Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.12.1922, Side 57

Tímarit íslenskra samvinnufélaga. 167
keypti mikið af framleiðsluvörum í Póllndi, og seldi til
útlanda. pað hafði því nægan gjaldeyri, enda lagði það
fram skilríki fyrir því um leið og samningar voru gerðir.
Sambandið átti að hafa mann í Danzig til eftirlits
með sölu og afhendingu ullarinnar. Til þeirrar ferðar
var fenginn hr. Svafar Guðmundsson (nú kaupfélags-
stjóri í Borgarnesi). Átti hann jafnframt, eftir því
sem tími og ástæður leyfðu, að kynna sér sölu ullar
í þýskalandi og Póllandi, og hvað helst þætti athuga-
vert um flokkun og meðferð íslenskrar ullar í löndum
þessum. Hefir hann skrifað mjög ítarlega skýrslu um
ferð sína. Og þó að enn sé ekki hægt að benda á árang-
ur, er engum efa bundið, að þegar verslunarviðskifti
geta aftur hafist við þessi lönd, má byggja á reynslu
þeiiri, sem þegar er fengin, til hagsbóta fyrir íslenska
ullarframleiðendur.
Um það leyti sem ullin kom til Danzig, urðu mjög
stórfeldar gengisbreytingar í Póllandi, sem hnektu mjög
ullariðnaðinum, og orsökuðu verðfall á ull. Fór ull og
ullarvarningur stöðugt fallandi úr því, þótt annað slag-
ið væri búist' við, að úr myndi rakna, eins og sjá má
á ummælum „Danziger Zeitung“, sem út kom 15.
okt. 1921 og hljóða svo:
„Vonin um það, að fara myndi að lifna yfir versl-
uninni, hefir hingað til brugðist, af því að margir af
viðskiftamönnum þeim, sem búist var við, hafa ekki
komið, og þeir, sem nú eru staddir í Lodz, bíða og sjá
hvað setur. Verksmiðjueigendur í Lodz hafa, að því er
„Neue Lodzer Zeitung“ segir, aftur lækkað verðið um
10%, vegna ástands þess, sem nú er, og verður þetta
með hinni fyrri lækkun 25—30%.“----------------
Hér hafa verið leidd full rök að því, að þessi ráð-
stöfun Sambandsins, að senda ullina til Danzig, til sölu
í Mið-Evrópu, var rétt, eins og markaðshorfur voru þeg-
ar það var gert.