Skinfaxi - 01.04.1944, Qupperneq 38

38
SKINFAXI
tillaga Þorkels ekki borið mikinn árangur, og enn eru
örnefnin óskráð í mörgum sýslum. En nú virðast ung-
mennafélögin sjálf vex-a að fá áliuga á málefninu. Á
síðasta sambandsþingi U.M.F.Í. var gerð samþykkt um
örnefnasöfnun ungmennafélaga. Að vísu mun ung-
mennafélögum úti um land vera kunnugt um þetta, en
þó er þetta greinarkorn skrifað til að vekja frekari at-
lxygli á þessu stórmerka menningarmáli.
En jafnframt skal það tekið skýrt fi'am, að öi'nefna-
skráning er engan veginn vandalaust verk. Ef ung-
mennafélagar vilja sinna henni, vei’ða þeir að gæta
þess vel að gera það á þann liátt, að skrár þeirra séu
i samræmi við þær kröfur, sem gerðar eru til örnefna-
safna. Sáfnarinn verður að fai-a eftir tilteknum reglum,
enda skilst mér, að U.M.F.l. muni ætla að koma upp
dálitlum leiðarvísi handa þeim, seixi taka vilja þátt í
örnefnaskráningunni. Það ber að hafa hugfast, að kák
og hálfverk er litlu betra en ógert. Það, sem gert vex-ður,
á að gera vel. I öðru lagi er mikils vert, að félög þau,
sem safxxa vilja örnefnum, hafi jafnan samvinnu og
saixiband við foi-nleifafélagið, m. a. til að koma í veg
fyrir, að safnað verði á svæðum, sem þegar eru til
fullkomnar örnefnaskrár fná.
Engu skal um það spáð, hvern byr þetta fær hjá
ungnxennafélögum, eða hvort þau sjá sér fært að leggja
hönd á plóginn. En á liinxx er enginn vafi, að þarna er
merkilegt verkefni, sem þau geta leyst af liendi. Og
ekki væri það ósennilegt, að ungmennafélagar tækju
vel i þetta mól, þvi að það er ekki örgrannt um, að beztu
menn ungmennafélaganna finni stundum til þess, að
þau vanti vei'lc að vinna, menningarmál að bex'jast fyr-
ir. Ungmennafélögin telja sig vinna á þjóðlegum grund-
velli, en ixvað er þjóðlegt, ef ekki það að vei’nda frá
glötun og gleymskxi þjóðlegar minjar, livort sem þær
nefnast skinnbækur, foi'ngripir, þjóðsögur eða örnefni,
Og það er vist, að Iiver sá maður eða livert það félag,