Náttúrufræðingurinn - 1939, Blaðsíða 39

NÁTTÚRUFRÆÐINGURINN 131
lll■llllllllllllllllllll■ll■ll■llllllll■llllllllllllllllllllllllllllllllll■llllllllllll■lllllllllllllllllllllllllllllllllll■lllllllllllllllllllllllllllllllllllll
oft um erlendar bréfdúfur. Þær flækjast hingað oft og tíðum. Sum-
ar hafa hér skamma viðdvöl, en sumar hafa drepizt skömmu eftir
að þær tóku land. Aldrei hafa þær flutt hingað bréf eða þess hátt-
ar, svo mér sé kunnugt. Erlendis eru bréfdúfur aldar upp, ýmist
til gamans eða til nytsemda. Eru víða félög, sem þreyta oft keppni
sín á milli um það, hverra dúfur geti farið lengstan veg og skilað
þó bréfum eftir skemmstan tíma. En dúfurnar villast oft og eða
týnast, og koma hvergi fram. Eru þær dúfur, sem hér ræðir um,
efalaust af þeim toga spunnar. Dúfur eru einnig notaðar í hernaði,
þegar allar aðrar samgöngur bila.
1) Bréfdúfan var merkt á hægra fæti með gúmmíhring, með
einkennisstöfunum: F. 791. Á vinstra fæti var alúminíumhringur
með áletrun: g E. X. P. 327. N. U. R. P.
Þessi dúfa kom fram þ. 31. júlí 1939, á Fáskrúðsfirði, og dvald-
ist þar í viku tíma og sníkti mat. En kveldið þann 8. ágúst flaug
hún til hafs og hefir ekki sézt síðan.
2) Bréfdúfa, merkt með gúmmíhring á öðrum fæti, auð-
kenndum með stórum rauðum tölustöfum: U'33. Á hinum fætinum
var hún með alúmíníumhring, með svofelldri áletrun: £5 W. H.
Z. 170. N. U. H. W.
Þessi dúfa kom að Leiðvelli í Meðallandi, í Vestur-Skaftafells-
sýslu, sumarið 1939 og hafðist þar við um hríð, en drapst síðan.
Var hún all stygg í fyrstu, en spektist þegar farið var að gefa
henni mat.
M. B.
9*