Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 20

20
SKINFAXI
^Sitefán ^úuuóáon :
Um skáldskap
Arnar Arnarsonar*)
Glatað hafði ég vörðu og vcgi,
villur fór i manndrápsbyl,
kom ég' þar, sem gullið góða
geyma Sesams klettaþil.
Laust ég bergið berum hnúa.
Bergið laukst í hálfa gátt.
Sá ég Ijóðagullið góða
glitra í skuggans myrku nátt.
Fyllti hugann gleði og geigur,
ganga vihli i bergið inn;
en leit um öxl, og í þvi bili
aftur luktist hamarinn.
Síðan hef ég ár frá ári
afl við Scsams múra þreytt,
blóðgum hnúum klcttinn knúið —
kletturinn bifast ekki neitt.
Þannig liefur Orn Arnarson lýst baráttu snillingsins og hug-
sjónamannsins.Vábrcstir veraldar og veðurgnýr heimsins hrinda
honinn út af farinni slóð fjöldans. Af óróleika hugar og hjarta
leitar hann uppi nýjar leiðir. — Og að lokum kemur liann
þangað, sem gull fullkomleikans er fólgið og eldur hugsjón-
anna brennur eilíflega á arni. Og með brennandi þrá eftir
hinu eina sanna og rétta lýstur liann berum linúa bergið, sem
byrgir fjársjóðinn. Hugsun hans cr lieit og stór: Kletturinn
opnast smátt og smátt — hugsunin verður skýrari, liugsjónin
er að fœðast — og að lokum sér hann gull fullkomleilcans
glitra langt inn í þokukcnndri firrð. Með vaxandi ákefð og
innfjálgi, fylltur glcði og geig við hið óþekkta, lieldur liann
áfram og hyggst að höndla hnossið. En hann er heimsins barn,
*) Skinfaxi hefur áður flutt fyrri hluta þessarar ritgerðar unt
skáldið Örn Arnarson. Ýmsir hafa óskað eftir seinni hlutanum, og
því er hamt nú birtur hér.