Skinfaxi - 01.04.1945, Qupperneq 18

18
SKINFAXI
húsinu, svo sem skemmtisamkoma, námskeiða, leik-
æfinga og m. fl. Kennararnir þóttust ekki skyldir til
að hafa afskipti af unglingunum nema aðeins fram að
fermingunni, o. s. frv.
Sem betur fer eru margar undantekningar á, að
slík ummæli eigi við um barnakennara almennt. Það
eru alkunn dæmi þess, að barnakennarar telja sér
skylt að hafa samstarf við unglingana eftir ferming-
una og starfa rneð þeirn eftir því sejn föng eru á, bæði
í ungmennafélögum og á annan hált.
En því er lieldur ekki að neita, að barnakennarar
munu sumir hverjir eiga sök á þeirri breytingu, sem
nú hefur verið gerð á fyrirkomulagi lieimavistarbarna-
skólabygginga í sveitum, og margir telja ekki til bóta.
„Okkur helzt afar illa á barnakennurum á þeim
stöðum, sem sambyggðu húsin eru, og samkom-
urnar eru undir sama þaki og barnaskólinn.“
Þetta var svar það, sem fræðslumálaskrifstofan
gaf, er ég spurði um þessi mál þar og leitaði upplvs-
inga um orsakirnar fyrir því, að sambyggðu húsin
hafi nú verið dæmd úr leik.
En það eru ekki barnakennararnir einir, sem hér
eiga sök að máli. Það finnst víða fólk, sem álitur það
hina mestu firru, að samkomuhúsin skuli vera nálægl
barnaskólanum. „Þessi fylliríisskröll, sem þar eru
baldin, hafa slæm áhrif á blessuð börnin og geta jafn-
vel leitt þau á glapstigu. Ég lield, að það þurfi ekki
að vera að kenna þessa leikfimi í sveitinni, börnin
hafa nóga leikfimi við hin daglegu slörf. Nú, ef þið
endilega viljið hafa jjessa leikfimi í barnaskólanum,
þá er hægt að kenna liana i kennslustofunni. En svo á
samkomuhúsið að standa sem lengst frá barnaskól-
anum. Þangað ætti að varast að láta blessuð börnin
koma fyrr en eftir fermingu.“
Á þessa leið fórust kunningja mínum orð eilt sinn,
er við áttum tal saman um þessi mál. Þessar og því-