Morgunblaðið - 04.05.2008, Side 45

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2008 45
Þegar ég hlustaði á
frábæran söng Ellen-
ar Kristjánsdóttur við
úför Guðrúnar Frank-
lín í Aðventkirkjunni
21. apríl 2008 hvarflaði hugur minn
hálfa öld til baka í tíma og stund. Þá
var það rödd Guðrúnar sem hljómaði
undurfagurt við jarðarfarir og sam-
komur þar í kirkjunni. Eftir stríð fór
ég út og hef verið erlendis mikið til
síðan, en í Danmörku hitti ég stund-
um Guðrúnu er hún heimsótti systur
sínar þar. Þessar systur voru/eru
allar merkilegar konur, enda áttu
þær það ekki langt að sækja. Ég tel
föður þeirra, Guðmund Pálsson,
vera eitt æðsta prúðmenni, sem ég
hef kynnst. Ég hef alltaf verið í
þakklætisskuld fyrir þá uppörvun
sem hann veitti mér í æsku. Það
voru orð, sem lifðu í huganum er ég
þreytti námsferil, og efasemdir
vörpuðu skugga yfir hugleiðingar
um framtíðarstarf.
Guðmundur tók sérstaklega vel á
móti okkur í hvert sinn sem við kom-
um heim til Íslands meðan hann var
á lífi. Einu sinni þóttist ég komast
Guðrún S. Franklín
✝ Guðrún S.Franklín fædd-
ist í Gerðum í Garði
4. desember 1912.
Hún lést á Hrafnistu
í Reykjavík 12. apríl
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Að-
ventkirkjunni 21.
apríl.
nærri því að tengjast
fjölskyldunni, en það
var aðeins hugmynda-
flug drengsins. Jo-
hannes Jensen, sem
var giftur Sigur-
björgu, systur Guð-
rúnar, fór vestur um
haf til náms. Hann
mun hafa verið ein-
mana, því hann sendi
boð eftir konunni, en
þá skildi hún allar
fjórar dætur sínar eft-
ir hjá mömmu minni á
Íslandi. Auðvitað ætl-
uðu þau að koma aftur til þess að
sækja stelpurnar, en ef ekki, þá
hefðu þær ef til vill orðið fóstursyst-
ur mínar …
Síðustu árin dvaldi Guðrún á
Hrafnistu í Reykjavík, og það vildi
svo til, að herbergi hennar var við
hliðina á herbergi Sigurðar Stanl-
eyssonar, mágs míns. Þegar við Ída
heimsóttum hann, hittum við líka
Guðrúnu, hvort sem hún var í her-
berginu eða frammi í hjólastólnum.
Henni var ljúft að tala um ættfólk
sitt. Hún ljómaði öll þegar ég spurði
hana hvort ég ætti að skila kveðju
frá henni til Estherar systur hennar
í Danmörku. Esther var ekki síður
ánægð með að fá kveðju frá systur
sinni.
Því miður komst Esther ekki heim
til Íslands til þess að vera viðstödd
útförina, en ég sagði henni í síma,
hversu yndisleg stundin hafði verið.
– Vð erum orðin of gömul til þess
að ferðast, tjáði hún mér, en ég var
þar í huganum, bætti hún við. Svo
sagði hún mér að tvær af dætrum
Sigurbjargar hefðu einmitt hringt
og talað við hana. Þær fylgjast allar
með. Hún minntist einnig á, hversu
yndislegt það hafði verið, að Guðrún
var um lengri tíma hjá henni í Dan-
mörku áður en hún veiktist.
Í fleiri ár hafði ég náin samskipti
við Esther og mann hennar, Herbert
Andersen, sem í frístundum var org-
anisti Aðventkirkjunnar í Slagelse á
Sjálandi, en ég var prestur safnaðar-
ins þar í tvö tímabil. Þess vegna
fylgdist ég líka með Guðrúnu heima
á Íslandi – og þegar hún kom til
Danmerkur.
Það eru hinar yndislegu minning-
ar sem við munum varðveita.
Jóhann M. Þorvaldsson.
Mig langar til að þakka þessari
elskulega konu samfylgdina sem við
áttum árum saman, sérstaklega í
ferðalögunum með „Förunautum“.
Þar var gott og skemmtilegt fólk
sem ferðaðist saman bæði inn á há-
lendið eða hvert sem er. Þá var
sungið og spilað á gítar, ef nikkan
ekki var með. Annars mikið talað
saman og dáðst að hinu fagra landi
okkar.
Þær voru alltaf saman góðu vin-
konurnar, hún og Sigurrós Ólafs-
dóttir, svo glaðlegar og kátar.
Það var svo einstaklega gaman að
hitta Guðrúnu hér og þar seinna, þá
minntist hún á þessar ferðir og hvað
hún saknaði þeirra. Það hefði verið
svo gaman.
Guð blessi fjölskyldu hennar.
Ída Stanleysdóttir.
Nú borðar Jón Skúli
ekki oftar hjá mér á
aðfangadagskvöld og
ég átti alltaf eftir að
efna loforðið að fara með honum
austur að Kálfaströnd í Mývatns-
sveit. Þetta var með því fyrsta sem
fór í gegnum hugann eftir að Bjarn-
ey systir hans hringdi í mig með þær
leiðinlegu fréttir að bróðir hennar
hefði látist þá fyrr um daginn.
Við Jón Skúli vorum bekkjar-
bræður og herbergisfélagar í Sam-
vinnuskólanum á Bifröst og þaðan er
margs að minnast. Við sem vorum
honum samferða þar munum sjálf-
sagt best eftir honum sem eftir-
hermu, söngvara og knattspyrnu-
manni. Við bekkjarsystkinin hljótum
að muna eftir Hvanneyrarmarkinu
og þegar Samvinnuskólinn vann
Menntaskólann í Hamrahlíð í spurn-
ingakeppni skólanna í Ríkisútvarp-
inu með einu stigi eftir æsispennandi
keppni. Jón Skúli var auðvitað í okk-
ar liði enda með afbrigðum fróður og
minnugur.
Sambandið rofnaði þegar skóla-
vistinni lauk, en kynnin endurnýjuð-
ust þegar Jón Skúli fluttist til Ak-
ureyrar. Síðan höfum við brallað
margt saman, minnisstæðastar eru
þó allar stundirnar sem við höfum átt
saman á ferðalögum vítt og breitt um
landið. Honum þótti sérlega gaman
þegar við fórum í tvígang að Kálfa-
felli í Fljótshverfi til Ragnheiðar
systur hans, þegar ég fór með honum
á ættarmót á Laugarvatni og þegar
við heimsóttum frændfólk hans á
Kálfaströnd. Einnig hafði hann mjög
gaman af að fara Vestfjarðahringinn
og koma við á Hólmavík, þar sem
hann hafði starfað um hríð mörgum
árum áður.
Hann sveif ekki um á rósrauðum
skýjum, heldur skiptust oft á skin og
skúrir. Ríkidæmi hans var hinn and-
legi auður. Létt lund var honum
Jón Skúli Runólfsson
✝ Jón Skúli Run-ólfsson fæddist í
Reykjavík 7. janúar
1947. Hann andaðist
á hjartadeild Land-
spítalans í Reykja-
vík 15. apríl síðast-
liðinn og var honum
sungin sálumessa í
Kristskirkju í
Landakoti 23. apríl.
ásköpuð og sagði hann
oft að hún, AA-sam-
tökin og trúin hefðu
haldið í sér lífinu. Nú
er það farið, nú heyri
ég ekki lengur frá-
sagnirnar hans Jóns
Skúla af veltingnum í
lífinu.
Ragnheiður, Bjarn-
ey og fjölskyldur. Ég
votta ykkur innilega
samúð mína. Guð veri
með ykkur.
Hallgrímur
Gíslason.
Guð gefi mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr. )
Að lifa einn dag í einu,
njóta hvers andartaks fyrir sig,
viðurkenna mótlæti sem friðarveg,
með því að taka syndugum heimi
eins og hann er,
eins og Jesús gerði
en ekki eins og ég vil hafa hann
og treysta því að þú munir færa allt á rétt-
an veg
ef ég gef mig undir vilja þinn
svo að ég megi vera hæfilega hamingju-
samur
í þessu lífi
og yfirmáta hamingjusamur með þér
þegar að eilífðinni kemur.
Amen.
(Höf. ók.)
Þegar mamma hringdi í mig og
sagði: Anna mín, hann Skúli bróðir
er dáinn, svo kom löng þögn, Anna
mín ertu þarna? já, sagði ég grát-
klökk, ég er hérna, mamma mín.
Skúli besti frændi minn dáinn. Þá
streymdu minningarnar að mér sem
eru svo margar að þær komast varla
fyrir hér. Í minni minningu þá var
mesta tilhlökkun mín þegar Skúli
frændi og Þóra amma komu í sveit-
ina til mömmu. Sem lítið barn beið ég
óþreyjufull eftir rútunni og stökk svo
af stað kallandi: Skúli, Skúli, Skúli
frændi er að koma. Skúla frænda er
best lýst sem góðum manni í alla
staði, hann fann til með þeim er
minna máttu sín og voru beittir
órétti. Ég man líka þegar við vorum
samankomin og hver og einn söng
með sínu nefi, amma ættjaðarlög og
Skúli, Eyja og mamma dægurlög frá
þeirra bestu árum. Þegar mér leið
hvað verst í mínum veikindum eftir
Bakkus og allir höfðu lokað dyrum á
mig þá stóðu dyr Skúla opnar fyrir
mér, við ræddum mikið saman þá og
vorum sammála um að best væri að
lifa sem einföldustu lífi og að græðg-
in væri alveg að fara með fólk í ver-
aldleg gæði og völd í stað þess að
gefa af sér til þeirra sem minna mega
sín. Já, ég tek svo sannarlega undir
með orðum Skúla frænda: AA-sam-
tökin eru það besta sem komið hefur
frá Bandríkjunum. Eins og stendur í
Biblíunni, Filippí 2:3-5:
Gjörið ekkert af eigingirni eða hégóma-
girnd. Verið lítillátir og metið aðra meira
en sjálfa yður. Lítið ekki aðeins á eigin
hag, heldur einnig annarra. Verið með
sama hugarfari sem Jesú Kristur var.
Ég sakna þín sárlega elsku Skúli
minn og veit að amma og afi hafa tek-
ið vel á móti þér. Jesús gætir þín vel
og trú mín er sú að Jesús ætli þér
eitthvað annað þar sem þínu verki er
lokið hér í þessu lífi. Ég vil þakka
Bubba Morthens fyrir að heiðra
minningu frænda míns.
Loks er dagsins önn á enda
úti birtan dvín.
Byrgðu fyrir blökkum skugga
björtu augun þín.
Ég skal þerra tár þíns trega,
tendra falinn eld,
svo við getum saman vinur
syrgt og glaðst í kveld.
Lífið hefur hendur kaldar,
hjartaljúfur minn.
Allir bera sorg í sefa,
sárin blæða inn.
Tárin fall heit í hljóði,
heimur ei þau sér.
Sofna vinur, svefnljóð
meðan syng ég yfir þér.
Þreyttir hvílast, þögla nóttin
þaggar dagsins kvein.
Felur brátt í faðmi sínum
fagureygðan svein.
Eins og hljóður engill friðar
yfir jörðu fer.
Sof þú væran, vinur,
ég skal vaka yfir þér.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Þín frænka,
Anna Þóra Guðbergsdóttir.
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% ✝
Elskulegur bróðir okkar, mágur og frændi,
HAFSTEINN ERLENDSSON,
Höfðabraut 3,
Akranesi,
andaðist miðvikudaginn 30. apríl.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn
8. maí kl. 14.00.
Þorvarður Ellert Erlendsson, Áslaug Valdimarsdóttir,
Birgir Þór Erlendsson
og aðrir aðstandendur.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, bróðir,
afi og langafi,
HAFSTEINN BJÖRNSSON,
Laufvangi 9,
Hafnarfirði,
lést fimmtudaginn 17. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Ragnheiður Pálsdóttir,
Inga Hafsteinsdóttir,
Jón Garðar Hafsteinsson, Dagný María Sigurðardóttir,
Erna Fríða Berg, Ingólfur P. Steinsson,
barnabörn og barnabarnabarn.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGURBJÖRG GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hlíf 1,
Ísafirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
þriðjudaginn 29. apríl.
Útförin fer fram frá Ísafjarðarkirkju föstudaginn
9. maí kl. 14.00.
Guðmundur F. Sölvason,
Sigurjón Norberg Ólafsson, Aðalbjörg Kristjánsdóttir,
Sigurlína Oddný Guðmundsdóttir, Gunnar Hallsson,
ömmubörn og langömmubörn.