Tímarit íslenzkra samvinnufélaga - 01.12.1922, Qupperneq 80

190 Tímarit íslenskra samvinnufélaga.
tryggingu, og mundi þá fara að þrengjast fyrir dyr-
um kotbóndans í leiguábúðinni. pað þarf heldur ekki
í neinar grafgötur eftir því, að það sem fyrir B. Kr.
vakir með öllum þessum umbúðum utan um lánin úr
Viðskiftasjóðunum, er ekki það, að tryggja lánin, held-
ur að gera iántökumar svo erfiðar fyrir bændur, að þeir
kjósi heldur verslunarlánin, þó að þau séu dýrari, og
nota svo bankana til þess að hjálpa kaupmönnunum til
þess að lána og tryggja sér viðskiftin á þann hátt.
pví að ef ráð hans væru sprottin af umhyggju fyrir
fé þjóðarinnar, mundi hann byrja á því að heimta
tryggingu fyrir víxlum þeim, sem bankarnir eiga nú hjá
kaupmönnum, sem reynsla undanfarinna ára hefir sýnt
að ekki eru fulltryggir allir saman. þar væri meira að
vinna, heldur en þó að honum tækist að tryggja betur
mikið óverulegri skuldir hjá sveitabændum, sem auk
þess hafa reynst fulltryggar til þessa.
En hún skín hvervetna í gegn um þetta rit hin föð-
urlega umhyggja B. Kr. fyrir bændastéttinni, að varð-
veita hana fyrir að fá lánsþörf sinni fullnægt annars-
staðar en hjá kaupmönnum, svo að kaupmenn hafi að
lokum töglin og hagldirnar í öllu viðskiftalífinu með
aðstoð bankanna. Er furðulegt að B. Kr. skuli vinna
það til að leika jafn einfeldnislegan skrípaleik frammi
fyrir almenningi í þeirri von að mönnum sjáist yfir
íiskinn undir steininum.
pegar B. Kr. er búinn að koma lánsstofnunum
iandbúnaðarins fyrir á þann hátt, er hann telur best
við eiga, vill hann fara að gefa bændum fleiri ráð, en
,,alfa og ómega“ allra ráða hans er það, að leggja Sam-
bandið niður. pað er sá þyrnir í augum B. Kr., sem hann
í'ær með engu móti dregið út. Með niðurlagningu Sam-
bandsins vinna þó kaupfélögin ekki annað en það, að
fá heildsalana sem millilið á milli sín annarsvegar en
bankanna og erlendra viðskiftamanna hinsvegar i stað
Sambandsins, og er ólíklegt, að þeim þyki þau skifti