Sjómannablaðið Víkingur - 01.09.1999, Blaðsíða 65

Seinni hluti viðtalsins
verið sú að fjalla um mál án þess að valda
sundrungu og sárindum hjá þeim sem eru
þó í félagsmálastörfum vegna þess að þeir
vilja starfsstétt sinni vel, einnig í erfiðum á-
greiningsmálum. Ef komið er að því að ræða
um hver geti beðist afsökunar, þá get ég með
mestu ánægju upplýst að ég get beðið fólk
bæði afsökunar og fyrirgefningar ef ég geri á
hlut þess. Ég sé hins vegar að margir eiga
erfitt með slíkt og sjá aðeins sína hlið. -
Klippt og skorið, svart eða hvítt. - Ég bið hér
með fyrirgefningar á mínu gargi og afsökun-
ar á skúffúnni úr því að þú taldir það þér ein-
um ætlað. Það er von mín að þessu máli
linni. Áframhaldandi ágreiningur og ásak-
anir í garð einstakra manna, mun hvorki
vera samtökum eða einstökum félögum
skipstjórnarmanna til framdráttar í hags-
munamálum þeirra. H
Mistök
hörmuð
Þau ntistök sem urðu þegar eldri
útfærsla að viðtali mínu við Bjarna
Sveinsson birtist í síðasta tölublaði
Víkings, eru alfarið á mína ábvrgð. Ég tók
viðtal við Bjarna og það réttur skilningur
hjá honum að við höfðum skamman tíma
til viðtalsins. Eftir að ég skrifaði viðtalið
hafði ég samband við Bjarna og hann gerði
á því nokkrar breytingar.
Vegna handvammar minnar varð mér
því miður það á, að þegar ég gekk trá við-
talinu á síður Víkingsins gerði ég ntistök,
ég bird eldri útfærsluna, en ekki þá sem
Bjarni hafði gert brevtingar á.
Að sjálfsögðu harma ég þessi mistök
mín og bið Bjarna og aðra afsökunar á
mistökunum. Ég hef átt erfitt með að
fyrirgefá sjálfúm mér þessi ntistök en í ein-
feldni minni óska ég þess að aðrir eiga
betra með það en ég.
Þar sem þetta mál virðist draga tals-
verðan dilk á eftir sér sé ég ekki annan kost
en að birta hér þann hluta viðtalsins, sem
er um málefni Lífevrissjóðs sjómanna, eins
og það var þegar Bjarni Sveinsson hafði
gert sínar athugasemdir. ■
Sigurjón Egilsson.
VlSSULEGA ER ÉG SÁR
Sem fyrr segir hefúr Bjarni Sveinsson sagt af
sér sem stjórnarmaður í Lífeyrissjóði sjó-
manna, en það gerði hann eftir átök innan
Farmanna- og fiskimannasambands íslands
um skerðingu á lífeyrisgreiðslum úr sjóðnum.
Ég spurði Bjarna hvort hann telji sig hafa tek-
ið rétta ákvörðun þegar hann sagði sig úr
stjórninni.
„Já, ég sé ekkert sem gæti réttlætt setu mína
í stjórninni, ekkert. Það er ekki hægt að starfa
nema menn séu sáttir við það sem er verið að
gera.
Ertu sár yfir því hvernig fór?
„Vissulega er ég það. Ég hef eytt miklu af
mínum frístundum í lífeyrismálin og tel mig
hafa lagt mikla vinnu í þetta starf. Það hefúr
kostað tíma og vinnu að skilja þetta svo vel sé.
Það var ekkert annað að gera en hætta, ég var
ekki sjálfúr kominn á þann punkt að vilja
það.“
Bjarni rifjar upp umræður og samþykktir á
síðasta þingi Farmannasambandsins sem hann
segir að stangist gjörsamlega á við þá ákvörð-
un, um skerðingu upp á 12 prósent gegn því
að svokölluð 30 ára regla var afnumin, sem var
tekin að honum fjarverandi. Hann vitnar til
greinagerðar FFSÍ um lífeyrismálin, en þar
segir meðal annars: „Á síðasta þingi Far-
manna- og fiskimannasambands íslands
(1997) var samþykkt samhljóða að samtökin
myndu ekki samþykkja frekari skerðingu á
réttindum bótaþega Lífeyrissjóðs sjómanna
sem þá þegar voru orðnar verulegar eða frá 20-
40% á fáum árum. Umræður í stjórn Far-
manna- og fiskimannasambands íslands og á
formannaráðstefnu og nú síðast í samráðs-
nefnd samtakanna um lífeyrismál hafa verið í
sömu lund og menn sjá ekki ástæðu til að
breyta þessari afstöðu.“ Þetta er úr greinagerð
FFSÍ um lífeyrismál sem var send til þing-
manna, fjármálráðuneytis og fjölmiðla.
Við vildum að útgerðin hækkaði sínar
greiðslur úr sex prósentum í sjö. Ég sk.il út-
gerðina mjög vel að hafna því, en mér ómögu-
legt að skilja afstöðu Sjómannasambandsins.
Ég hefði talið að sjómenn ættu frekar að
standa saman til að verja réttindi sín. Oft hef-
ur hvarflað að mér hvers vegna ég sé að standa
í þessu fyrir nánast ekki neitt. Það eru greidd-
ar tuttugu þúsund krónur á mánuði fyrir
stjórnarsetuna, við höldum tæpum tólf þús-
undum af því eftir að skatturinn hefur fengið
sitt.“
Hefúr áður komið til ágreinings innan Far-
manna- og fiskimannasambandsins vegna á-
kvarðana um Lífeyrissjóðinn þau ár sem þú
hefúr starfað þar?
„Nei. Enda neita ég að tala um að það sé á-
greiningur innan Farmanna- og fiskimanna-
sambandsins um þetta mál. Það liggur fyrir
hver er vilji félagsmanna. Ég hef unnið eftir
samþykktum frá stjórn, þingum og for-
mannaráðstefnu. Andstaðan er bara tveir
menn, Guðjón A. Kristjánsson forseti og
Benedikt Valsson framkvæmdastjóri. Þeir
tóku upp nýja stefnu fyrir hönd Farmanna-
sambandsins án þess að hafa til þess nokkuð
umboð. Á öllum ákvarðanastigum hafði ann-
að verið samþykkt. Mjög margir félagsmála-
menn úr okkar hópi eru að spyrja sig þessa
dagana; hvernig í andstkotanum það geti gerst
að mikilvæg málefni skuli ákveðin með þess-
um hætti.“
Bjarni segir að tólf prósenta skerðingin hafi
verið ákveðin á stjórnarfúndi í Ltfeyrissjóði
sjómanna 6. janúar, en þá var hann ekki á
landinu og bætir við að það hafi aldrei staðið
til að halda þennan fúnd, næsti fúndur átti að
verða 20. janúar. Varamaður hans, Bénédikt
Valsson mætti á fúndinn. Bjarni segir að ekki
hafi einu sinni verið meirihluti í samráðsnefnd
um lífeyrismál til að falla frá fyrri samþykkt-
um með þeim hætti sem gert var, en í þeirri
nefnd voru auk Bjarna; Guðjón A. Kristjáns-
son, Benedikt Valsson, Guðjón Ármann Ein-
arsson og Guðlaugur Gíslason.
Á sama tíma voru átök um stofnun séreign-
arsjóðsins innan Lífeyrissjóðsins. Farmanna-
og fiskimannasambandið vildi ekki að útgerð-
armenn ættu hluta að stjórn hans, en vinnu-
veitendur lögðu áherslu á að vera með í stjórn-
inni. Bjarni skilur ekki hvers vegna. „Okkur
datt ekki í hug að þeir ætluðust til að fá að
stjórna okkar sérsparnaði. Hvað vilja þeir ráða
yfir okkar peningum?“
Bjarni segir að lífeyrismál séu mjög ofarlega
í huga félagsmanna innan Farmannasam-
bandsins sökum þess hversu mikið menn
greiða inn. Það er ekki óalgegnt að skipstjóri
greiði 400 til 600 þúsund á ári.
Við tölum um stöðu sjóðsins og Bjarni
bendir á greinagerð FFSÍ um þessi mál, en þar
segir meðal annars: „Við skulum minnast þess
að samtök atvinnurekanda skipa helming
stjórnarmanna í stjórn Lífeyrissjóðs sjómanna
og bera þeir jafna ábyrgð á stöðu sjóðsins. Það
getur varla verið meining löggjafans á sínum
tíma að það þýddi að ef það sýndi sig að fjár-
hagsstaða sjóðsins stæðist ekki, þá tækju laun-
SjÓMANNABLAÐIÐ VfKINGUR
65