Skinfaxi - 01.04.1948, Qupperneq 42

42
SKINFAXI
við ekki við þessa stóru hnullunga i steikjamli Jiit-
anum! —
Vegna þess að lækjargrófin er breiðari en bygging-
in, þarf að útbúa gangbrýr frá bökkunum að öllum
dyrum. Minnir þetta mest á landgang á skipi. Er mér
í minni, live við leituðum í skóginum að nógu góðum
trjám í stólpa undir þessar gangbrýr, og siðan dróg-
um við trén á gömlum Fordvörubíl frá árinu 1928!
„Hefur þú noJdviið fengizt við smíðar?“ spyr Páll
Thayer, þegar frúin liefur tjáð lionum, að ég liafi
um svo langa vegu sótt.
„Nei, heldur verður það nú að teljast í minna lagi,“
svara ég.
Samt er liann þess allminn að freista, livort nota
megi mig við smíðarnar, og morguninn eftir telc ég
til starfa undir lians leiðsögn. Sá ljóður er þó á þvi
ráði, að málfar lians og framburður er á þann veg,
að ég slvil liann með afljrigðum illa, svo óvön sem eyru
mín cru framandi málinu. Sérstaklega gætir þessa
mjög, ef um langt mál er að ræða. Því er það, að
Thayer segir mér jafnan stutt til i einu, liann setur
mér litið fyrir, svo að einatt lief ég enga liugmvnd
um, livaða hlut ég er að smíða. Hann hefur gaman af
þcssu, og auðvitað fer hann sjálfur eftir teikningum
i tilsögn sinni. -—■ „Nú skaltu saga þetta svona,“ seg-
ir Iiann. „Skrúfaðu nú þetta borð á þennan oka,“
o. s. frv.
Fóllv er að spyrja mig, livað ég sé nú að smíða, og
ég segi vitanlega eins og er,að ég vili það ekki. Af
þessu er ég kallaður „maðurinn, sem veit ekki livað
liann gerir.“
Þannig vinn ég nokkrar vikur undir stjórn þessa
ágæta manns.
Hjólaskiþið.
Dagur er að kvöldi kominn. Húmið verður þéttara