Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.1944, Blaðsíða 15

Fæddur 23. júlí 1901, dáinn 21. nóv. 1943.
„Maðurinn, áf konu fœddur, lifiv stutta
stund; hann rennur upp og fölnar, eins
og blóm, flýr burt eins og skuggi og hef-
ir ekkert viðnáni."
(Job XIV., 1—2).
I’essi alkunnu orð Jobsbókar eiga víða við, cn
|)ó óvíða betur en sem yfirskrift að þeim niinning-
tlrorðum Keln her fara á eftir,
CHsli Jóhannsson skipstjóri var fteddur að
(Irimsnesi í llofðahverfi 23. júlí 1901. Voru for-
eblrar hans hjónin Jóhann Jóakimsson og Manna
Gísladóttir, sem |>ar bjug'gu. 18 ár.a gamall flutt-
ist hann með foreldrunmn að llinriksniýri á Ar-
skógsströnd, og' eftir 4 ára dvöl þar fluttist fjöl-
skyldan iill til Akureyiair. Átti Gísli síðan óslitið
heima á Akureyri eða rúmlega 20 ár. Síðla dags,
sunnudaginu 21. nóvember síðastl. gekk hann að
heiman frá sér, Fjólugötu •> á Akureyri, og hefir
um skeið. En svo kom stríð! Og svo kom hernám
íslands! Það virðist næsta undravert, að slíkt
skvldi hafa áhrif á rækjúyerksmiðju vestur á
Bíldudal. En svona var það samt. Yerðlag á vinnu
óx liröðum skrefum og allt efni stórhækkaði. Og
þar kom, að hætta varð niðursuðu á rækjum. En
starfi verksmiðjunnar var ekki þar með lokið. Því
var beint inn á aðrar brautir. Það var farið a<>
sjóða niður ýmsar kjötafurðir, svið, fisk, rabar-
bara og grænar baunii'. Reyndist þessi starfsem:
vel og hefir verksmiðjan verið starfrækt síðan,
aldrei minna en hálft árið. Nú er hún í fullum
gangi. Þar vinna mi um 20 manns. Afköst eru nú
7—800 heildósir á dag af kjötafurðum.
Á því 5 ára bili, sem verksmiðjau hefir starfað,
hefir henni tekist nð framleiða unj 650.000 dósir,
ekki lil hans spurzt síðan. IJafði hann dagann á
undan kvartað lítillega um lasleika, en um það
skeið gekk inflúenzufaraldur um bæinn. Var þó
ekki sjáanlegt að heilsufari hans væri svo háttað
að nein hætta væri á ferðúm. Fyrir nokkru hafði
hann að vísu kennt nokkurrar veiklunar, aðsvifa
eða þyngsla yfir höfði, en síðustu mánuðina hafði
ekki á því borið og sýndist sú veila vera liðin hjá.
Eftir hvarf hans var hans leitað mikið og lengi,
en sú leit bar engan árangur. Er því alger hula
dregin yfir síðustu stundir hans. Það segir fátt af
einurn. „Maðurinn .... flýr burt eins og skuggi,
og hefir ekkert viðnárn."
Strax í fyrstu æsku tók Gísli að stunda sjó-
mennsku, og innan tvítugsaldurs tólc hann ski]>-
stjórapróf. Var sjómennskan síðan lífsstarf hans,
alltaf á suntrum og stundum á vetrum, og var
hann þá ýmist stýrimaður eða skipstjóri. \'ar
hann um skeið skipstjóri á póstbátnum við Eyja-
fjörð og meðeigandi allleugi. en síldveiði var þó
aðalstarf hans. Var Gísli ágætis sjómaður og átti
þá kosti er sjómann mega mest prýða. Ilann var
duglegur maður og ósérhlífinn, en um leið gætiun
maður og athugull, reglumaður í hvívetna og vin-
sæll jafnt af yfir- og undirmönnum, prúðmenni
hið mesta í öllu dagfari, fríðleiksmaður og kom
vel fyrir og virtist um alla hluti gæfumaður.
Undir niðri var hann alvörunraður, en gat ])ó vcr-
ið glaðsinna og unað vel í hópi góðra félaga, en
fullt bóf kunni Iiann á hverjum hlut.
Er að mönnum eins og Gísla Jóhanssyni mikil
eftirsjá, ]>egar þeir falla þannig frá á bezta skeiði.
En vér trúum ]>ví, að þó starfskraftar þeirra hafi
ekki fengið að fullu notast hér, gefist þeim síðar
tækifæri annars heims að yinna að öðrum og göf-
ugri viöfangsefnum en liér.
Friður sé með sálu hans. Blessuð sé minning
hans.
af mismunandi stærðum, og hefir þessi fram-
leiðsla þegar verið seld — og etin. Á „lager“ á
hún nú allmörg þúsund heildósir, sem innan
skamms munu koma á markaðinn.
Fyrsti forstjóri verksmiðjunnar var Þorvaldur
sál. Friðfinnsson, sem hafði það starf á hendi allt
til dauðadags. Yið starfi hans tók svo Jafet Hjart
arson og annast það nú. Af öðrum starfsmönnum,
sem nú starfa þar og háfa starfað þar nærri frá
upphafi, eru Elías Jónsson verkstjóri og TTjálmar
Á gústsson vélamaður.
Það er auðvitað nokkuð seint að íninnast af-
mælis llækjuverksmiðjunnar, en það er ekki of
seint að óska henni góðs gengis í framtíðinni -
og það geri ég hér með,
Jón Kr.
VÍKINGUR
15