Skinfaxi - 01.04.1945, Blaðsíða 65

SKINFAXl
65
á hrcyfingu upp. Til þess að stökkvarinn geti komið fótun-
um yfir rána og komið sér í ])á afstöðu við stöngina, að hann
ge.i ýtt sér upp á við yfir rána, þá þarf hann að snúa sér á
grúfu. Hægri fótur sveiflast upp og til vinstri yfir rána, en þeim
vinstra er sparkað í sömu andrá upp og út til hægri. Stökkv-
arinn snýr nú á grúfu og stendur eins og á höndunum á stöng-
inni. Nú er sCöngin í lóðréttri stöðu. (5. mynd I og .!. og ö.
mynd 5).
Þá er komið að því, sem allur þessi undirbúningur hefur mið-
að að, atriðinu, að komast yfir rána.
7. mynd. Hlaupið til í stangarstökki. Athyglisvert er, hvað
stökkvarinn er mjúkur. Engir drættir sýna áreynslu.
Tvær aðalaðferðir eru til þessa. Til aðgreiningar má kalla
aðra örskotsaðferð, en hina risaðferð.
VIII. Ýtan, armsveiflan og feittan: Örskotsaðferðina nota
frekar snöggir stölckvarar, sem eiga hægt með að auka á hrað-
ann i öllum viðbrögðum og halda sér stöðugum á stönginni í
handstöðunni, að bolsnúningnum loknum. í þessari aðferð réttir
stökkvarinn snöggt úr örmunum í handstöðunni og ýtir þar
með líkama sínum hærra upp. Þagar að ýttunni lokinni, sleppir
hann tökunum um s'íöngina og sveiflar örmunum upp. (6. mynd
6., 7. og 8.).
í risaðferðinni leitast stökkvarinn við að reisa mjaðmirnar
hátt upp, að bolsnúningnum loknum. Mjaðmarbeygjan orsakar
fall fótanna niður yfir stöngina, og er þeir koma niður i hæð