Morgunblaðið - 22.06.2008, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Englasteinar
Helluhrauni 10
Sími 565 2566 - www.englasteinar.is
Fallegir legsteinar
á góðu verði
Steinsmiðja
• Viðarhöfða 1
• 110 Reykjavík
•  566 7878
• Netfang: rein@rein.is
• Vönduð vinna
REIN
Legsteinar
í miklu úrvali

 





 
 



 
  

            
! "# $!% &   '
(!!% 
! $)
(!!*% !! +! (
(!!*% , ( '$ 
(!!*% - $ .! $ 
(!!*% /  0

(!!*% 0  1 !
(!!*% Jæja elsku pabbi,
margt hefur verið
rætt og rifjað upp und-
anfarna daga. Eins
ótrúlega og það kann að hljóma fyrir
einhvern sem þekkir ekki til, þá höf-
um við hlegið mikið. Það er sennilega
ekkert sem lýsir þér, elsku pabbi, bet-
ur heldur en það.
En nú er komið að kveðjustundinni,
sem kom allt of fljótt.
Það er margt sem þú tókst þér fyrir
hendur á þinni viðburðarríku ævi.
Litlu skipti hvað það var, það var
aldrei neitt gert af hálfum hug. Allt
sem þú fékkst áhuga á var gert af
ástríðu og það sem meira var, alltaf
gátum við tekið þátt í því með þér,
hvort sem það var að skjóta rjúpur,
fara með þér á sjóinn, í eina af þínum
fjölmörgu jeppaferðum eða á hin
ýmsu íþróttamót sem þú hafðir svo
einstaklega gaman af.
Það er óhætt að segja það, elsku
pabbi, að það virtist vera alveg sama
hvar þú komst, alltaf varstu hrókur
alls fagnaðar og sú stemning sem
myndaðist í kringum þig alveg ein-
stök.
Afabörnin voru þér ómetanleg og
það var nú oftar en ekki þannig að
þegar þau komu í heimsókn, þá var
hlaupið beint að stólnum hans afa því
aldrei skorti þig sögur til að segja
þeim og það fór ekki á milli mála
hversu dýrmæt þau voru þér alla tíð.
Afi var líka alltaf tilbúinn til að hlusta
á allt sem þau höfðu að segja … nema
þegar það voru fréttir, þá átti sko að
þegja.
Páll Þormar
Garðarsson
✝ Páll ÞormarGarðarsson
fæddist í Reykjavík
4. september 1947.
Hann lést á heimili
sínu 23. maí síðast-
liðinn og var útför
hans gerð frá Rauf-
arhafnarkirkju 30.
maí.
Jólin voru svo sann-
arlega þinn tími og hjá
okkur komu jólin aldrei
fyrr en pabbi gamli var
byrjaður á fullu við að
skreyta og skúra og
hengja upp jólaseríur
ásamt því að hneyksl-
ast á því hvernig eigin-
lega stóð á því að það
var ekki nógu hreint
bakvið þennan ofn eða
að það skyldu ekki vera
komnar upp seríur í
hverjum glugga! Eng-
inn var svo ánægðari
eða brosmildari þegar jólin svo loks-
ins gengu í garð og það var alltaf setið
og spjallað og spilað langt fram undir
morgun öll jólin. Þú varst sá sem
gerðir jólin svona eftirminnileg og
ógleymanleg og þau verða svo sann-
arlega aldrei söm án þín.
Þótt þú hafir ferðast mikið er ein
ferð sem stóð alltaf upp úr hjá þér.
Það var þegar sú langþráða ósk þín
rættist að komast loksins á heimaleik
með Liverpool á Anfield. Það fór ekki
á milli mála hvað sú ferð var þér mik-
ilvæg því þú ljómaðir í hvert sinn sem
þú minntist á hana. Sú ferð var þér
ógleymanleg og eflaust öllum þeim
sem með þér fóru.
Þú hafðir ákaflega gaman af því að
segja sögur og þeir eru fáir sem gerðu
það eins vel og þú. Það verður nú
örugglega um margt að spjalla nú
þegar þú hefur hitt afa aftur og við er-
um öll viss um að það munu bíða okk-
ar nýjar og skemmtilegar sögur þeg-
ar við svo loksins hittumst á ný.
Það er skrýtinn tími framundan að
hafa ekki pabba gamla til að nöldra
svolítið í sér og segja sér fyrir verk-
um. Bara það eitt að koma heim verð-
ur aldrei eins, og það mun alltaf verða
skrýtin tilfinning að horfa á stólinn
þinn þar sem hann stendur tómur.
Hafðu samt engar áhyggjur, elsku
pabbi, við komum til með að sjá vel
um hana mömmu fyrir þig, alveg eins
og þú hefðir viljað.
Ekkert gladdi þig samt meira en
þegar öll fjölskyldan var saman kom-
in, sem var því miður allt of sjaldan.
Núna getum við þó glaðst yfir því að
loksins geturðu verið hjá okkur öllum
í einu, eins og þú hefur alltaf viljað,
hvar svo sem við erum niður komin.
Okkur þykir öllum ákaflega vænt um
það að vita að nú ertu alltaf hjá okkur.
Við vonum að þér líði vel þar sem
þú ert núna. Við munum ávallt sakna
þín og við höfum alltaf verið og verð-
um alltaf stolt af þér.
Hvíl í friði, elsku pabbi, við elskum
þig öll!
Kristín, Ragnar, Ægir,
Þór, Jón og Garðar.
Elsku Palli. Öll orð virðast svo fá-
tækleg á þessari stundu en mig lang-
ar samt að minnast þín í örfáum orð-
um. Síðustu dagar hafa verið ákaflega
erfiðir, mikil sorg og tómleiki innra
með manni. Þetta er enn svo óraun-
verulegt, að þú sért farinn. Við, fólkið
þitt, höfum setið saman sorgmædd,
rætt málin og rifjað upp minningar.
En þrátt fyrir þennan mikla sársauka
sem nú ríkir þá hefur hláturinn aldrei
verið langt undan hjá okkur, því hóp-
urinn hefur sýnt mikla samstöðu og
hver fært öðrum mikinn styrk. Það er
gott að geta líka hlegið í erfiðleikum
og við erum sammála um að þannig
hefðir þú viljað hafa þetta. Þetta hafa
því bæði verið erfiðar og fallegar sam-
verustundir. Það er nokkuð víst að þú
lætur eftir þig stóran og frábæran
hóp. Þú varst svo sannarlega ríkur
maður. Maður veit aldrei hvaða fólk
verður á vegi manns gegnum lífið og
ég er mjög þakklát fyrir að þú varðst
á mínum. Þú varst alltaf svo hress og
kátur þegar við komum í heimsókn.
Brosandi, hlæjandi og sagðir sögur af
mikilli innlifun. Alltaf fannst börnun-
um gaman að hitta þig og fá knús og
kossa frá afa.
Spilakvöldin voru alltaf svo
skemmtileg, þar sem við spiluðum öll
saman langt fram eftir nóttu, með til-
heyrandi hlátrasköllum. Það verður
ekki eins án þín. Afastelpan þín, hún
Silja, talar mikið um þig og veltir
stóru spurningunum fyrir sér eins og
af hverju þetta hafi gerst og hvar þú
sért. Það er mér mikil huggun að geta
svarað henni af sannfæringu að þú
sért nú á góðum stað, umvafinn horfn-
um ástvinum og vakir yfir okkur sem
hér enn erum, þar til leiðir okkar
liggja saman á ný. Mér þykir leitt að
samferð ykkar Silju hafi ekki orðið
lengri, en við Ægir munum vera dug-
leg að halda minningu þinni lifandi í
huga hennar. Hér er svo lítil kveðja til
þín frá Silju: Afi, þú ert góður. Þú ert
fínn. Afi, ég elska þig. Ég vildi að þú
værir ekki dáinn. Ég vildi að þú værir
ekki farinn. Afi, líði þér vel. Með þess-
um orðum kveðjum við þig afi Palli…
við elskum þig.
Þínar,
María og Silja Björk.
✝ Hjálmar JónHjálmarsson
fæddist í Reykjavík
28. mars árið 1925.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun
Þingeyinga hinn 9.
júní síðastliðinn.
Hann var yngsta
barn hjónanna
Hjálmars Lár-
ussonar, trésmiðs
og útskurðarmeist-
ara, og konu hans
Önnu Halldóru
Bjarnadóttur.
Systkini Hjálmars voru: Sigríður,
f. 1910, Ingibjörg, f. 1913, Jón, f.
1914, Ríkharður, f. 1916, Mar-
grét, f. 1918 og Kjartan, f. 1920.
Öll eru þau látin nema Ingibjörg.
Eiginkona Hjálmars er Sólveig
Pétursdóttir. Þau eiga níu börn.
Þau eru: 1) Pétur, f. 1944, kvænt-
ur Sigríði Sigurðardóttur. Þau
eiga þrjú börn og sjö barnabörn.
2) Anna, f. 1946, gift Árna Þor-
steinssyni og eiga þau þrjú börn
og sjö barnabörn. 3) Hjálmar, f.
1948, er kvæntur Kristbjörgu Sig-
urðardóttur og eiga þau tvö börn
og sex barnabörn. 4) Fríða, f.
1949, var gift
Snorra Sturlusyni,
d. 1985. Þau eiga
þrjú börn og þrjú
barnabörn. Eig-
inmaður hennar er
Valdimar Elíasson.
5) Sigríður, f. 1952,
gift Þorgrími Sig-
urðssyni. Þau eiga
þrjú börn og fimm
barnabörn. 6) Karl,
f. 1955, kvæntur
Guðfinnu Stef-
ánsdóttur. Þau eiga
tvö börn og eitt
barnabarn. 7) Hallgrímur, f. 1957,
fráskilinn. Hann á tvö börn og eitt
barnabarn. 8) Ingibjörg, f. 1961,
fráskilin. Hún á tvö börn og fimm
barnabörn. 9) Júdit, f. 1964, gift
Ágústi Óskarssyni. Þau eiga þrjú
börn.
Hjálmar vann almenna verka-
mannavinnu. Síðar vann hann
sem vörubílstjóri, var húsvörður
við Samkomuhúsið, bíóstjóri og
síðast starfaði hann sem lög-
reglumaður.
Útför Hjálmars fór fram frá
Húsavíkurkirkju mánudaginn 16.
júní.
Þegar tengdapabbi hefur lagt
upp í sitt síðasta ferðalag einsam-
all stendur maður ansi vængbrot-
inn eftir. Það sem stendur þó eftir
hjá okkur hjónum eru ótal góðar
og skemmtilegar minningar um
önnur ferðalög sem við fórum í
saman.
Nestisferðirnar í Ásbyrgi, Mý-
vatnsveit og Laxárdalinn með
smurt í boxi og gos í gleri, „ein á
mann“, raðaðar niður í litlu ferða-
töskuna, þessa hörðu, brúnu sem
eru fáséðir dýrgripir í dag. Gefj-
unarteppin til að sitja á þegar á
fyrirhugaðan áfangastað var kom-
ið. Þær voru ófáar slíkar ferðirnar
sem farnar voru, ásamt stórfjöl-
skyldunni á fyrstu árum mínum í
þessari fjölskyldu.
Ekki skal gleyma Þeistareykja-
ferðinni frægu þar sem gengið var
á undan bílnum og tínt stærsta
grjótið úr vegslóðanum svo púst-
rörið yrði ekki eftir eða alveg aft-
urhlutinn á bílnum sem var vel
lestaður fólki. Með einhverra ára
millibili voru teknar lengri ferðir,
þá gjarnan í heimsókn til Imbu
systur hans að Öxl í Húnavatns-
sýslu.
Græni Skódinn hans tengda-
pabba, hvað þá Tánusinn, höfðu þá
góðu eiginleika nefnilega að laga
sig að fjölda farþega hverju sinni.
En í þá daga þurfti maður ekki
alltaf að vera hræddur um að lögg-
an stoppaði mann til að tékka á
bílbeltum eða farþegafjölda.
Þessa sama eiginleika náðu
Hjálmar og Solla að gæða heimili
sitt að Háteigi, þar var nefnilega
líka alltaf nóg pláss fyrir alla sem
þar komu á þetta mannmarga og
gestrisna heimili.
Þessar ferðir okkar saman
lengdust síðar meir eftir að fækka
tók í húsi þeirra hjóna og Hjálmar
hættur að vinna vegna heilsu sinn-
ar. Tóku nú við sumarbústaðaferð-
ir alveg í nokkra daga, vítt og
breitt um landið, allar þessar ferð-
ir voru okkur hjónum mjög
ánægjulegar og eftirminnilegar.
Hjálmar var einstaklega laginn
að taka menn tali og hafði gjarnan
sitt lag á því að ná til manna með
því að bjóða í nefið.
Hjálmar var mikill sögumaður
og sagði ófár sögurnar í þessum
ferðum okkar, sögur af atburðum
sem átt höfðu sér stað, ýmist sem
hann hafði verið þátttakandi í
sjálfur eða fyrrum samferðarfólk
hans. Sögur sem rifjuðust upp eftir
því hvar hann var staddur á land-
inu hverju sinni.
Ferðin að Klúku í Bjarnarfirði
og um Strandirnar stóð þó alltaf
uppúr ásamt sögunni af forföður
hans sem hann sagði að hefði
hlaupið í einum sprett upp á Kald-
bakshornið, fram á þverhnípta
brúnina, snúið sér við tekið niður
um sig og plaffað fram af. Ég man
ég horfði til skiptis á fjallið og
sögumann og vissi ekki hvort mér
þótti meira til um afrek ættföður
hans eða að fylgjast með svipnum
á honum meðan ég var að melta af-
rekssögu þessa.
Þegar við tengdapabbi hittumst
á ný fyrir handan, trúi ég því að
það verði teknar aftur upp sameig-
inlegar ferðir um fyrirheitna land-
ið þar sem verður tekið á móti
okkur með nýjum sögum frá þessu
ókannaða landi okkar hinna. Með
þá hugsun og von kveðjum við
hjónin föður og tengdaföður,
Hjálmar Hjálmarsson, með inni-
legu þakklæti fyrir allar góðar
stundir saman. Blessuð sé minning
hans.
Kristbjörg
og Hjálmar.
Elsku afi, okkur systur langar
að kveðja þig með því að fara yfir
hvers við minnumst þín fyrir og
hvernig við munum þig.
Við munum þig:
Í löggubúningnum, með hlýjar
mjúkar hendur, með bros á vör,
hlæjandi með pípuna, keyrandi
suður saman í Lödunni, sem sögu-
mann, í blárri skyrtu og vesti,
segjandi tertubrandara, bjóðandi í
nefið, með tóbaksklútinn, hlustandi
á Andrew-systur, sem skáld, með
stórt hjarta, sýnandi okkur myndir
í Kinnafjöllunum, í ullarsokkum,
hjálpandi fólki, haldandi í höndina
á ömmu, þakklátan fyrir snjó-
mokstur, sjáandi meira en aðrir og
kveðjandi ömmu með kossum.
Minning þín er ljós í lífi okkar.
Elsku amma, guð styrki þig.
Kveðja,
Barbara og Anna María
Hjálmarsdætur.
Hjálmar Jón
Hjálmarsson