Fréttablaðið - 22.08.2009, Page 74

42 22. ágúst 2009 LAUGARDAGUR
■ Pondus Eftir Frode Øverli
■ Gelgjan Eftir Jerry Scott & Jim Borgman
■ Handan við hornið Eftir Tony Lopes
■ Kjölturakkar Eftir Patrick McDonnell
■ Barnalán Eftir Jerry Scott & Rick Kirkman
Bölvaður
hrökkállinn!
Trúir þú á
guð?
Af og
til!
Við erum að safna peningum
fyrir fröken Kristjönu, konuna
sem kennir lífrræði.
Mátt þú
missa eitt-
hvað?
Fyrir hverju er
verið að safna?
Meðferð. Eftir uppákomuna
um daginn er þetta
það minnsta sem
við getum gert.
Mikið er
gott að
geta unnið
heima.
Góðan daginn,
herra eða frú, ég
er að selja sæl-
gæti til að safna
peningum fyrir
skólann minn.
Þetta eru indælir
súkkulaðimolar sem
kitla bragðlaukana
og láta þér líða vel.
Þeir gætu meira að
segja minnkað á
þér rassinn.
HA?
Pabbi sagði
mér að segja
þetta til að
auka söluna.
Er það?
Segðu mér
meira frá því.
Undanfarin þrjú kvöld átti ég leið í gegnum sama hverfið seint um kvöld. Það er svo sem ekki í frásögur fær-
andi, nema fyrsta kvöldið sem ég keyrði í
gegnum hverfið vakti athygli mína svart-
ur bíll sem var vel lagt upp á grasi gróinn
kant við götuna. Staðsetningin var ekki
þess eðlis að hann gæti verið að sækja
neinn úr nærliggjandi húsum og það var
ekki beint fararsnið á manninum sem sat
við stýrið og var búinn að koma sér vel
fyrir. Mér fannst þetta frekar undarleg
staðsetning, svona alveg við lóðarmörk á
stóru einbýlishúsi og vel snyrt-
um garði, en hugsaði ekki
meira um þetta fyrr en
annað kvöldið sem ég
keyrði fram hjá. Þá
var bíllinn enn á sama
stað og að þessu sinni
var kveikt inni í honum.
Maðurinn virtist sitja og lesa og fyrir utan
bílstjórahurðina stóð léttmjólkurferna í
grasinu. Ég velti því fyrir mér hvort ég
ætti að stoppa og tala við hann, en þorði
það ekki. Þriðja kvöldið í röð keyrði ég
fram hjá og þegar ég sá manninn enn sitja
í bílnum á sínum stað ákvað ég að láta vita
af þessu, þetta gæti ekki verið eðlilegt.
Lögreglumaðurinn sem ég talaði við
punktaði hjá sér upplýsingarnar. Þegar
ég sagði, meira í gríni en alvöru, að það
liti hálfpartinn út fyrir að maðurinn væri
sestur að þarna og farinn að geyma mat-
vörur fyrir utan bílinn, sagði lögreglumað-
urinn það nú bara alls ekki útilokað eins og
ástandið væri í dag. Stuttu síðar fékk ég að
vita að þetta var ekki heimilislaus maður
sem hafði sest að í bíl sínum á vægast
sagt undarlegum stað, heldur óeinkennis-
klæddur lögreglumaður að vakta hús sem
skemmdarvargar höfðu herjað á.
Dularfulli svarti bíllinn
NOKKUR ORÐ
Alma Guð-
mundsdóttir
B í l d s h ö f ð a 2 0 R e y k j a v í k s í m i 5 8 5 7 2 0 0
OPIÐ ALLA DAGA