Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 54

54
SKINFAXI
um hefir hugur landsbúa meira stefnt að því, að fylgj-
ast með því, sem gerist. Og hjörtun hafa mótazt af af-
komunni. Menn líta með ugg og ótta til framtíðarinn-
ar, hvað hún muni bera í skauti sinu. Og þarna hafa
ungmennafélögin eins og numið staðar og verið á báð-
um áttum.
En svo búið má ekki lengur standa. Því að ung-
mennafélögin hafa frá byrjun verið félagskapur fram-
takssamrar æsku. Þau hafa unnið að þeim málum, sem
hafa verið mál framtíðarinnar. En þó hafa jarðræktar-
málin ekki verið tekin nægilega inn á stefnuskrá þeirra
ennþá. En þau verða félögin að taka til athugunar. Því
að hvað er að vinna „íslandi allt“, ef ekki það, að stuðla
að þvi, að landið geti orðið fullkomlega sjálfstætt og
búið sem mest að sínu?
Já, góðir ungmennafélagar, þarna er verkefni, sem
bíður lirlausnar. Það er skylda okkar, að stuðla af
fremsta megni að því, að landið geti losnað við þær
þungu byrðar, sem á því hvíla. Landið bíður óræktað.
Landið kallar og krefst átakanna. Landið okkar! Landið
með vötnin, fjöllin og árnar. Landið með holtin, móana
og mýrarnar. Landið með allan dýrlega fuglasönginn.
Landið með sögurnar og leyndardómsfullu æfintýrin.
Og þetta töfraland kallar á okkur. Hví skyldum við
ekki gegna því kalli ? Því að livað er yndislegra en gróð-
ursælar sveitir og gróin tún, grösugar engjar og grænir
skógar um sumartið? Elckert! Landið er það bezta,
sem við eigum. Og það er skemmtilegt, að yrkja jörð-
ina og geta sagt: „Þetta er mitt land“.
Látum drauminn rætast um það, að landið geti orðið
sjálfstætl til fulls. Yið getum það vel, ef viljinn er nógu
sterkur.
Skógarnir eru horfnir. Prýðum landið i þeirra stað,
með því að rækta það! Landið er bert í dag, þar sem
skógurinn breiddi út blöðin fyrir þúsund árum. Yið
getum ekki komið upp skóginum aftur, eins og áður