Morgunblaðið - 04.05.2008, Blaðsíða 46

46 SUNNUDAGUR 4. MAÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Elskuleg móðir okkar,
TONNY ØFJORD PEDERSEN,
Thoravej 16,
lést miðvikudaginn 16. apríl.
Útför hennar fór fram laugardaginn 27. apríl frá
Kapernaumskirken í Kaupmannahöfn.
Einlægar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna
andláts hennar.
Hanne, Søren og John.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
JÓHANNES SÖLVI SIGURÐSSON
fyrrum bóndi að Skálá,
Vogatunga 69,
Kópavogi,
andaðist á Landspítalanum við Hringbraut
miðvikudaginn 30. apríl.
Útför auglýst síðar.
Halldóra Ólafsdóttir,
G. Sigurður Jóhannesson,
Björn Jóhannesson, Eva Hjaltadóttir,
Rannveig María Jóhannesdóttir, Árni Guðni Einarsson,
Guðbjörg Sólveig Jóhannesdóttir,
Ólafur Ágúst Jóhannesson, Kirsten Winum Hansen,
Ingimar Þór Jóhannesson, Tinna Manswell Stefánsdóttir,
Jóhanna Lind Ásgeirsdóttir, Jón Stefánsson,
Kristín Jóhannesdóttir, Sigurjón Snær Friðriksson,
afabörn og langafabörn.
✝
Ástkær móðir mín, amma og langamma,
ANNA SVAVA JÓNSDÓTTIR,
lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund
mánudaginn 28. apríl.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 7. maí kl. 13.00.
Sólmundur Kristjánsson,
Anna Svava Sólmundardóttir, Haraldur Guðmundsson,
Ásdís Guðrún Sólmundardóttir,
Guðmundur Kristján Haraldsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
SIGURÐUR EINAR EYSTEINSSON,
andaðist á Vífilsstöðum fimmtudaginn 1. maí.
Útförin verður auglýst síðar.
Sigrún Haraldsdóttir,
Dagbjört Einarsdóttir, Ómar Þorleifsson,
Finnur Einarsson, Jóhanna Sigríður Sigurðardóttir
og barnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
REGÍNA L. RIST,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Skógarbæ
mánudaginn 28. apríl verður jarðsungin frá Foss-
vogskirkju þriðjudaginn 6. maí kl. 15.00.
Óttar Guðmundsson, Gíslunn Jóhannsdóttir,
Kristín G. Ísfeld, Haukur Ísfeld,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær sonur minn og bróðir,
EINAR JÓN EYÞÓRSSON,
Hjaltabakka 24,
Reykjavík,
lést mánudaginn 21. apríl.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Sigurbjörg Einarsdóttir,
Arnbjörn Eyþórsson.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
LEÓ GUÐBRANDSSON
fyrrv. sparisjóðsstjóri í Ólafsvík,
Núpalind 2,
Kópavogi,
andaðist á Líknardeild Landspítalans í Kópavogi
föstudaginn 2. maí.
Útförin auglýst síðar.
Helga Kristín Lárusdóttir,
Ásta Lára Leósdóttir, Þorvarður Sæmundsson,
Guðbrandur R. Leósson, Gunnhildur Tryggvadóttir,
Erla Leósdóttir, Hjörtur Þorgilsson,
Ágúst H. Leósson, Sigrún Ellertsdóttir,
Þröstur Leósson, Steinunn Tómasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm
stund.
(V. Briem.)
Stundum getur maður kortlagt
þessa stund en stundum er það ekki
nokkur leið. Þannig var það þegar
Bjössi okkar kvaddi, hann fór á einu
augabragði og allt er breytt.
Ég var þeirrar gæfu aðnjótandi að
fá að vinna hjá Bjössa í tæp fimm ár.
Allt frá fyrsta degi fannst mér ég hafa
eignast vin. Já, vin sem ég gat reitt
mig á, bæði faglega og persónulega.
Hann var sannkallaður mannvinur,
stórgreindur og lét sig flest mannlegt
varða. Það var sama hvar borið var
niður, hann hafði skoðun á því og oft-
ar en ekki spunnust fjörugar umræð-
ur um efnið. Það skipti engu hvort
það voru trúmál, pólitík, uppeldi eða
jafnvel húsverkin, þetta gat allt orðið
hitamál, en alltaf var stutt í húmorinn
og af honum var nóg. Það er erfitt að
hugsa sér SAH án Bjössa.
Ég og fjölskylda mín biðjum Guð
að styrkja aðstandendur, vini og sam-
starfsfólk á þessum erfiðu tímum og
vottum þeim um leið okkar dýpstu
samúð.
Kæri Bjössi:
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Ágúst og fjölskylda.
Elsku Bjössi.
Þegar ég kveikti á textavarpinu að
morgni sunnudagsins 13. apríl og las
um brunann á Blönduósi kom strax
Björn Kristjánsson
✝ Björn Krist-jánsson fæddist á
Patreksfirði 31.
mars 1960. Hann lést
á heimili sínu á
Blönduósi aðfaranótt
sunnudagsins 13.
apríl síðastliðins og
fór útför hans fram
frá Patreksfjarð-
arkirkju 26. apríl.
sá óljósi grunur að þú
hefðir látist. Þú varst
búinn að sækja svo að
mér síðustu dagana á
undan, þótt það séu
mörg ár liðin síðan við
vorum í einhverju
sambandi, en ég fékk
samt alltaf fréttir af
þér. Síðan fékk ég sím-
tal síðar um daginn frá
Blönduósi og þá var
grunur minn staðfest-
ur. Þetta tók gífurlega
mikið á mig, enda hef-
ur mér alltaf þótt svo
vænt um þig eins og allir sem þér
kynnast vel. En ég er þeim aðilum
sem hringdu í mig frá Blönduósi og
vottuðu samúð sína innilega þakklát
fyrir að muna eftir að hringja í mig
þar sem mörg ár eru liðin síðan ég
flutti á brott.
Ég vil bara þakka þér, Bjössi, fyrir
frábæran tíma þegar ég bjó á Blöndu-
ósi og ég verð þér alltaf mjög þakklát
fyrir hvað þú varst góður við mig og
strákana mína tvo sem ég átti þá. Og
þegar ég skoða myndir frá þessum
tíma þá voru þeir yfirleitt í fanginu á
þér eða að leiða þig. Enda brölluðum
við ýmislegt saman og vorum dugleg
að ferðast um og skoða og eigum við
eftirminnilega helgi sem við fórum öll
með þér til Patreksfjarðar í frábæru
veðri.
Ég var svo heppin að fá tækifæri á
að kynnast strákunum þínum á þess-
um tíma, þótt ég hafi kynnst Ása mun
betur þar sem hann bjó hjá þér um
tíma. Og á ég nokkrar frábærar
myndir af ykkur saman sem sýna
væntumþykju þína. Hugur minn hef-
ur verið hjá strákunum þínum, móður
þinni henni Erlu, systkinum og öðr-
um aðstandendum. Megi Guð styrkja
þau í sorg sinni.
En Bjössi, þú varst alltaf duglegur
að fara í fjöruferðir og þá kom fyrir
að þú skrifaðir ljóð eða bréf til mín í
sandinn og tókst mynd af því og inn-
rammaðir handa mér. Þetta voru dýr-
mætar gjafir og hef ég alltaf passað
mjög vel upp á þetta og mun alltaf
gera. Eitt sinn fórst þú niður í fjöru
og tókst mynd af þér og skrifaðir á
bakhliðina ljóðið sem ég ætla að enda
þetta á,
Elsku Brynja,
Seg þú mér eitthvað
sem enginn veit
nema þú
hvíslaðu að mér
því sem enginn má heyra
nema ég.
Bjössi.
En ljóðið er eftir V. Dagbjartsdótt-
ur.
Elsku Bjössi, það voru forréttindi
að fá að kynnast þér. Nú ert þú kom-
inn á nýjan stað og vona ég að þú náir
að finna innri frið sem þú átt svo skil-
ið.
Þín
Brynja og börn.
Það var á góðum vordegi 1992, ég
var heima hjá fjölskyldunni í skóla-
fríi, að ég sá þig fyrst. Þú varst að
flýta þér í vinnuna eftir matinn og
labbaðir hratt eftir Húnabrautinni.
Hjartað tók smá kipp og ég hugsaði:
Rosalega er þetta flottur strákur. Ég
spurði Þórhöllu systur hvaða maður
þetta væri og hún sagði að þetta væri
Bjössi kjöt, hann væri með kjöt-
vinnsluna hjá SAH, það þýddi ekkert
fyrir mig að spá í hann, hann væri
ekki á lausu. En svo liðu árin, ég klár-
aði námið, kom heim og þú varst á
lausu og þú varðst minn, varðst ástin
mín og besti vinur minn. Alveg fram á
síðasta dag varstu besti vinur minn,
þó að við hættum að fylgjast að sem
par. Töluðumst við í síma nokkrum
sinnum í viku og svo heimsóknir, þá
sérstaklega þú til mín á Akureyri, jól-
in okkar saman. Þú að elda jólasteik-
ina, því að þú varst miklu betri í eld-
húsinu en ég. Alltaf varstu til í smá
grín og hrekki og þá slapp ég ekki
frekar en aðrir. Ég man þegar þú
hringdir til mín í sundlaugina og þótt-
ist vera kona sem ætti mann sem
langaði svo til að fara í sund í bikinií.
Þú náðir mér alveg þá, skömmin
þín. Ekki kom það oft fyrir að við
værum mikið ósammála eða rifumst
en það hvessti svolítið í ferðinni góðu í
brúðkaupið hans Finnbjörns í Borg-
arfjörðinn. Þú varst alveg með það á
hreinu hvert ætti að fara, beygja hjá
Baulu og keyra svo beint, þar væri
bústaður, kjarr og tjald. Þetta kvöld
keyrðum við Borgarfjörðinn þveran
og endilangan en fyrir rest römbuð-
um við á réttan stað, þú varst oft bú-
inn að biðja mig að stoppa og þú ætl-
aðir á puttanum heim en ég ætlaði
sko ekki aftur til baka, ég væri sko
með tjald. Það voru að vísu engir hæl-
ar með tjaldinu en það vissum við
ekki.
Mig langar til að kveðja þig með
hluta úr ljóði sem þú sýndir mér fyrir
nokkrum árum og þér fannst gott.
Það segir svo margt, ekki bara um ást
heldur um fjölskyldur okkar eins og
við kunnum að meta þær og um vin-
áttu.
ég þú þið
við
heyrðannars
við er besta orðið mitt
(Dagur Sigurðarson.)
Elsku hjartans Bjössi minn.
Takk fyrir að elska mig og leyfa
mér að elska þig.
Takk fyrir að vera mér svo góður
þegar ég átti erfitt eins og þegar
Kristinn minn var veikur og ég gat
komið til þín til að gráta og fengið
faðmlag.
Takk fyrir að vera Kristni mínum
góður.
Takk fyrir vináttuna við fjölskyld-
una mína. Þín er sárt saknað þar. Nú
segir pabbi ekki oftar eða einhvar
annar, verður Bjössi ekki með, kemur
Bjössi ekki í mat, ertu ekki búin að
bjóða Bjössa.
Kristinn sendir kossa og knús,
hann hefði svo viljað vera hér til að
geta kvatt þig, við gerum það saman
seinna þegar hann kemur heim.
Elsku Ási og Kristjana, Eyþór,
Erla, systkini og fjölskylda, ég, Krist-
inn og öll mín fjölskylda sendum ykk-
ur okkar dýpstu samúðarkveðjur á
þessum erfiðu tímum.
Elsku Bjössi minn, elsku gullið
mitt, elsku hjartað mitt, hvíl í friði.
Þín
Ragney.
Vinkona okkar, Unn-
ur Kjartansdóttir, er
látin langt fyrir aldur
fram. Við minnumst
hennar með hlýju og þakklæti fyrir
margar ánægjulegar stundir, bæði
hér heima og í Þýskalandi. Þau hjónin
Garðar og Unnur voru einstaklega
samhent, gestrisin og gjafmild,
studdu við bakið á þeim sem voru
minni máttar.
Minnistæðar eru okkur ferðir um
hálendi Íslands með þeim hjónum,
sitjandi úti í guðs grænni náttúrunni
við Bláfell eða þá bara á beru grjóti á
Sprengisandi. Þarna naut Unnur sín,
Unnur Kjartansdóttir
✝ Unnur Kjart-ansdóttir fæddist
í Reykjavík á að-
fangadag, 24. desem-
ber, 1937. Hún lést á
Landsspítalanum við
Hringbraut 10. apríl
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Dómkirkjunni
21. apríl.
framreiddi kaffi og
meðlæti, og við nutum
útsýnisins í skínandi
sól. Ár hvert hittumst
við í sumarbústað okk-
ar og voru það fagnað-
arfundir. Við rifjuðum
upp ferðalög okkar um
Þýskaland, þegar við
skoðuðum eitt sinn
Berlín, Potsdam, Leip-
zig, Dresden og Weim-
ar. Köln var þeim þó
ávallt ofarlega í huga,
enda höfðu þau búið
þar í mörg ár á náms-
árum Garðars og tekið virkan þátt í
starfsemi Þýsk-íslenska vináttu-
félagsins, sem Max Adenauer, sonur
kanslarans, átti þátt í að stofna 1955.
Hérna áttu þau stóran hóp vina sem
minnast Unnar með þökk og virðingu.
Við vottum vini okkar, Garðari,
börnum, barnabörnum, tengdabörn-
um og fósturdóttur þeirra hjóna inni-
lega samúð okkar og biðjum guð að
blessa minningu Unnar.
Margret og Sverrir Schopka.