Morgunblaðið - 22.06.2008, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22. JÚNÍ 2008 21
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Við getum auðvitað þrætt um ýmsa
hluti, en eins og með aðra góða vini
þá er alltaf stutt í það góða aftur. Þó
að ég sæki ekki mikið í hjálp frá hon-
um tengdri leiklistinni, þá er alltaf
gott að ræða við hann. Það er oft gott
að leita til hans með ýmsar ákvarð-
anir. Ég er búin að vera í inntöku-
prófum fyrir leiklistarskóla núna en á
til voðalega erfitt með að fá hjálp frá
honum og mömmu í þeim efnum. Það
getur verið frekar skrýtið að taka
einleikinn fyrir heima í stofu, alla-
vega núna. En þau eru samt alltaf
tilbúin til að hjálpa og það er gott að
vita af þeim. Á tímabili, þegar ég var
yngri, bjuggu mamma og pabbi í sitt
hvoru lagi.Ég var þá hjá þeim til
skiptis, þó oftar hjá mömmu. Við
pabbi áttum þá margar góðar stundir
saman. Týpískt kvöld hjá pabba byrj-
aði með fisk í raspi í matinn. Svo
horfðum við á Gettu Betur, popp-
uðum og spiluðum Lúdó. Á þessum
tíma las hann Litla prinsinn fyrir mig
áður en ég fór að sofa og svo spjöll-
uðum við heilmikið saman.
Ef pabbi ætti að nefna kosti mína
og galla myndi hann örugglega segja
að ég gæti verið dálítið erfið og að ég
væri ekki nógu oft heima til að vinna
heimilisverkin. En hann myndi nú
líka segja eitthvað gott um mig, að ég
væri skemmtileg og frábær dóttir,
eða eitthvað í þá áttina. Við pabbi
höfum mjög svipaðan húmor, ætli ég
hafi ekki fengið hann frá honum. Svo
hef ég líka gaman af tónlist, alveg
eins og hann. En við eigum það bæði
til að vera erfið í skapinu, við getum
verið svolítið þrjósk, en ekkert yf-
irdrifið.
Ég misskildi ýmislegt í æsku, al-
veg eins og aðrir krakkar, á árum
óstöðvandi ímyndunarafls. Ég fór
með pabba og mömmu til Möltu þeg-
ar ég var rúmlega tveggja ára í ferða-
lag sem situr ennþá í mér. Ég man
það eins og það hafi gerst í gær. Ég
var hrædd við sandinn á ströndinni
og vildi helst ekki snerta hann, af því
að ég hélt að það væri annar heimur
undir sandinum og ég vildi ekki detta
í gegn um hann. Ég var líka hrædd
við sjóinn af svipuðum ástæðum og
sat því í litlum bát með strákadúkk-
unni minni B. Mér hefur alltaf fundist
B vera fullkomlega eðlilegt karl-
mannsnafn.
Pabbi var alltaf duglegur að taka
myndir af mér og mömmu. Hann átti
það jafnvel til að vera aðeins of metn-
aðarfullur þegar að kom að ferða-
myndunum. Ég man að við vorum
einn daginn uppi í risastórum kastala
og pabbi lét mig og mömmu sitja uppi
á einhverjum vegg. Það er fyrsta
minningin mín um mikla lofthræðslu
en ég þagði bara og leyfði honum að
taka myndina. Hins vegar voru
myndirnar alltaf vel heppnaðar og án
efa teknar fleiri af mér og mömmu en
af okkur pabba. Af einhverjum
ástæðum hélt ég samt að við hefðum
búið til lengri tíma á Möltu Það var
ekki fyrr en ég var um tíu ára, að ég
heyrði út undan mér að við hefðum
bara verið í fríi þar. Það voru mikil
vonbrigði, sérstaklega af því að ég
hafði í hátt í tíu ár haldið með Möltu í
Eurovision, það er að segja á eftir Ís-
landi. Ég bar sterkar taugar til Möltu
á þessum árum. gudnyh@mbl.is
„Týpískt kvöld hjá pabba
var að það var fiskur í raspi
í matinn. Svo horfðum við á
Gettu Betur, poppuðum og
spiluðum Lúdó.“