Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 30

30
SKINFAXÍ
fyrir i byggð og óbyggð. Fyrsta kvæðið í flokknum
heitir Ferðbúinn. Siðasta erindi þess er þannig:
Hver liðin stund er lögð i sjóð,
jafnt létt sem óblið kjör.
Lát auðlegð ]>á ei liefta Img
né hindra þina för.
Um liitt skal spurt — og um það eitt,
hvað yzta sjóndeild fól,
þvi óska vorra endimark
er austan við morgunsól.
Hér kveður enn við nýjan tón í kvcðskap Arnar, og
nú er hann léttur og Ijúfur i máli. Hann liugsar með
gleði til ferðarinnar, og finnst hann frjáls og óháður,
laus við öll hönd.
Annað kvæðið í flokknum nefnist Gisting. í fyrsta
erindinu veltir liann fyrir sér spurningu, sem margir
liafa áhuga á, en enginn mun þó að likindum fá
nokkru sinni svarað:
Úr fjarska leit ég litinn híe
við læk í heiðarhrún
með feyskin ])il og þökin græn
og þýft og litið tún.
Hann greip minn liug sem gömul mynd,
af glcymsku fyrnd og máð.
Er það, sem annars auga sá,
í okkar drauma kljáð?
En þegar liann hefur notið gestrisni hjónanna i kot-
inu, kveður hann af næmri tilfinning og skörpum
skiiningi:
Ég kvaddi bónda og konu hans
við kofans lágu dyr.
Ég mun þau aldrei siðar sjá
og sá þau aldrei fyrr.
Það eru forlög ferðalangs
hið fjarlæga að þrá,
; en bæta á liverri bæjarleið
við baggann eftirsjá.