Náttúrufræðingurinn - 1990, Qupperneq 15

Myndin er tekin í júlí 1989 norðan við Heklu og sér til vesturs upp í NA-hlíðar Sauða-
fells. Á jörðinni liggur gjóska úr gosinu 1980 og undir henni mjög lík gjósku frá 1970.
Ljósu rendurnar eru utan í hæðum þar sem gjóskan fýkur gjarnan af og sér þar í einhver
af gömlu súru Heklu gjóskulögunum. A view over the Hekla tephrafields at Sauðafell,
NW of Hekla in July 1989. Black tephra is from 1980 and 1970. The light tephra is from
prehistoric Hekla eruptions. Ljósm. photo Páll Imsland.
En hinum, sem kunnugir voru gróður-
sæld Fljótshlíðar og vissu, að varla sá
þar ógróinn blett nema klettabrúnir,
var ljóst að þarna höfðu spjöll á orðið,
þótt fjarri færi landauðn. A hinni
mjóu flatlendisræmu fyrir innan Hlíð-
arenda, var ekkert óvanalegt að sjá,
nema vikur í lautum og drögum, og
víðáttumikil nýsáin flög við bæina. En
sú ráðstöfun hafði þegar verið gerð til
hjálpar jörðum þeim, er fyrir spjöllun-
um urðu, að plægja hluta af túnunum
og sá í flögin, til þess að tryggja með
haustinu fóður af þeim blettum. Vafa-
laust var það í góðri meiningu gert,
þótt hins vegar sé óvíst, hver gróði
hefur að því orðið, þar sem plægð
voru slétt tún, hjá þeirri ráðstöfun,
sem einnig var framkvæmd allvíða, að
hreinsa vikurinn brott. Að minnsta
kosti var því svo háttað, að á hreins-
uðu túnunum var komin síbreiðu-
slægja síðla í júlí, þegar flögin voru
aðeins lítið litkuð af nýgræðingi. Eó
geri ég ráð fyrir, að sakir óþurrkanna
hafi orðið nokkur hjálp að nýræktum
þessum, sem seint hafa verið slegnar,
þegar helzt hafa þó komið þurrkflæsur
undir haustið.
Tvær innstu jarðirnar í Fljótshlíð,
Barkarstaðir og Fljótsdalur, urðu fyrir
langmestum skemmdum. Þar eru víð-
áttumiklir vikurskaflar hvarvetna í
lægðum, þótt mikið hafi runnið og
fokið burtu. En milli vikurskaflanna
teygðu sig iðgrænir gróðurgeirar vaxn-
9