Skinfaxi - 01.03.1936, Qupperneq 61

SKINFAXI
61
ryðja allar þær leiSir, sem vér höfum yfir að ráða
heima fyrir. Nota þar alla þekkingu vora og krafta, í
smáu og stóru. Reyna að laga oss eftir kringumstæð-
unum, stilla i hóf kröfunum, temja sér hagsýni og
starfsemi, og stefna að því, eftir þvi sem mögulegt er,
að eyða ekki meiru en aflað er. Rækta landið og
byggja, til þess ýtrasta, og notfæra sér allar afurðir á
svo liagkvæman hátt, sem frekast er unnt, reyna i orðs-
ins fyllsta skilningi, að sníða sér stakk eftir vextinum.
Ræktun lýðs og lands er kjörorð Ungmermafélag-
anna. Þetta kjörorð er göfugt og stórfellt, ótæmandi,
en ábyrgðarmikið. Á bak við það liggur, að rækta land-
ið til þess, að ekki verði betur gert. Þar er alda verk.
Að rækta lýðinn, það er andlegt verk, og ennþá stærra
og vandameira. Það er eilift verk. Starfsvið Ungmenna-
félaganna, er því óendalegt, en þó jafnframt lífrænt.
Þau liafa þvi valið sér með kjörorðinu svo göfugt og
víðfaðma verksvið, að það er ótæmandi. En því fylgir
jafnframt vandi sá, að störfin þarf vel að vanda. Að
Ungmennafélögunum stendur æskan og í þau getur og
á allur ungmennahópur þjóðarinnar að ganga. Á þeim
og starfi þeirra, getur því komið til að hvíla öll ham-
ingja og velferð þjóðarinnar, á komandi öldum, þar
sem þau hafa tekið að sér það hlutverk, að móta hugs-
unarhátt og lífsskoðanir þjóðarinnar. Og á þeim byggj-
ast störf hennar og framþróun. Ef vel á að fara, þarf
því að vera æðsta starfsreglan: Atliugun, gætni og
stilling, en forðast öfgar og æsingar.
Að svo mæltu óska eg Ungmennafélögunum alls vel-
farnaðar á ókomnum árum.
Óseyri, 1. nóv. 1935.