Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 64

64
SKINFAXI
-----Hún elskaði ekki landið, en aðeins þennan blett,
segir Guðm. Friðjónsson skáld í sinu gullfagra kvæði,
Eklcjan við ána.
Þarna hefir bans skáldlega eðli skynjað rétt. Ekkjan
við ána elskar blettinn, sem elur hana og börnin lienn-
ar. Hún er bundin þökkum til moldarinnar, sem fæðir
og elur.-----
„Hlíðin mín fríða, lijalla meður græna“
yrkir Jón Thoroddsen, þegar hann vill túlka ást sína á
landinu. Hlíðin fríða, blómmóðir bezta — er honum
imynd landsins, sem ól hann og sem hann ann.
„f átthagana andinn leitar, þótt ei sé loðið þar til
beitar“, segir Grímur Thomsen í einu kvæða sinna. Og
Stephan G. Stephansson segir i kvæði:
Þótt þú langförull legðir,
sérhvert land undir fót
bera hugur og hjarta
samt þíns heimalands mót.“
Eg gæti i allt kvöld nefnt ykkur dæmi úr ljóðum
vorra skyggnustu skálda, þar sem þeir syngja um þetta
sama efni. — Hver sannur maður ber síns heimalands
mót.
Sjálfstæðisbarátta fslendinga var frelsisbanátta. —
Hún var engu síður metnaðarmál en hagsmunamál.
Bjartsýnustu og framsæknustu menn þjóðarinnar
höfðu þann metnað, að vilja krefjast þess, sem rang-
lega var af þeim tekið á fyrri öldum, og þeir, sem uppi
voru á 19. öldinni, báru gæfu til að eignast þann for-
ingja, sem kunni að sækja fram til sigurs, og klæða
hugsjónirnar í ham veruleikans.-------
Eg tel það engan efa, að þessi barátta átti sinn aðal-
þátt í hinum hraðstígu framförum liðinnar aldar. Ein-