Skinfaxi - 01.03.1936, Síða 67

SKINFAXI
67
ingu og afköst þjóðarinnar út á við, og þess vegna ber
þjóðinni að meta þá og styðja. Standa þar sérstaklega
vel að vígi málarar og myndhöggvarar, því að þeirra
þögla list talar allra tungumál. Þeirra þögla list endur-
speglar fegurð landsins, og hún meitlar í línum steins-
ins hugsmiðar alþýðunnar og þjóðlegar sagnir.
Þeirra list er hinn eini gjaldeyrir, sem gildir í menn-
ingarmálum smáþjóðanna.
Þess gætir í hverju máli, hve öll sambúð landa og
þjóða hefir tekið miklum breytingum fyrir tækni nú-
tímans. Jarðarhnötturinn liefir allur minnkað í um-
fangi við notkun á hljómöldum útvarps og síma. Þjóð-
irnar geta ekki lengur hlunnfarið hver aðra í viðskipt-
um á vanþekkingu, því að hvert atriði, er máli skiptir,
í atvinnulífi og verslunarháttum þjóðanna, er samdæg-
urs símað um allan heim — Þjóðirnar eru neyddar til
að hætla samkeppni í viðskiptum, en viðskipti framtíð-
arinnar munu fara fram eftir leiðum samvinnu og
samninga.
Ættjarðarástin í ljósi nútímans fær óhjákvæmilega
annað sjónarmið en á fyrrri öldum.
Þjóðirnar hljóta að hætta að biðja guð um dauða
æskumanna í landi andstæðinganna, í sömu bæninni og
þær biðja hann að varðveita sína æskumenn, sem eru
að brugga hinum banaráð. — Að fórna blóði fyrir ætt-
jörðina verður ekki æðsta hugsjón æskumanna fram-
tíðarinnar, lieldur eins og Jón Sigurðsson, að gefa þjóð
sinni starfskrafla sína á langri æfi. Æskumenn fram-
tíðarinnar munu læra að elska sína ættjörð, af því að
hún fóstrar þá og fæðir, en jafnframt að virða ættjörð
og æskumenn annarra þjóða af sömu óstæðu. —
Eg trúi ekki á alheimsborgarann, rótlausan og án
föðurlands, en eg trúi á framtíðarinnar frjálshuga
æskumann, sem „ber síns heimalandsmót“, en elskar
og kann að meta allt mannlcyn.
5*