Skinfaxi - 01.03.1936, Blaðsíða 83

SKINFAXI
83
fárra stunda svefn. Þá eiga þeir eftir aö flytja heim
feng sinn. Það gera þeir og gengur vel. Þeir eru ásáttir,
þegar að því kemur að skipta fengnum. Hann hefir ekki
enn komið til skipta. Og honum verður ekki deilt. Óli
fékk ekki að fara með. Hann varð að bíða heima. En
þeir hafa ekki gleymt honum, félagar lians. Þeir ætla
að heimsækja hann í kvöld. Þeir eiga eftir að segja hon-
um ferðasöguna. Ef til vill hefði hann gaman af að
heyra hana. Þetta vilja þeir ekki láta dragast. Og þeir
liafa með sér feng sinn, bæði fisk og hval, hlutinn
þeirra þriggja. ,
Jón Magnnsson í Klansturhólnm.
Sumarið 1919 kom eg í Ár-
nessýslu í fyrsta sinni, en átti
þar síðan heimili samfellt í tíu
ár. Einn meðal fyrstu manna,
sem eg hitti þar og kynntist,
var Jón Magnússon í Klaustur-
hólum. Yið hittumst á ferða-
lagi og vorum skamma stund
saman, en við kynntumst með
þeim hraða, sem eg held að
ungmennafélögum einum sé
laginn til gerkynningar hér á
landi. Tal okkar barst þegar
að málefnum ungmennafélaganna, sem báðum voru
liugstæð öðru fremur. — Síðan hitti eg Jón Magnús-
son flest ár og ræddi við liann félagsmál. Og eg kynnt-
ist því, hvernig hann vann i félagi sínu, af ósérhlífni
og trúmennsku, hægur og óframhleypinn, en seig-
Jón Magnússon.