Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 43

SIÍINFAXI
43
þegar í byrjun það majrkmið, að vernda þjóðar-
íþróttina, íslenzku glimuna, og hefja liana til vegs.
Það er vafasamt, að hve miklu leyti þeir ungu og
vösku menn, sem stofnuðu Glímufélagið Ármann,
hafa gert sér grein fyrir því, að með þessu tóku þeir
virkan þátt i sjálfstæðisbaráttu þjóðar sinnar. En
á þeim árum var gróandin svo mikil með þjóðinni,
og ungu mennirnir voru svo fullir af krafti og starfs-
löngun, að þeir urðu að hefjast handa. Æskan, sem
stóð að stofnun ungmennafélaganna og Glímufélags-
ins Ármanns, minnir sannarlega á vorið, hlýtt, ið-
andi af lifi og lífsvon.
Það var árið 1906, 7. janúar, sem Glímufélagið
Ármann var formlega stofnað, með um 40 félagsmönn-
um. Var kosinn formaður þess Guðmundur Guð-
mundsson. En félagið á sér forsögu þess tíma, og
hún er þannig, að skömmu eftir að Goodtemplara-
reglan var stofnuð liér á landi, eða 1887, tóku noklcr-
ir piltar innan stúkunnar „Einingin“ að æfa islenzka
glímu, og nefndu þeir glímuflokk sinn Ármann. Þessi
glímuflokkur starfaði síðan nokkuð, og má segja, að
hann hafi verið fyrsti vísir Glímufélagsins Ármanns.
Ármenningar hugsuðu í byrjun eingöngu um glím-
una, og æfðu af kappi, við skilyrði, sem fáir myndu
láta bjóða sé nú. En kappið og vorhugurinn lét ekki
bælast af lélegri aðbúð, né ótrú fólksins á þessari
starfsemi. Líka mátti það sín mikils í að ýta undir
öflugar glímuæfingar, að fréttir bárust suður af á-
gæti hinna norðlenzku glímumanna. Þar voru háðar
kappglímur, keppt um Grettisbeltið, sem nokkrir
borgarar á Akureyri böfðu gefið, af ábuga á ís-
lenzku glímunni, og heitið Glímukonungur íslands.
Jóhannes Jósefsson, sem var glímukonungur, var tal-
inn ósigrandi, og var ekki laust við, að Ármenning-
ar fyndu til glímuskjálfta, er þeim varð hugsað norður.
Það er ekki hægt að segja svo frá stofnun Glímu-