Náttúrufræðingurinn

Årgang

Náttúrufræðingurinn - 1959, Side 50

Náttúrufræðingurinn - 1959, Side 50
208 NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN tlóa norður að heimskautsbaug, þar á meðal í Eystrasalti og alla leið inn í Helsingjabotn, svo og við Bretlandseyjar. Ekki við Fær- eyjar. Við strendur Ameríku: £rá suðurströnd Labrador að Hatter- ashöfða, og Kyrrahafsmegin: £rá brezku Kolumbíu að Elkhorn Slough í Kalifomíu, en til Kyrrahafsstrandarinnar var tegundin flutt árið 1874, og liefur síðan tímgast þar vel. Við Austur-Asíu: frá Kamschatka-skaga til suðurodda Honshu-eyjar. Sandskelin er 9—12 cm löng fullvaxin (getur orðið nokkru stærri við beztu skilyrði) og er hægri skelin eilítið stærri en sú vinstri. Hún lifir á sandbotni, venjulega á 6—7 metra dýpi; finnst sjaldan lifandi á meira dýpi en 50 metrum. Hún grefur sig niður í sandinn líkt og smyrslingurinn, stundum 20 cm djúpt og er því ekkert í vanda stödd þó undan henni flæði, en slíkt er ekki ótítt þar sem útfiri er mikið. Hjá sandskelinni eru kynin aðskilin. Fjölgunin fer fram að sumrinu, því að á tímabilinu frá júní og fram í september finnst mikið af lirfum í svifinu með fram lönd- unum þar sem tegundin á heima. Þegar dýrið er um það bil 0,4 mm að lengd, myndar það spunaþræði (byssus) og getur þá sogið sig fast við ýmsa hluti. En þegar skelin hefur náð 2ja mm lengd missir hún þræðina og byrjar þá að grafa sig niður á sjávarbotn- inn, eftir það ber hún sig lítið um. Aðlögunarhæfileiki sand- skeljarinnar gagnvart seltu vatnsins er mikill; getur hún lifað góðu lífi í mjög lítið söltu vatni. Sandskelin er veidd til matar, bæði á Bretlandseyjum, í Kali- fomíu og víðar og þykir hinn ágætasti réttur. Hvenær sandskelin hefur tekið bólfestu hér við land, verður ekki vitað, en sennilega hefur liún gert það á allra síðustu áratugum, svo framarlega sem útbreiðsla hennar er einskorðuð við Skarðs- fjörð. Á hvern hátt þessi grunnsævistegund hefur komizt hingað verður ekki ráðið urn sinn. Eðlilegast væri að hugsa sér, að hún hefði komið sem lirfa í svifi frá Bretlandseyjum, en slíkt er ekki unnt að sanna, á meðan lífseigja grunnsævitegunda á lirfustigi á för þeirra um útsæin hefur sama sem ekkert verið rannsökuð. Sandskelin hefur aldrei fundizt í fomum skeljalögum hér á landi, ltvorki fyrir né eftir jökultímann. Þó hefur hún lifað við strendu Vestur-Evrópu, að minnsta kosti frá því seint á Tertier- tímanum; um það bera margir fornskeljafundir vitni, bæði t Hollandi og á Bretlandseyjum. lngimar Óskarsson.

x

Náttúrufræðingurinn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Náttúrufræðingurinn
https://timarit.is/publication/337

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.