Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 23

SKINFAXI
23
ólikustu eí’ni, en hvarvetna vitna þau um liagleik
og hugkvæmni. Þegar hann mætir kaupmannsfrúnni
á öngulseyri, sem hann þekkti eitt sinn áður, og sér,-
að liún er uppdubbuð ....
meS Iiutt, sem cr keyptur í Kaupmannahöfn
og kostaði jarSarverð,
þá segir hann glottandi og kankvis:
Vinsemd þeiiu, sem. vinsemd eiga,
virðing þeim, sem ber.
Ég hneigi inig fyrir Hátti þinum,
tiendina rétti þér.
En alltaf stendur það einhvern veginn
óljóst fyrir mér,
hvort þú varst sniðin fyrir föt
eða fötin lianda þér.
’ ‘ I ; \ .....
Og eitt sinn tekur hann sig til og yrkir eftirmæli,
og þau eru þannig:
Drottinn liló i dýrðarkró.
Dauðinn sló og marSi
eina mjóa arfakló
i hans rófúgarði.
í einu kvæði sinu lýsir Örn þvi, er hann var
á ferð og sundlagði i á eina. Fararskjótanum lilekkt-
ist á, missti sundtökin og sökk, en skáldið komst
við illan leik til lands.
Kvæðið endar á ])essa leið:
Ekki má það minna vera
en maður þakki fyrir sig:
Dæmalaust var Drottinn góður
að drepa hrossið, en ekki mig.
Sjálfur hefur Örn i einu kvæði sinu lýst skoðun
sinni á slíkri Ijóðagerð, og um það þarf ekki að ef-