Skinfaxi - 01.04.1945, Qupperneq 29

SKINFAXI
29
hefðu vei-ið lögð í rúslir, börn þeirra myrt og æsku-
menn þeirra drepnir eða settir í fangabuðir.
Þótt hver sannur Dani brynni af löngun eftir að
Jterjasl og fórna lífinu fyrir ættjörðina, þá mátu þeir
velferð liennar meir en sinn eigin vilja, þótt þeim
af öðrum þjóðum yrði lagt bleyðiorð á balc.
En þjóðerniskennd þeirra beið engan linekki við
þetta. Þvert á móti óx hún og dafnaði því meir, sem
hin útlenda liarðstjórn óx og ógnaði þeim. Um gjör-
vallt landið Iiófst voldug lireyfing til varnar þjóðern-
inu og réttlætinu.
Mér er sérstaklega minnisstætt eitt atvik úr þess-
ari Jjaráttu þeirra. Það lýsir vel l)aráttuaðferð þessar-
ar fámennu þjóðar gegn herveldi stórþjóðarinnar.
Það er einnig sérstætt lijá liertekinni þjóð og sýnir dá-
samlegan sameiningarvilja og einliug heillar þjóðar.
Það var nokkrum mánuðum eftir hernámið, að um
allt landið var Jjoðað til útisöngmóta, þar sem sungin
skyldu ættjarðarlög eingöngu.
I Kaujnnannaliöfn fór söngmótið fram í geysistór-
um skemmtigarði. Ég lét berast með straumnum þang-
að til þess að sjá, Jivernig þetta færi fram. Og ég mun
seint gleyma þessari stund. Á sléttum völlum milli
vinalegra skógarlunda var samankomið um hundrað
þúsund manns. Á háum palli stóð söngstjórinn, sem
stjórnaði þessum fjölmenna kór. Sem einn maður
söng þessi miJdi mannfjöldi öll fegurstu ættjai’ðar-
ljóðin. En að baki liinna 100 þúsund radda var einn
vilji, ein þjóðarsál, og söngurinn var borinn uppi af
eldheitri ást á ættjörðinni og þjóðinni, sem nú var
svipt frelsi sínu. Yfir öllum mannfjöldanum livíldi
Jslær festu og alvöru. Langt úr fjarlægð J)arst niður
stórborgarinnar, drunur og skrölt þýzlcra véJaher-
sveita og gnýr þýzkra sprengjuflugvéla á leið til
Noregs.
En ekkert féJílc truflað liátíðleilc þessarar stundar.