Morgunblaðið - 04.05.2008, Blaðsíða 48

48 SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Það stóð aldrei ann-
að til en að fá að eld-
ast saman. Áratuga
löng og góð vinátta tveggja fjöl-
skyldna, fjölskyldunnar hans Ása
og okkar í Blátúni 1 á Álftanesi er
mikils virði á þessari stundu. Við
áttum áreiðanlega öll von á að fá að
verða gömul. Það sem fylgir okkur,
sem eftir lifum, um ókomna framtíð
eru yndislegar minningar.
Það sópaði að Ása þegar hann
birtist í hesthúsunum á Álftanesi
skömmu eftir að hann fluttist aftur
á nesið upp úr 1980. Ara og honum
varð strax vel til vina og fljótlega
varð sú vinátta að vináttu fjöl-
skyldnanna. Börnin voru á sama
reki en Ási og Anna áttu bæði yngri
og eldri dóttur. Þetta var vinátta
sem bara dýpkaði eftir því sem árin
liðu.
Vinátta þarf ekki að byggjast á
því að vera alltaf sammála um allt.
En um grundvallarlífsgildi Ása,
ríka réttlætiskennd og skoðana-
festu, þurfti aldrei að deila. Hann sá
aldrei ástæðu til að liggja á skoð-
unum sínum, ef honum fannst eitt-
hvað í ólagi, en frásagnarsnilld hans
var slík að gagnrýni hans var fyndin
og hárbeitt. Hann lá heldur ekki á
skoðunum sínum ef honum líkaði
eitthvað vel og var kátur í góðra
vina hópi. Best lét honum að setja
fram hugsanir sínar í góðri stöku og
varð sífellt snjallari í þeirri list. Há-
tindurinn var nú í vetur er hann orti
um samferðamennina í hesthúsun-
um og flutti á góugleði hestamanna-
félagsins Sóta. Sumar vísurnar urðu
til á sjúkrahúsi á Kanaríeyjum er
hann var farinn að kenna aftur
meinsins sem dró hann til dauða á
ótrúlega skömmum tíma.
Það fór ekkert á milli mála að
þegar Anna hans Ása féll frá fyrir
hálfu öðru ári var það áfall fyrir
alla. Ef hægt er að segja um einhver
hjón að þau hafi verið eitt, þá átti
það við um þau. Hann var þó aldrei í
nokkrum vafa um að hann ætlaði að
standa sig í hvívetna í því mikilvæga
hlutverki sem hann gegndi gagn-
vart fjölskyldu sinni. Hann horfði
fram á veginn, var orðinn slyngur í
ýmsu sem Anna hafði alltaf séð um,
svo sms-skilaboðum og að glíma við
mismunandi skapgóða hraðbanka,
auk þess að reka fallega heimilið
þeirra af miklum myndarskap.
Mikilvægast af öllu var þó að vera
til staðar fyrir börnin og fjölskyldur
þeirra. Hann var stoltur af þeim,
enda full ástæða til, umhyggjusam-
ur og skildi eftir mikilvægt vega-
Ársæll Karl
Gunnarsson
✝ Ársæll KarlGunnarsson
fæddist í Reykjavík
12. júlí 1953. Hann
lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 26. apríl síð-
astliðinn.
Útför Ársæls
verður gerð frá
Vídalínskirkju í
Garðabæ 2. maí sl.
nesti. Lífsspeki sem
hann innrætti þeim og
góð ráð sem hann átti
nóg af.
Við fjölskyldan í
Blátúni 1 þökkum fyr-
ir allar góðu samveru-
stundirnar með Ása,
bæði hér heima og í
fríunum okkar á Kan-
aríeyjum á undan-
förnum árum. Þar
skapaðist merkileg
stemning í kringum
þau Ása og Önnu,
stórfjölskyldan og
vinirnir fjöldamörgu mynduðu glað-
væra heild.
Ási átti stóra og skemmtilega
fjölskyldu og var með eindæmum
vinamargur. Í hesthúsunum verður
aldrei allt eins og fyrr, og þó, sög-
urnar hans Ása lifa. Og þótt við
fáum ekki að eldast saman mun
minningin um Ása, sögurnar, vís-
urnar og hlýjan sem frá honum staf-
aði fylgja okkur öllum eins lengi og
við fáum að vera hér á jörðunni.
Hugur okkar og samúð er með
fjölskyldunni hans Ása sem stóð
eins og klettur við hlið hans í veik-
indunum.
Fjölskyldan Blátúni 1.
Dapurt er að horfast í augu við þá
staðreynd að Ási Kalli vinur okkar
sé látinn. Hetjulegri baráttu hans
við skæðan sjúkdóm er lokið. Minn-
ingin um traustan og tryggan vin
mun varðveitast í hjarta okkar að
eilífu. Við trúum því að Ási og Anna
séu nú saman á ný. Aðskilnaður
þeirra var ekki langur. Í þessu lífi
voru þau hluti af tilveru okkar í tugi
ára og þess vegna er erfitt að sætta
sig við fráfall þeirra. Þeim hafa
greinilega verið ætluð fleiri hlut-
verk saman. Fjölskylda þeirra og
vinir syrgja og kveðja þau með virð-
ingu og miklum söknuði.
Ánægjustundirnar með þeim
voru margar. Afslöppun í sumarbú-
stöðum, þeysireið um fjöll og dali að
ógleymdum dýrðlegum stundum í
Danaveldi. Öðru hvoru voru gerð
viðskipti þar sem höndlað var með
hesta, bíla og golfsett svo eitthvað
sé nefnt. Þótti Ása afskaplega gam-
an að þessum uppákomum og helst
þurfti slíkt að taka a.m.k. hálfan
sólahring áður en gengið var end-
anlega frá öllum hnútum við-
skiptanna og þau reiknuð út upp á
krónu með vasareiknivélinni úr
brjóstvasanum. Síðan var rætt um
það í mörg ár á eftir hver hefði
grætt á hverjum um leið og tekinn
var vænn skammtur af neftóbaki að
þjóðlegum sið. Þetta voru frábærar
stundir. Ási og Anna komu til okkar
í heimsókn á hverju sumri meðan á
Danmerkurdvöl okkar stóð. Stund-
um ein, stundum með fleiri fjöl-
skyldumeðlimi. Þessar heimsóknir
voru okkur dýrmætar og endur-
fundir einlægir. Við gátum setið
langt fram á nótt og spjallað um allt
milli himins og jarðar. Öll vandamál
heimsins voru leyst með glæsileik
og stökurnar hans Ása urðu til í
bunkum páraðar niður á næsta auða
blað, kaffipoka eða bara eitthvað
sem tók við bleki eða blýanti. Við
náðum nú oftast að hreinskrifa
stökurnar og ljóðin og varðveitum
nú sem hluta af perlum hans. Mynd-
irnar í albúminu eru líka auður sem
eiga eftir að verma hjartarætur til
æviloka. Við teljum okkur einstak-
lega lánsöm að hafa átt Ása og Önnu
að sem vini og kveðjum þau með
miklu þakklæti og söknuði. Við
sendum Rakel, Gunnari, Sólrúnu og
Ingu Birnu, mökum þeirra, foreldr-
um og fjölskyldunni allri okkar inni-
legustu samúðarkveðjur og biðjum
góðan Guð að varðveita þau og
styrkja í sorginni og um ókomna tíð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðasta blund
(V. Briem.)
Sigurður S. Pálsson og
Kristín A. Jóhannesdóttir.
Það var á ljósunum í Engidal sem
ég sá Ása Kalla fyrst, þessi stóri
mikli maður var á pallbílnum með
hestakerru í eftirdragi og eins og
ævilega með fyrirferðarmikinn hatt
á höfði. Það næsta sem ég sá til Ása
var þegar hann kom í heimsókn að
Breiða á Álftanesi. Oftast kom hann
ríðandi með Ara vini sínum, en reið-
túrar þeirra þá voru nokkuð stuttir
eða frá hesthúsahverfinu að Breiða.
Ási hafði ákveðnar skoðanir á hest-
um, mönnum og málefnum og var
óspar á að koma þeim til skila. Ef
svo vildi til að við hin vorum ekki
kominn í hesthúsið var gestabókin
sem var í kaffistofunni notuð, gerð-
ar voru athugasemdir við byrjenda-
brag húskalla en undirtóninn var
alltaf léttur.
Eftir fyrsta veturinn kynntist ég
Ása betur en þá keyptum við Fjóla
hesthús í gamla hverfinu á Álftanesi
sem var við hlið þess sem Ási átti.
Eitt það fyrsta sem ég gerði eftir
þessi hesthúsakaup var að heim-
sækja hann á bílapartasöluna. Þar
var griðastaður margra hesta-
manna sem ekki létu hjá líða að líta
inn í kaffi.
Erindi mitt var að láta hann vita
af þessum kaupum og að við hygð-
umst fara í framkvæmdir er lutu að
lóðum okkar beggja. Ási sagði þetta
s.s. í lagi en ég skyldi varast að fara
í meiri framkvæmdir en þær sem ég
vildi borga sjálfur.
Við hestamenn skemmtum okkur
sjaldan betur en með hver öðrum.
Oft var glatt á hjalla og skemmt sér
fram á nótt. Eftir eina skemmtun
tapaði ég mínum besta hesti í hesta-
kaupum, við sem kaupin gerðum
mundum lítið eftir þessu. Ási minnti
á þetta, sagði að gerð hestakaup
stæðu, þannig hefði það alltaf verið
og yrði áfram. Ekki er annað hægt
en að minnast vísnagerðar hans, þá
fór hann á kostum og eru ófáar vís-
urnar sem hann orti um félaga sína
og flestar í grófari kantinum.
Ási var formaður hestamanna-
félags Álftnesinga í langan tíma.
Hann stjórnaði af sanngirni en
ákveðni og var ekki að ræða mikið
um hlutina, hann einfaldlega fól
mönnum verkefni eða gerði hlutina
sjálfur. Firmakeppni er haldin í
flestum hestamannafélögum á vor-
in. Það var með ólíkindum hversu
öflugur Ási var í söfnun firma-
styrkja og safnaði mörg hundruð
þúsundum á hverju ári. Einhvern
tímann spurði ég hann hvort þetta
væri ekki smáplat, hvort hann borg-
aði ekki hluta af þessu sjálfur.
Sannleikurinn var sá að Ási átti
stórann vinahóp og notaði tækifær-
ið á vorin að heilsa upp á þá og í leið-
inni að kría út eins og einn firma-
styrk.
Við Ási Kalli höfum lengi verið í
Lionsklúbbi Álftaness. Í desember
vorum við samferða frá Listasafni
Reykjavíkur að veislusölum í Lækj-
argötu og áttum á leiðinni ánægju-
legt spjall. Ræddum liðinn tíma og
góðar stundir, ákváðum að reyna að
gera eitthvað skemmtilegt nú í vor,
skemmtunin sú verður í minning-
unni einni. Það er sárara en tárum
taki að hugsa til þeirra grimmu ör-
laga sem nú hafa gerst, þau hjónin
Ási og Anna eru bæði fallin frá á
besta aldri, úr krabbameini á innan
við tveim árum. Sorgir og söknuður
margra er mikill og kveðjum við eft-
irminnilegan félaga.
Við sendum börnum þeirra og
ættingjum dýpstu samúðarkveðjur.
Pétur Pálsson,
Guðrún Fjóla Halldórs-
dóttir.
,,Nú er skarð fyrir skildi.“ Einn af
stofnfélögum Hestamannafélagsins
Sóta, Ársæll Karl Gunnarsson, er
fallinn frá í blóma lífsins, langt fyrir
aldur fram. Hann barðist ötullega
fyrir stofnun félagsins, sem var áð-
ur deild í hestamannafélaginu And-
vara og ef ekki væri fyrir þrjóskuna
hans Ása, þá væri Sóti ekki til í dag.
Ási Kalli var fyrsti formaður fé-
lagsins og gegndi því starfi í sam-
tals 8 ár. Mikil uppbygging varð í
félaginu í hans formannstíð en hann
stóð m.a. fyrir fjáröflunardansleikj-
um, hópreiðum til annarra félaga,
kappreiðum og síðast en síst þá
setti hann á fót fyrir fyrstu firma-
keppni félagins sem fór fram á
stofnárinu, 1989. Einnig tók hann
þátt í hönnun á merki félagsins sem
og félagsbúningnum og því er óhætt
að segja að Ási Kalli hafi verið guð-
faðir hestamannafélagsins Sóta.
Það gustaði af Ása Kalla og það
fór ekki á milli mála þegar hann var
mættur í hverfið. Það var kannski
ekki lagt á í hvert skipti en hann
hafði einstaklega gaman af að fylgj-
ast með öðrum Sótafélögum stunda
ýmsar tamningaaðferðir, berjast
við karga hesta, detta af baki eða
lulla út úr hverfinu. Þá stóð Ási og
kímdi við hornið, gott ef hann tók
ekki í nefið og skrifaði stöku á blað.
Þegar hann hins vegar lagði á ein-
hvern Arnarstaðakots-gæðinginn
var riðið hratt og eins gott að vera
ekki fyrir þegar Ási og félagar fóru
mikinn á Bökkunum.
Ási var kannski ekki allra, hann
sparaði ekki lýsingarorðin og ef
honum mislíkaði eitthvað sagði
hann sína skoðun umbúðalaust. En
undir yfirborðinu leyndist ljúfur
drengur sem bar velferð félaganna
og ekki síst fjölskyldu sinnar fyrir
brjósti. Hann studdi börnin sín af
heilum hug í hestamennskunni en
þau hafa öll átt góðar stundir með
hrossum innan sem utan vallar.
Hann missti mikið þegar Anna kon-
an hans féll frá fyrir tæpum tveimur
árum en við trúum því að stússið í
kringum hestana, spjallið við fé-
lagana á kaffistofunum og sjálf-
boðavinnan við félagsstörfin hafi
hjálpað honum í sorginni.
Á síðustu góugleði Sóta, fyrir að-
eins einum og hálfum mánuði, fór
Ási Kalli á kostum, þá hafði hann
samið vísur um alla Sótafélaga í
hverfinu. Einnig hafa oft birst vísur
eftir hann í blaði félagsins og finnst
okkur viðeigandi að birta hér sýn-
ishorn:
Nú skal vetur nýta vel,
nú er stutt í mótið.
Næðir kuldi, nístir él
notar gamla dótið.
Birtir yfir bergsins brún
brátt nú sést til fjalla.
Bjartir litir, berg og tún
blítt nú augun halla.
Hestamannafélagið Sóti hefur
misst mikið en minningin um Ása
Kalla mun lifa lengi í hjarta okkar.
Við sendum fjölskyldu hans okkar
dýpstu samúðarkveðjur.
F.h. félaga í Hestamannafélaginu
Sóta,
Steinunn Guðbjörnsdóttir
formaður.
Fallinn er frá kær vinur og góður
Lionsfélagi langt um aldur fram.
Ársæll Karl Gunnarsson var kapps-
fullur og traustur Lionsfélagi í
Lionsklúbbi Álftaness og einn af
stofnfélögum hans. Ási Kalli tók
virkan þátt í leik og starfi klúbbs-
ins. Hann átti það til, á fundum eða
ferðalögum erlendis, að kasta fram
frumsömdum stökum. Þá mátti sjá
glettnina í augum hans, en hann
hafði einstaklega gaman af að stríða
félögum sínum. Alltaf kvað að Ása
Kalla. Við Lionsfélagar þökkum
þennan góða tíma með honum.
Far vel! Hlýja þiggðu þökk
frá þínum vinum hinsta sinni.
Börnin þín þig kveðja klökk
og kærleik þinn æ geyma í minni.
Frelsarinn mót þér faðminn breiði
friður Guðs þitt signi leiði
(Gunnhilur Bjarnadóttir.)
Við vottum börnum, ættingjum
og vinum dýpstu samúð og hlut-
tekningu.
Lionsfélagar,
Jörundur Jökulsson formaður.
Elskulegi Ási.
Síðustu dagar hafa silast áfram
þokukenndir, fullir af harmi og
sorg. Þú barðist hetjulega við ill-
vígan sjúkdóm sem að lokum hafði
betur. Guð hefur greinilega ætlað
þér stór verkefni í æðri heimi ásamt
því að sameina þig og Önnu þína aft-
ur eftir aðskilnað ykkar síðustu
mánuði. Vegir Guðs eru svo sann-
arlega órannsakanlegir. En af
hverju þurfti kallið þitt líka að koma
svona langt fyrir aldur fram? Við
þessu fáum við engin svör, sama
hversu oft við spyrjum.
Á þessu tæpa ári sem komið er
síðan ég varð svo lánsöm að fá að
kynnast henni Ingu Birnu í gegnum
samband hennar og Axels Óla hef
ég svo sannarlega verið blessuð. Og
ekki bara ég heldur við öll hér á
heimilinu. Þetta er einstök stúlka
sem þið Anna hafið alið. Móður-
missirinn var henni þungbær en þú
stóðst eins og klettur við hlið Ingu
Birnu. Hún var og mun alltaf vera
stolt af pabba sínum, stóra kallinum
með hattinn eins og hún kallaði þig
oft með sína einstöku glettni í aug-
unum. Þið feðginin og hestarnir
ykkar, þið feðginin og Patti. Án
nokkurs efa mun Inga Birna halda
sínu striki þegar að hestunum og
Patta kemur og halda áfram að gera
þig stoltan af sér.
Ekki renndi ég grun í að sunnu-
daginn fyrir tveimur vikum þegar
við hittumst heima hjá ykkur, ég, þú
og Sóla og áttum saman yndislega
stund með Ingu Birnu og Axel Óla,
unglingunum okkar sem við erum
svo endalaust stolt af, að þétt faðm-
lag þitt og kveðjukossinn þá yrði
okkar síðasta kveðja. En um nóttina
versnaði þér ört og um morguninn
varstu svo fluttur upp á spítala og
þú komst aldrei heim aftur. Áfram
er spurt af hverju? Enn fást engin
svör.
Axel Óli hefur staðið eins og
klettur við hlið Ingu Birnu í gegn-
um veikindi þín. Það mun hann gera
áfram og þau verða að halda sínu
striki sterk sem aldrei fyrr eftir
þessa miklu lífsreynslu sem á
herðar þeirra hefur verið lögð. Inga
Birna er fyrir löngu síðan orðin ein
af okkur í fjölskyldunni, við komum
öll til með að passa vel upp á hana
og standa henni við hlið, öflugri en
nokkru sinni fyrr. Takk, elsku Ási,
fyrir þessa yndislegu stelpu. Takk
fyrir að vera svona frábær við Axel
Óla, hans missir er mikill. Inga
Birna hefur oft haft það á orði að
hún sé þess fullviss að þegar þú
horfðir á Axel Óla og hlustaðir á
sögur af hinum ýmsu strákapörum
þá hafir þú séð sjálfan þig í honum.
Þið voruð um margt líkir.
En nú er komið að kveðjustund.
Ég kveð þig með tárum og trega en
líka með þakklæti fyrir það sem þú
hefur skilið eftir þig. Ég óska þér
góðrar ferðar í æðri heima og vel-
farnaðar í öllum þeim verkefnum
sem á borð fyrir þig verða borin.
Elsku Inga Birna og Axel Óli,
Sóla og fjölskylda, Rakel og fjöl-
skylda, Gunni og fjölskylda og aðrir
aðstandendur, Guð gefi ykkur styrk
í þessari miklu sorg ykkar og leiði
ykkur í gegnum þessa erfiðu tíma.
Missir ykkar er gríðarlega mikill en
minningar um einstakan mann
verða varðveittar og munu lifa að ei-
lífu. Guð blessi ykkur öll.
Alma Breiðfjörð Ólafsdóttir.
Góður vinur og frændi er fallinn
frá. Það er ekki langt síðan við töl-
uðum saman í síma og lét hann þá
Vönduð og persónuleg þjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Sími 551 7080
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
Ólafur Örn
útfararstjóri,
s. 896 6544
Inger Rós
útfararþj.,
s. 691 0919
Útfararþjónusta
Davíðs Ósvaldssonar ehf.
Davíð Ósvaldsson
Útfararstjóri
S. 896 6988 / 553 6699
Óli Pétur Friðþjófsson
Útfararstjóri
S. 892 8947 / 565 6511