Samvinnan - 01.05.1949, Blaðsíða 54

Góðkunningi
Samvinnuskóla-
nemenda
Qrimur E. Thomsen.
Grímur E. Tliomsen frá Borg liefur
verið umsjónarmaður í Sambandshús-
inu frá því Samvinnuskólinn fluttist
í húsið árið 1920 og til síðasta liausts.
Að skólastjóra og kennurum undan-
skildum mun Grímur sá rnaður, er
nemendtir Samvinnuskólans hafa haft
daglegust ög nánust kynni af.
í fyrstu var Sambandshúsið ekki
skáldsögur hefur hann gcfið út: „Brimar við
Bölklett" j[Í945), „Krókalda" (1947) og „Kvika"
(1949). Er jtað samfelldur flokkur. Ennfremur
skrifað smásögúr.
ÞormóOúr 'Pdlsson, f. 12. apríl 1914 að Njáls-
stöðum í Húnáva'tnssýslu. í Reykholtsskóla 1932
—33. í Samvinnuskólanum 1934—36. Hefur síðan
lcngst af unnið að verzlunar- og skrifstofustörf-
um. Framkvæmdastjóri Samvinnufélags Fljóta-
manna 1945—47. Síðan gjaldkeri hjá Tóbaks-
einkasölu ríkisins, en þar hefur hann lengst unn-
ið, eða samtals tæþ 7 ár. Lausavísúr hans eru
landfleygar.
Þorvarður Árnason, f. 17. nóv. 1920 á Seyðis-
firði. í Eiðaskóla 1936—38. í Samvinnuskólanum
1941—43. Verzlunarnám í Svíþjóð 1945—46, m. a.
námskeið f sænska samvinnuskólanum Vár gárd.
Stundaði sjómennsku um skeið. Starfsmaður hjá
Kaupfélagi Austfjarða á Seyðisfirði 1938—39 og
1943—45. Réðst 1946 til S. í. S. og er nú verzl-
unarstjóri i Gefjun-Iðunn í Reykjavík.
byggt með það fyrir augum, að skólinn
yrði þar til frambúðar. Vantaði því
ýmis þægindi, sem skólum eru nauð-
synleg. Til dæmis voru skilyrði nem-
enda til leiks í hléum milli kennslu-
stunda lítilfjörleg; aðeins þröngir
gangar og stigar, sem fólk skólanum
óviðkomandi þurfti einnig að ferðast
um. Heilbrigðum unglingum, er sitja
á skólabekkjum, er eðlilegt og nauð-
synlegt að tuskast og ærslast í hléum
milli kennslustunda og þurfa að hafa
til þess olnbogarúm. Þar sem húsrúm
var svo lítið, var eðlilegt að nokkuð
gengi úr skorðum, er lifandi brotsjóar
skullu á hurðum, borðum, stólum,
rúðum og handlaugum. Varð Grímur
þá stundum all-áhyggjufullur og þung-
orður um háttalagið, því að hann var
skaðasár fyrir skólans hönd. En væri
tekið í sama streng, fór hann fljótlega
að afsaka víkingana: „Æ, þetta eru nú
raunar beztu strákar.“ „Þetta er ungt
og leikur sér,“ o. s. frv.
Oft hefur Grímur á sig lagt æðru-
laust margar vökunætur og auka-
vinnustundir í sambandi við skemmti-
Jón Engilberts
listmálari
hefir teiknað forsíðu-
mynd á þessu hefti.
Hann hefur einnig
gert myndina í sögu-
kafla Vilhj. S. Vil-
iijálmssonar og mynd
með kvæði Guðm.
Inga Kristjánssonar.
fundi og dansæfingar nemenda, og
tvímælalaust meira en flestir aðrir
hefðu gert undir sömu kringumstæð-
um.
Grímur kann vel að meta glens og
gaman og hefur ætíð unað sér vel í
liópi æskumanna. Hann er greiðvik-
inn og bóngóður, og vill á einskis
manns hlut ganga. Það var einatt hinn
bezti kunningsskapur milli Gríms og
skólafólksins. Er það orðinn fjölmenn-
ur hópur og dreifður um víða vegu.
Veit ég, að það flytur honum þakkir
fyrir margar gleðistundir frá samveru-
árunum.
H. Sigtryggsson.

Andvökuljóð
1 rökkrið streymd er Ijóssins tœra lind,
úr leynum risa gleymd og horfin kynni,
með torrœtt bros ber dagsins máðu mynd
við minninganna dans i vitund pinni.
Og þú ert einn, og allt er kyrrt og hljótt,
pin augu stara döggvuð sárum trega.
Þér finnst pú vaggast vœngjum á i nótt
um veröld, sem þér týndist eiliflega.
En sjónar þinnar vikka himinhöf,
og hrun pins lifs er ekki framar sárast,
pvi pað er smátt og grcer með pinni gröf,
pin glötun smá, er alheimurinn tárast.
Og þó var öll pín œvi þáttur snar
i aldar þinnar vefjarskeiðar bundinn.
Um afleiðing og orsök þess, sem var,
sem er og verður, pú munt sekur fundinn.
Þormóður Pálsson.
54