Náttúrufræðingurinn - 1965, Page 62

152
NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN
mér stórum í hag, því að þá gat ég betur séð hvað gerðist. Þegar fugl-
inn með sílin átti skammt eftir að hólmanum, hægði hann á sér, en
er unginn var kominn að hlið hans, stakk hann sér á kaf í vatnið.
Reyndi þá unginn að gera slíkt hið sama, en það gekk ekki vel, því
að dúnungi er iéttur og mikið flotmagn í dúninum. Samt hafði hann
það að mestu í þriðju atrennu, en alltaf stóð þó gumpurinn upp úr,
ogáfram varð hann að synda í kafinu. Þegar þeir komu upp, var ann-
að sílið horfið.
Nú hafði komið svo lítið bil á milli ungans og gamla fuglsins, og
beið hann nú kyrr á meðan unginn kom til hans, en þegar unginn
var kominn að hliðinni á honum og a-tlaði sýnilega að hrifsa sílið,
sem eftir var stakk sá gamli sér aftur og synti áfram. Reyndi þá ung-
inn að fara eins að og gekk það nú mun betur en í fyrra skiptið. Þó
komst gumpurinn ekki í kaf, en það var látið duga, því að þegar þeir
komu úr kafinu var unginn að ljúka við að renna sílinu niður. Eitt-
hvað gekk það þó seinna en með það fyrra, enda alhnikil máltíð tvö
síli í einu í jafn lítinn fugl. Þegar þessu var lokið, virtist fullorðni
fuglinn hinn ánægðasti með árangurinn af kennslunni, teygði sig
virðulega upp og sló vængjunum nokkrum sinnum. Að því búnu
syntu bæði hjónin með ungann á milli sín lengra út á vatnið, enda
urðu þau þá mín vör þar sem ég reis upp úr felustað mínum.
Það var ánægður maður, sem nú hélt til byggða, eltir að hafa horft
á umrædda kennslustund, sjá einn þátt þess, hvernig náttúran sjálf
býr ungviði sitt undir að heyja sína eigin lífsbaráttu. Fullorðinn
lómur kafar af sundi eftir lífsbjörg sinni. Því var það nauðsyn að
kenna unga litla að kafa eftir sílunum, en rétta honum þau ekki
fyrirhafnarlaust.
Að endingu má geta þess að styðsta bein lína til sjávar frá Dalsvatni
er riisklega 7km, svo að ekki hefur það verið erfiðislaust fyrir
lómahjónin að búa þarna og þurfa að fljúga í það minnsta 15 kíló-
metra í hverri aðdráttarferð. En margar hafa ferðirnar orðið, því að á
vatninu héldu þau sig a. m. k. eitthvað fram í ágúst.