Samvinnan - 01.04.1930, Side 59

Samvinnan - 01.04.1930, Side 59
RANNSÓKNIR 53 vitna um svínahöfn og annan kvikfénað. Fjöldi örnefna ber vott um akuryrkju á fyrri öldum um allt land. — Sama máli gegnir um veiðistöðvar og fom uppsátur. Fjöldi ömefna ber vott um dýralíf og gróðrarfar, mjög fomt sumt. Þá má telja þýðing örnefnanna fyrir byggð- arsöguna og var þess áður getið. Þá er enn fjölda margt í ömefnum stórmerkilegt fyrir málsögu og málfræði. Sum ömefni gefa okkur merkilegar bendingar um átrún- að feðra vorra og siðu og stafar það sumt frá allra fyrstu tíð, landnámsöld, og bendir til sjálfs landnámsins. (Stafá, Stafholt, Krossá, Merki, Þórshöfn, Baldursheimur o. s. frv.). Sum benda til auk heldur norskrar málvenju, svo sem Úthlíð — Austurhlíð — Ytri hreppur — Eystri- hreppur: út = vestur, sbr. fara út og utan. Yfirleitt eru ömefnin ein hin auðugusta og merkilegasta heimild sem til er um menningu og daglegt líf og háttu þjóðarinnar, og því um fátt meira vert en að þeim sé safnað og þau varðveitt frá gleymsku1). II. Byggingar og húsaskipun. Um bygg- ingar í fornöld hefir Valtýr Guðmundsson ritað fróðlega ritgerð og stuðzt þar mest við sögur. Nokkuð hefir þó verið rannsakað af fornum byggingaleifum. En hér er samt mikið verkefm fyrir hendi, sem áreiðanlega myndi leiða sitt af hverju í ljós til skýringar íslenzkri bygginga sögu. Hér þarf að fást yfirlit um hinar elztu byggingar- leifar, vemda þær og rannsaka eftir því sem hentugleik- ar leyfa. En eigi síður þarf að gefa gaum að þróun bygg- ingarlistar og byggingarstíls hér á landi á síðari öldum, gefa gaum að fomum byggingum og gera uppdrætti og *) þá er ekki ómerkilegur þáttur þessa starfs að skýra ör- nefni og vernda forn og merk nöfn gegn heimskulegri breytinga- girni manna. Gott dœmi um það, hve gálauslega er nú með slíkt farið, hefir nýlega orðið austur í Flóa. þar heitir Vœlu- gerði að fomu og er eitt af hinum fornlegustu nöfnum á land- inu, af Váll = sviðið land, frá því þarna var byggð reist og sviðið af kjarr og sina. Nú hefir bærinn verið skírður upp og nefnt þingdalur, sem er lokleysa ein.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118

x

Samvinnan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.