Morgunblaðið - 12.04.2008, Blaðsíða 32

Morgunblaðið - 12.04.2008, Blaðsíða 32
32 LAUGARDAGUR 12. APRÍL 2008 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR ✝ Sigfús Þor-grímsson fædd- ist á Selnesi á Breiðdalsvík 8. des- ember 1921. Hann lést á Landspít- alanum við Hring- braut 3. apríl síðast- liðinn. Hann var sonur hjónanna Þorgríms Guð- mundssonar, f. 1.8. 1883, d. 11.1. 1956, og Oddnýjar Þ. Er- lendsdóttur, f. 16.12. 1897, d. 29.3. 1987. Systkini Sigfúsar: Guðrún Helga, f. 1916, d. 1916, Guð- mundur, f. 1917, d. 2002, Helgi, f. 1918, d. 1983, Sigríður, f. 1919, d. 1921, Erlingur, f. 1923, d. 1946, Valborg, f. 1925, Eiríkur, f. 1926, Sverrir, f. 1928, d. 1988, Þórður, f. 1930, Kristín, f. 1931, d. 1946, Garðar, f. 1932, Geirlaug, f. 1937, og Þröstur, f. 1939. Sigfús kvæntist Ástu Erlu Björgvinsdóttur frá Jórvík í Thöger-Andresen, f. 1986. Fyrri sambýliskona, Berit Hordvik, f. 1952. Börn þeirra Erla Silfá, f. 10.5. 1983, sambýlismaður Bernt Erik Andreassen, f. 1978; Bjarni Sigfús, f. 7.7. 1985, sambýliskona Ingrid Rekaa Nilsen, f. 1985; og Bergá Sonja, f. 13.12. 1987. 4) Þráinn, f. 8.12. 1959, maki Ruth Achola, f. 1980. Dóttir Þráins og Þyri Kristjánsdóttur, f. 1962, er Kristey, f. 22.10. 1981, sambýlis- maður Brynjar Smárason, f. 1981, dóttir þeirra Hildur Anna, f. 24.10. 2003. 5) Bryndís Ósk, f. 30.12. 1962, sambýlismaður Jakob Ingvar Magnússon, f. 1963, dóttir þeirra Ásta Erla, f. 26.3. 1991. 6) Óðinn Elfar, f. 21.5. 1970, maki Chris Monge Carrion, f. 1983. Sigfús stundaði farskólanám og seinna tveggja vetra nám við Hér- aðsskólann á Laugarvatni. Stærsti hluti starfsævinnar var á Breið- dalsvík. Sigfús vann ýmis verka- mannastörf tengd sjómennsku, landbúnaði, vega- og bygging- arvinnu. Hann lét af störfum hátt á áttræðisaldri. Sigfús verður jarðsunginn frá Heydalakirkju í Breiðdal í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Breiðdal, f. 13.6. 1929, d. 4.8. 1989. Foreldrar hennar voru Björgvin Þórð- arson, f. 1899, d. 1972, og Guðrún Guðmundsdóttir, f. 1889, d. 1972. Börn Sigfúsar og Ástu Erlu eru: 1) Erling- ur, f. 30.7. 1953, d. 10.1. 1954. 2) Sævar Björgvin, f. 31.7. 1953, maki Hildur Wíum Kristinsdóttir, f. 1951. Börn hennar: Marta Hermannsdóttir, f. 1970, maki Ágúst Þ. Sigmarsson, f. 1957; Sara Hermannsdóttir, f. 1973, maki Sveinbjörn Egilson, f. 1967, börn Karen, Kristinn Gígjar, og Hildur Sólveig; og Rut Her- mannsdóttir, f. 1976, maki Ómar Már Þóroddsson, f. 1969, dætur Emilía Rós og Rebekka Rós. 3) Þorgrímur, f. 12.2. 1956, sambýlis- kona Reidun Thöger-Andresen, f. 1957. Dóttir hennar Karianne Kæri pabbi. Þá er þinn ævivegur á enda. Við þín nánustu vorum heppin sem fengum að hafa þig svo lengi meðal okkar. Þrátt fyrir það er skrýtin tilfinning að þú sért allt í einu farinn, að þú sért ekki heima í Ásbrún eða í Hraunbænum hjá Bryndísi, Jakobi og Ástu Erlu, eins og þú hefur verið síðustu árin eftir að heilsunni hrakaði. Í mínum huga varstu næstum ódauðlegur, þú sem varst svo sterkur, þú sem vannst alltaf langa daga til að brauðfæða okkur, þú sem varst kletturinn sem ekkert vann á. Núna ertu farinn. Þú sem varst hér í gær ert ekki hér í dag, en svona er lífið. Það er ekkert líf án dauða og enginn dauði án lífs, þannig er það bara. Kannski var það best að þinn tími kom núna, þegar þú varst orðinn svo lélegur að bara að ganga upp og niður nokkrar tröppur var of mikið fyrir þig. Of mikið fyrir þig sem alltaf hafðir verið svo sterkur og þú naust þess að vera á hreyfingu, naust þess að vera úti í náttúrunni, naust þess að hafa eitthvað að sýsla með. Fyrir þig sem vannst fulla vinnudaga fram til áttræðs. Ég held ég hafi aldrei séð þig liggja á sófanum í aðgerðaleysi, það var alltaf eitthvað sem þurfti að gera, það voru alltaf einhver verkefni. Í fyrrasumar þegar þú varst fyr- ir austan og heilsunni byrjaði að hraka fyrir alvöru, hafðirðu byrjað á verkefnum sem þú vildir ljúka áður en þú fórst aftur til Reykja- víkur. Ég hleraði líka að haustið 2006 þegar þú standsettir íbúðina í Rofabænum, þá hafi lítið verið slegið af. Þú sagðir við mig í sím- ann að þú tækir þetta rólega, „dundaðir við þetta“. Seinna hef ég heyrt sögur af því að til dæmis eld- húsinnréttingin hafi farið hratt upp með góðri hjálp Eiríks bróður þíns. Þessar sömu sögur herma að þið „unglingarnir“ hefðuð ekki slegið slöku við fyrr en síðasta skrúfan var skrúfuð á sinn stað. Þetta lýsir þér vel, iðjusemi og ná- kvæmni í öllu sem þú gerðir voru bara tveir af fleiri góðum eiginleik- um sem einkenndu þig. Þrátt fyrir að ég hafi búið fjarri Breiðdalsvík í langan tíma er Breiðdalsvík og Ásbrún, húsið sem þú byggðir sjálfur, heima í mínum huga. Í útlandinu var það ekki bara að koma heim til Íslands, ég var ekki heima fyrr en ég var á Breiðdalsvík, „heima í Ásbrún“. Þú varst af gamla skólanum, þeim skóla þar sem maður talaði ekki svo mikið um tilfinningar. Þrátt fyrir það var það aldrei neinn vafi í mínum huga að þér þætti vænt um okkur. Þegar mamma dó yfirtókst þú „hennar störf“ í fjölskyldunni. Þá varst það þú sem mundir eftir afmælisdög- um, árnaðaróskum og gjöfum. Af- mælisgjafir og jólagjafir frá Ís- landi og afa skipuðu sérstakan sess hjá afabörnunum í útlandinu. Núna þegar ég sit hér og skrifa er þetta svo fátæklegt, það er svo miklu meira sem ég vildi hafa skrifað um þig. Inni í mér er bara tómarúm, tómarúm sem ég með tíð og tíma og ætla að fylla upp í með öllum þeim góðu minningum sem ég hef um þig og mömmu. Okkar leiðir skiljast nú að sinni kæri pabbi, ég veit að æðri máttur tekur vel á móti þér, þakka þér kærlega fyrir allt, hvíl í friði. Þinn sonur, Þorgrímur. Elsku pabbi minn. Þá er komið að kveðjustund. Sporin hafa verið þér frekar þung síðustu mánuði, en áfram skyldi haldið. Við erum svo lánsöm að þú hefur dvalið mikið hjá okkur síðustu árin, nú hellist tómleikinn yfir og söknuðurinn er sár. Hugurinn leitar austur á Breið- dalsvík, fyrstu minningarnar, hlaupandi á móti þér þegar þú komst heim úr vinnunni og láta þig halda á pabbastelpunni. Í mínum huga varstu sívinnandi, engin sumarfrí, þín sumarfrí fóru í heyskap, þar sem þú slóst heilu túnin með orfi og ljá og við krakk- arnir og mamma snerum heyinu. Kindurnar þínar sem þú áttir áður, hugsaðir þú vel um og þær veittu okkur ánægju, þá sérstaklega sauðburðurinn. Þegar þú hættir að vinna, hátt á áttræðisaldri, fannstu þér næg verkefni í garðinum eða sumarbústaðnum. Allt lék í hönd- um þér, hvort sem það var ham- arinn, pönnukökubaksturinn eða kleinusteikingin. Eftir að ég settist að í Reykja- vík, fannst okkur engin jól nema við værum fyrir austan. Þegar við komum, tókstu á móti okkur með hvítþvegið húsið og ótal smáköku- sortir sem þú bakaðir sjálfur. Allar þessar minningar geymi ég, von- andi tekst mér einhvern tímann að baka pönnukökur skammlaust og steikja kleinur án þín. Þakka þér fyrir allt pabbi minn og góða ferð. Þín Bryndís. Kæri afi. Fjarlægðir á milli landa hafa gert það að verkum að ég hef ekki getað verið eins mikið með þér og ég hefði óskað. En ég hugsa af mikilli ánægju um allar þær stund- ir sem við höfum átt saman, mín fyrstu ár þegar við bjuggum í Staðarborg, sumrin þegar við kom- um í heimsókn eftir að við fluttum til útlanda, jólaheimsóknirnar og þau skipti sem þú komst til okkar í Noregi. Öll þessi skipti eru meðal minna bestu minninga. Ég er mjög ánægður yfir að við hittumst núna í janúar, áður en ég fór aftur til náms í Ástralíu. Núna þegar ég kveð þig í hinsta skipti er það aftur fjarlægðin á milli okkar sem einu sinni enn leið- ir til þess að ég get ekki kvatt þig eins og skyldi. Það þykir mér mjög leiðinlegt. Hafðu þökk fyrir allt kæri afi og farðu í friði. Kær kveðja Bjarni Sigfús. Kæri afi. Ég kem aldrei til með að gleyma þér, þér sem hefur þýtt svo mikið fyrir mig. Ég geymi innra með mér svo margar góðar minningar frá þeim skiptum sem ég kom til Íslands á sumrin og í jólafríum. Ég hlakkaði alltaf til að heimsækja þig, þú undirbjóst alltaf allt áður en við og aðrir í fjölskyldunni kom- um í heimsókn. Þú varst svo góður og þú reyndir alltaf að gera þitt besta fyrir okkur. Mér fannst ég alltaf velkomin þegar ég kom til þín á Breiðdalsvík, það var eins og að koma heim. Ég gleymi aldrei hversu glöð ég var þegar þú bak- aðir pönnukökur handa okkur, ekkert jafnaðist á við pönnukök- urnar þínar. Ég sakna þín núna ótrúlega mikið, kæri afi. Takk afi. Líka takk fyrir allar gjafirnar sem ég fékk bæði á afmælunum mínum og á jólunum, þú gleymdir aldrei neinum. Þrátt fyrir að ég sakni þín mikið er það líka gott að hugsa til þess að þú getur núna hvílt í friði og hitt ömmu aftur. Kæri afi. Þú kemur alltaf til með að hafa stórt pláss í hjarta mínu. Allar góðu minningarnar um þig kem ég til með að varðveita með mér að eilífu. Mér þykir svo vænt um þig afi minn, takk fyrir allt, ég vona að þér líði vel núna. P.s. Til ykkar á Íslandi: Ég vildi óska að ég væri hjá ykkur. Það er svo erfitt að vera svona langt í burtu, alveg niðri í Ástralíu, þegar svona stendur á. Kær kveðja Bergá. Sigfús frændi minn Þorgrímsson fæddist og ólst upp meðal 11 systkina á Selnesi í þröngum húsa- kynnum eins og þá var títt. Í Sel- neshúsinu bjuggu tvær fjölskyldur, sín í hvorum enda. Þegar allt er talið á uppvaxtarárum Sigfúsar: 17 börn, tvenn hjón og 3-5 gamal- menni. Það var alþekkt á þeim ár- um að erfitt gat reynst að metta stóra systkinahópa en mér er þó nær að halda að aldrei hafi verið sultur í búi hjá þessari stóru fjöl- skyldu sem Sigfús tilheyrði. En það var ekki alltaf hlaupið í búð eftir matarbita þótt stutt væri að fara. Þar var ekkert kæliborð með kjúklingabringum eða hakki. Mig rekur satt að segja ekki minni til þess að þar væri nokkra matvöru að hafa umfram mjölvöru og kannski þurrkaða ávexti. Það kom sér því vel að heim- ilisfaðirinn var dugleg veiðikló. Byssan, netið og öngullinn komu í stað buddunnar. Synirnir voru ekki allir háir í lofti þegar þeir fóru að feta í spor föður síns í veiðiskapnum, Sigfús þar með talinn. Mörg lúran sem hætti sér á grunnsævi endaði á matborði fjölskyldunnar. Tilsvar- andi mátti segja um silung, sjófugl, gæs eða rjúpu. Einnig sel og jafn- vel hákarl. Og svo var kannski komið úr róðri með fermdan bát af fiski sem var saltaður og hertur til heimilisnota. Það sem þessir ungu veiðimenn báru úr býtum fyrir framtakið var kannski bara stolt veiðimannsins, kviðfylli og allra helst ánægjan yfir að létta áhyggj- um af húsmóðurinni varðandi mat í næstu máltíð. Ég minnist þess að eitt sinn í norðangjólu og frosti hofði ég á eftir Sigfúsi snemma dags á leið til rjúpnaveiða. Svo vildi til að hann valdi veiðisvæði þar í fjallinu sem blasti við heiman úr bæjardyrun- um. Ég gat því fylgst gjörla með honum vopnaður kíki föður míns. Skafrenningur og misvinda var í fjallshlíðunum og því hvarf hann mér sjónum stund og stund. Ég taldi mig þó sjá hann taka upp í það minnsta eina rjúpu áður en kuldinn og stormurinn hröktu mig, strákpattann, aftur inn í hlýjuna. Þegar ég brá mér svo út síðla dags sá ég hvar drjúg kippa af rjúpum hékk á húsveggnum. Óþarfi var að spyrja. Tæpast get ég sagt að við Sigfús höfum verið leikbræður. Áratugur skildi okkur að í aldri. En síðar urðum við margsinnis vinnufélagar í fjölbreytilegu starfi. Þar var það ætíð sama sagan; Sigfús var alltaf driffjöðrin í öllum gamanmálum. Ég held að okkur vinnufélögunum hafi aldrei sárnað undan glósum og háði Sigfúsar. Hann hitti svo vel í mark. Margt var það sem prýddi góðan dreng; prúðmannleg framkoma, nægjusemi, létt lund, áreiðanleiki, vinnusemi og svo hvellur og smit- andi hlátur. Eitt er svo ónefnt, það sem hver annar ungur maður gat öfundað Sigfús af: Líklega var hann mesta kvennagullið í byggð- arlaginu. Ég votta afkomendum og öðrum aðstandendum samúð mína. Heimir Þór Gíslason. Vorið 1963 ákváðum við hjónin að fá smið til að innrétta hús okkar á Mánabergi sem gert var fokhelt haustið áður. Gaf ég sjómennsk- unni frí, ætlaði að verða aðstoð- armaður smiðsins. Þetta var á síð- ari síldarárunum og nóg atvinna. Samt tókst mér að semja við Sig- fús Þorgrímsson frá Selnesi að ganga í verkið. Hann bjó í Ásbrún með konu sinni, Erlu Björgvins- dóttur frá Jórvík í Breiðdal, ásamt börnum sínum. Í gær frétti ég að Sigfús væri látinn. Hann hafði átt við nokkra vanheilsu að stríða, aldurinn að færast yfir. Samt koma slíkar fréttir oft á óvart. Hugurinn nem- ur staðar. Leitar til baka. Nemur atvik er hafa tekið sér bólfestu í hugskoti. Þetta áðurnefnda vor, 1963, er mér enn minnisstætt, ekki síst vegna þess, að við hjónin sáum loks styttast í að komast í eigið húsnæði. Þá var nærvera Sigfúsar minnisstæð. Maðurinn var afar góður smiður, þótt ólærður væri. Átti raunar stutt að sækja það. Faðir hans, Þorgrímur Guðmunds- son, lærður mublusmiður úr kóngsins Kaupmannahöfn. Móðir Sigfúsar var Oddný Erlendsdóttir. Hún var eigandi stærsta hluta Þverhamarstorfunnar svokölluðu, fædd og uppalin á Selnesi. Þau hjónin voru barnmörg. Þau eign- uðust 14 börn. Af þeim komust 11 til fullorðins ára. Tvær stúlkur lét- ust í frumbernsku en Kristín fórst með vélbátnum Borgeyju skammt utan Hornafjarðaróss haustið 1946, aðeins 15 ára. Þá fórst Erlingur, bróðir hennar, á vetrarvertíð sama ár með mótorbátnum Magna frá Norðfirði, einungis 23 ára Sigfús var maður hæglátur, geðþekkur og vel á sig kominn. Þrátt fyrir hæg- lætið var stutt í grínið, þótt minna bæri á því en hjá öðrum bræðra hans. Hann gat komið með skemmtilegar athugasemdir og til- vitnanir sem vöktu almenna kátínu − en særðu engan. Stundum not- aði hann sérstök orð. Má þar nefna ,,fídús“ sem merkti eitthvað óvand- að eða vafasamt. Þá heyrði ég í fyrsta sinn hjá Sigfúsi orðtak er hljóðaði: ,,Skítur minn á spýtu“ Ekki veit ég af hverju það var dregið. Notaði hann það er honum fannst meira en nóg til um eitt- hvað. Þetta haust réðist ég sem stýrimaður á bát sem var í smíðum í Haugasundi. Fúsi hélt áfram sínu verki, enda handlangarinn alls ekki ómissandi. Þetta sumar get ég aldrei full- þakkað Fúsa og geri ekki úr þessu. En samstarf okkar varð til þess að okkur varð hlýrra hvorum til ann- ars þau ár er eftir fóru og entust meðan kraftar hans entust. Send- um við ávallt síðan jólakort því til staðfestu. Eftir að Fúsi hætti vinnu fór hann að gróðursetja trjáplöntur með Sævari, syni sínum, uppi á efra túninu á Þverhamri. Ræddi hann það oftlega við Jóhönnu, þeg- ar fátt var í búðinni eða þau mætt- ust á götunni. Báru þar saman bækurnar, enda áhugamálið á sömu nótum. Þarna á Þverham- arstúninu hefur Sigfús reist sér minnisvarða, þótt e.t.v. sé hann ekki óbrotgjarn. Og þess er ég fullviss, að afkomendur Sigfúsar munu, er ár líða, ganga um þennan unga skóg og njóta þess. Þannig skildi Sigfús við ævistarfið og varla hægt að gera það á jákvæð- ari hátt. Úti er hann á norðan, snjór yfir öllu svo ekki sér á dökkan díl frá fjöru til fjalls. Í húsi okkar hjóna er hlýtt og notalegt. Þar eru handaverk Sigfúsar frá Selnesi allt um kring. Notaleg tilfinning að finna þá nærveru og vita að hann lagði sál sína í þessar innréttingar sem og annað er hann fékkst við. Þökk sé þér, Sigfús. Fjölskyldu hans, vinum og vandamönnum færum við hug- heilar kveðjur. Sýslar jafnan Sigfús nóg situr ei á dúni. Nákvæmur við sinn nytjaskóg, nostrar á Efra-túni. Guðjón og Jóhanna, Mánabergi. Sigfús Þorgrímsson Til afa. Ég finn ekki réttu orðin til þess að kveðja þig vegna þess að engin orð eru til. Kveðja mín til þín er miklu stærri en orð. Þakka þér fyrir að vera afi minn. Kær kveðja og sjáumst síðar. Erla Silfá. HINSTA KVEÐJA Alvöru blómabúð Allar skreytingar unnar af fagfólki Kransar • Krossar • Kistuskreytingar Sími: 553 1099 • Fax: 568 4499 Heimasíða: www.blomabud.is Netfang: blomabud@blomabud.is Morgunblaðið birtir minning- argreinar alla útgáfudagana. Skil | Greinarnar skal senda í gegnum vefsíðu Morgunblaðsins: mbl.is – smella á reitinn Senda efni til Morgunblaðsins – þá birt- ist valkosturinn Minningargreinar ásamt frekari upplýsingum.Lengd | Minningargreinar séu ekki lengri en 3.000 slög (stafir með bilum - mælt í Tools/Word Count). Ekki er unnt að senda lengri grein. Minningargreinar
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.