Náttúrufræðingurinn - 2000, Blaðsíða 28

Dreifing Machairodontinae Dreifing Nimravinae
6. mynd. Dreifing helstu ættkvísla sverðkatta. Myndirnar sýna dreifingu þeirra í tíma og
rúmi (Carrol 1988). Staðsetning heimsálfanna er þó ekki alveg re'tt á öllum kortunum, þar
sem ekki er tekið tillit til landreks. - The distribution (in time and space) ofsome genuses
of the saber-toothed cats (Ccirrol 1988). The placement of the continents on all the maps
has not been adjusted to the continental drift.
■ HEGÐUNARMYNSTUR
SVERÐKATTA
Eins og komið hefur fram voru til margar
ættkvíslir sverðkatta og enn fleiri tegundir.
Þekktastar þessara ættkvísla eru Homo-
therium og Smilodon frá síð-pleistósen í N-
Ameríku.
Hinar ýmsu ættkvíslir voru mjög mis-
munandi að stærð og lögun, en það á rætur
sínar að rekja til mismunandi lifnaðarhátta
og aðlögunar að veiðidýrum. Gerð útlima má
hugsanlega nota til að fá enn fleiri
vísbendingar um lífshætti og útlit sverð-
kattanna. í nýlegri rannsókn (Anyonge
1993, 1996) hefur verið reynt að ákvarða
stærð, þyngd og veiðiaðferð dýranna út frá
gerð og formi beina þeirra og með saman-
burði við núlifandi rándýr.
Skipa má núlifandi rándýrum í þrjá flokka
eftir veiðiaðferðum þeirra:
1. Rándýr sem hlaupa uppi bráð (curs-
orial). I þennan flokk falla hundar og úlfar
(Canidae) auk hýena (Hyanidae). Þetta eru
90