Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1984, Side 21

Náttúrufræðingurinn - 1984, Side 21
2. mynd. Smásjárteikning af bergþynnu af ólivínþóleiíti. Þráinsskjaldarhraun (RE 56, NI 4689), sýni tekið við Reykjanesbraut, suðvestur af Vatnsleysu. Ólivíndílar með örsmáum innlyksum af króm- spínli, í grunnmassa sést plagióklas (hvítt), klínópyr- oxen (með deplum), ólivín (þykkar rendur), og magnetít og ilmenít (svart). Berg- mynstur er ófitískt. — Micro- drawing of the Práinsskjöldur olivine tholeiite lava (RE 56, NI 4689). Phenocrysts of oli- vine with tiny chrome spinel inclusions. The groundmass is composed of plagioclase, clin- opyroxene, olivine, magnetite and ilmenite. The texture is ophitic. stakar megineldstöðvar hafi verið rannsakaðar ítarlega, eins og t. d. Þingmúlaeldstöðin í Skriðdal (Carmic- hael 1964). Hér er það mestur vand- inn, hvað mörkin á milli ólivínþóleiíts og þóleiíts hafa verið óglögg. Þó er engin vafi á því, að ólivínþóleiít er sjálfstæð bergtegund. Hér í þessum greinum er fylgt í flestu skilgreiningum Carmichaels (1964) á ólivínþóleiíti og þóleiíti, þó er gerð sú breyting á, að hvað varðar efnasamsetningu eru mörkin á milli þessara bergtegunda lögð við 8.5% MgO (Sveinn P. Jakobs- son 1979), en ekki u. þ. b. 5,5% MgO eins og hjá Carmichael. Það styður þessa skiptingu á milli ólivínþóleiíts og þóleitíts, að flestöll nútímahraun með MgO-hlutfall sem er hærra en 8,5%, eru dyngjuhraun, en flestöll hraun með minna en 8,5% MgO eru apal- hraun. Eftir því sem næst verður komist er magn ólivíndíla í ólivínþóleiíti oftast á bilinu 1 — 10%. Plagíóklasdílar eru oft til staðar, en í mismunandi miklu magni, þó sjaldan meira en 8—10% rúmmáls. Pyroxendílar eru mjögsjald- gæfir. Við smásjárskoðun ber að hafa í huga það einkenni, að málmsteinarnir magnetít og ilmenít myndast síðast steintegunda grunnmassans og laga sig því alltaf eftir yfirborði hinna steinteg- undanna (eru interstitial). í handsýni þekkist ólivínþóleiít frá þóleiíti helst á því, að ólivínþóleiít er ljósara og fín- til millikornótt, þóleiít er oftast dulkornótt og þétt í sér; óli- víndílar eru algengir í ólivínþóleiíti, en sjaldgæfir í þóleiíti, en hið síðarnefnda er oft plagíóklas- og ágítdílótt. Stund- um gætir flæðimynsturs (straumflög- unar) í þóleiíti, en nær aldrei í ólivín- þóleiíti. Pikrít þekkist frá ólivínþóleiíti 15
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.