írn í faginu þegar Kjartan Ragn-
arsson fékk hann til að leika Ólaf
Kárason ungan í opnunarsýningu
Borgarleikhússins árið 1989. Árið
eftir fluttist Sverrir með for-
eldrum sínum til Svíþjóðar.
„Það var dýrmæt reynsla að
leika í Ljósi heimsins á sínum
tíma,“ segir Sverrir. „Ég hafði
leikið svolítið í skólaleikritum en
þarna kynntist ég lífinu í leikhúsi
fyrir alvöru.“
Svo ferðu svo að segja með Ólaf
Kárason volgan í farteskinu til
Svíþjóðar?
„Já, og ég held að ég sé enn
með hann í mér. Það er svona
með hlutverk sem hafa þýtt mikið
fyrir mann að þau fara aldrei al-
veg úr líkamanum. Ég skil líka
fólk eins og Ólaf Kárason frekar
vel.“
Áttu þá kannski eitthvað sam-
eiginlegt með honum?
„Að minnsta kosti það að þegar
ég flutti til Svíþjóðar á þessum
aldri var ég svolítið í sömu stöðu
og Ólafur Kárason gagnvart heim-
inum.“
Sverrir segir það hafa verið svo-
lítið strembið í fyrstu að fóta sig í
nýju umhverfi.
„Það tók mig reyndar ekki
nema mánuð að læra sænskuna
þegar ég var fluttur hingað. Ég
var 12 ára og á þeim aldri er enn
hægt að móta mann aðeins. Það
var verra að hinir krakkarnir
vildu heldur tala við mig ensku.
Það er kannski líka erfiður tími að
flytja frá Íslandi þegar maður er
12 ára, það er ekki eins og að
flytja til dæmis fjögurra ára, mað-
ur missir svo mikið í vinatengslum
og öðru.
Þegar ég var að klára gaggó í
Stokkhólmi frétti ég að hægt væri
að fara á sérstaka leiklistarbraut í
menntaskóla. Ég skellti mér strax
á hana. Ég vissi alltaf að ég vildi
gera þetta. Ég hafði farið í ein-
hverjar prufur vegna sjónvarps-
verkefna en þá var ég ekki orðinn
nógu góður í sænsku. Ég var svo í
mikilli leiklist í menntaskóla,
marga tíma í viku þar sem bæði
var unnið með líkamann, settar
upp sýningar og allt mögulegt. Ég
fór ekki í eiginlegan leiklist-
arskóla heldur fór bara að vinna
við leiklist upp úr þessu.
Mér fór að líða miklu betur í
Svíþjóð eftir að ég byrjaði að
leika. Í gaggó vissi ég ekki alveg
hvað ég var að gera hér. Ég fór
hægt í gegnum lífið og var ekkert
sérstakt að gera, en með leiklist-
inni var ég kominn með markmið.
Og það er náttúrulega bara það
eina sem maður þarf.“
Það eru ekki allir á þeim aldri
svo heppnir?
„Nei, og svo var ég mjög hepp-
inn að koma strax fæti inn fyrir
dyrnar í faginu, þá verður strax
léttara að fá meira að gera.
Í öðrum bekk í menntó fór ég
að taka þátt í leiklist með leikhópi
sem heitir Ung utan pung. Þetta
er unglingaleikhópur sem ferðast
um og sýnir. Við vorum unglingar
að leika fyrir unglinga um málefni
sem unglingar höfðu áhuga á. Í
þriðja bekk fór ég svo að vinna í
leikhúsi hjá pólskum manni sem
heitir Jurek Sawka. Hann rekur
leikhús í Stokkhólmi sem heitir
Replika. Hann var áður kennari í
leiklistarháskólanum og hann er
eiginlega minn lærifaðir í faginu
og hefur kennt mér meira en aðr-
ir. Þetta var tilraunaleikhús upp á
pólskan máta. Þar var unnið með
leiklist dálítið eins og Pina
Bausch vinnur með dans. Það var
mjög áhugavert, maður fékk aðra
sýn á leiklist. Hann var mjög góð-
ur leikstjóri. Við fórum tvisvar til
Póllands með sýningar, unnum
Gombrowich-hátíðina þar. Ég hélt
áfram að vinna með Replika í
mörg ár en svo fór ég líka að
leika í bíómyndum og sjónvarpi.“
Fyrsta stóra aðalhlutverk
Sverris var í sjónvarpsmynd hjá
sænska sjónvarpinu eftir handriti
Stig Larssons. Það heitir Jesus le-
ver. Þar kveðst Sverrir hafa leikið
prestsson.
Prestsson í uppreisn, þá?
„Já, prestsson í uppreisn.“
Af hverju dettur manni það í
hug?
„Örugglega af því að Stig Lars-
son skrifaði það. Hvað annað á
líka prestssonur að gera í leikriti?
Vill maður sjá prestsson sem er
ekki í uppreisn?“
Engill eða ungur maður
á leið í ræsið
Sverrir var fljótur að ná góðum
tökum á sænskunni og hefur hann
síðan alltaf leikið Svía en ekki til
að mynda innflytjanda af óljósum
uppruna. Hefur honum alltaf þótt
það eðlilegt?
„Já, ég lærði sænskuna það vel
fljótt. Svo að þegar ég leik á
sænsku er ég ekkert að hugsa um
það að ég sé Íslendingur að leika í
Svíþjóð. Ég leik bara karakterinn
og svo vill svo vel til að ég er góð-
ur í sænsku.“
Annars virðistu mikið hafa verið
settur í fremur „rokkuð“ hlutverk.
„Það er reyndar mismunandi,
segir Sverrir, „annað hvort er ég
voða góður gæi eða dópisti. Ég er
oft svona „ung kille pa glid“ eins
og Svíarnir segja.“
Hvernig eigum við að þýða það?
Ungur maður á leið í ræsið?
„Já, eitthvað þannig. En ég fæ
alltaf ólík hlutverk sitt á hvað. Ég
er mjög ánægður með það.“
Finnst þér þessi hlutverk þá
virkja mismunandi hliðar á þér –
skilja þau kannski ólíka tilfinningu
eftir?
„Allir hafa mismunandi hliðar
og það er bara miklu skemmti-
legra sem leikari að fá að gera
ólíka hluti. Ég vona bara að hlut-
Rósturtímar í Svíþjóð Sverrir Guðnason í hlutverki sínu í sjónvarpsþáttunum Upp til kamp sem lýsa rósturtímum og verkalýðsbaráttu í Gautaborg.
Góði gæinn eða dópistinn
Sverrir Guðnason fluttist
barnungur til Svíþjóðar
þar sem hann hefur hasl-
að sér völl sem leikari.
Hann hefur leikið bæði á
sviði, í kvikmyndum og
sjónvarpi, t.d. í þáttunum
Konungsmorðið, sem
þessa dagana eru sýndir í
sænska ríkissjónvarpinu.
Hallgrímur Helgi Helga-
son hafði upp á þessum
unga leikara sem fyrir
níu árum steig sín fyrstu
spor á leikfjölunum sem
Ólafur Kárason Ljósvík-
ingur í sýningu Borg-
arleikhússins.
daglegtlíf